Albay

yeni adımlar..

herkese selam :)

3. bölümümüz yani yeni adımlara başlamadan önce yazmak istediğim bir kaç şey var arkadaşlar.

zaten bu hikayenin tutacağını yada büyük bir ün kazanacağını düşünmüyorum. sadece kendimi geçirdiğim bu süreç içerisinde biraz rahatlamak amacı ile iyi hissetmek ve aklımdaki bu hikaye ile ilgili bir çok düşünceyi buraya aktarmaya çalışıyorum. 

normalde aklımdaki bir hikaye için bilgisayarın klavyesine bile dokunacağım aklıma gelmezdi ama oluyor işte...

okuyanlar da zaten anlamışlardır ki hikaye oldukça yavaş ilerliyor. bende hızlı ve seri olarak yayımlamak istiyorum fakat sınavlar da dahil çoğu şey aklımın hep bir yerinde olduğundan dolayı hikaye yazmaya başlarsam saçmalarım diye dülünüyorum, ve bunun yaşanması isteyeceğim son şey bile değil.

daha fazla sizi tutmak istemiyorum. okurken bazı zamanlarda heyecanlanıp, gereğinde o anları yaşamanız dileği ile...

iyi okumalar :)

                                                                      -----------------------------------------------

(HAKİM BAKIŞ AÇISI İLE HİKAYE ELE ALINMIŞTIR.)

özün, selin ile konuştuktan sonra uykusu geldiği için mecburiyetten aramayı kapatıp zaten erken kalkmak zorunda olduğu için hemen yorganının altına girmişti. bu aralar zihinsel olarak kendisini zorluyor ve düşünmek istemediği bazı anlar ve olaylar için kendisini tutmaya çalışıyordu.

ikisi de birbirinden farklı değildi. hastaneye bir çok şeyden vazgeçip girmişlerdi. özün ün amacı küçükken kaybettiği annesi ve babasının aynı onun gibi küçük olan çocukların bunu yaşamaması ve babası gibi olan asker yada albayların ölmemesiydi. 

selin in amacı ise.. pardon, selin in hiçbir zaman kendi amacı olmamıştı.

selin in annesi ile babası da onun gibi doktordu. çocukları doğduktan sonra ona mecburiyetten doktor olmasını söyleyip mesleği zorla sevdirtmişlerdi.her bir anne ve baba gibi onlarda kızlarının iyi bir yere gelmesini ve yoktan var etmenin nasıl bir şey olduğunu anlatmaya çalışıyorlardı. fakat zoraki yolla.

selin bu durumu ilk başlarda çok küçük olduğu için dikkate almamış , umursamamıştı. fakat işler 16. doğum gününden sonra değişmiş, karmaşık bir hal almıştı. 

o gün her şey yine her zamanki gibi normal gidiyordu.selin zoraki olsa bile mecburiyetten annesi le babasının ameliyatlarına girmeye başlamış, bu süreç içerisinde de ebeveynlerinin karşıdaki kişilere kızlarını övmesini izliyordu. her gün böyle geçiyordu, alışıldık bir durumdu bu.

fakat selin için işler daha karmaşık bir hale geliyordu. annesi ile babasıyla tartışmasının sebebi güzel sanatlar okumak istemesi ve onların edindiği mesleği devam ettirmek istememesiydi. doktorluk ona göre bir iş değildi. 

fakat o gün... selin in doğumgününde, kendisi bile doktorluğu kabullenmişti artık...

   annesi ile babası kendilerinin bile 3-4 saat içinden çıkamadıkları zor bir durumu selin e üstlemişlerdi. o ameliyata hiç bir kişi ve yardımcı olmadan girmesini ve hastanın hayati tehlikeyi atlatmasını istemişlerdi ondan. hemde evlerinin kendi bodrum ameliyathanesinde.

selin in bu durumu kabul etmeyeceğini de bildiklerinden dolayı kızlarını kandırıp ona bodrum katını kızları için resim atolyesine çevirdiklerini söylemişlerdi. selin ilk başta inanmasa da belki önceden sırf çizim yapmayı ve sanat okuluna gitmeyi istediği için yaptıkları tartışmanın bir işe yarayabileceğini düşündüğünden bodrum katına sevinçle zıplarken indi.