Higan / Yoonmin

7-Higan

Saat 04.00...

Jimin ağlamalarının sonunda kendini uykuya teslim etmişti. Dakikalarca ağlamıştı o akşam gözlerinden kanlı yaşlar gelene kadar ağlamıştı. Yoongi'nin onu aldattığını düşünüyordu. Yoongi onu ve hislerini çöpe atmıştı. Yalan mıydı hersey. Yoksa gerçek ile yalan arasındaki ince çizgi mi? Hangisi

Jimin hiçbir şeyi toplamadan yatmıştı hatta masanın üzerindeki mumları bile söndürmemişti hatta...

...

Travmalar insana zarar veren şeylerdi Jimin'in travması işte şimdi gerçek olmuştu. Jimin üzüntüden unutmuştu herşeyi mumların yangınlara sebep olacağını.

Açık pencereden gelen rüzgar mumu devirdi ve masa örtüsünün yanmasına sebep oldu masa örtüsünden sıçrayan kıvılcımlar koltukların alev almasını sağladı yangın ahşap fayansların da alev almasına sebep olurken artık herşey için çok geçti tüm evi kaplamıştı alevler...

Jimin araladı gözlerini. Yanıyordu her yer gözleri o an dolmaya başladı. Yatak başlığına yaslanıp kollarını bacaklarına sardı.

"Yoongi lütfen gel...gel artık..." dedi sesi çok kısıktı korkuyordu ateşten çok korkuyordu. Alevler kuvvetlendi Jimin'in yorganına sıçramıştı. Jimin titriyor gözlerinden yaşlar akmasına izin veriyordu. Soluduğu dumanlar güçsüz düşmesine neden olurken en sonunda bıraktı kendini alevlerin güçlü kollarına...

...

Yoongi
Jimin için hazırladığım evlilik teklifi organizasyonu bitmişti. Yorgundum hemen eve gidip güzel Jimin'imin kokusunu içime çeke çeke uyumak istiyordum. Saatin 4 olduğunu gördüm. Hemen arabaya atladım ve eve doğru yol aldım.

Eve geldim fakat beklediğim manzara itfaiye araçları, aralarında konuşan komşular, bağıran Jungkook ve yangın çıkmış bir ev değildi.

Arabadan indiğim gibi eve koşmaya başladım
"Jimin! O içerde! Kurtarmalıyım onu! Bırakın beni!" Kollarımdan tutan komşulara hitaben bağırdım.

Gözlerimdeki yaşlar durmaksızın firar ederken.

"Jimin çok korkar yangından... lütfen bırakın!" Dedim kollarımı zorla çektim koşarak eve girdim itfaiyeciler bir kısmını söndürmüştüler. Koşarak odamıza gittim kapı tamamıyla yanmıştı. Alevleri umursamadan yatağa doğru ilerledim. Saçları tamamıyla yanmıştı yaklaşıp sarıldım ona nefes almıyordu...

"JIMIN AÇ GÖZLERINI KONUŞ BENIMLE HADI! LÜTFEN!"
diye bağırıyordum bağırmam son bulduğunda yatağın altından incecik ses geldi.

"Yoongi sen misin...?"

Hemen yatağın altına baktım gözleri dolmuş minik minik göz yaşları döküyordu. Öyle güzeldi ki hemen çıkardım onu oradan.

"Benim güzelim...çok korkuttun beni"

Dedikten sonra kucağıma alıp evden çıkardım.

"Çok korktum Yoongi..."

"Geldim güzelim buradayım"

Deyip kafasının iki yanından tutarak alnına öpücük kondurdum

"Çok korkuttun beni nasıl oldu bu?"

"Sana yemek hazırlamıştım...mumlardan olmuş olmalı"

"Üzgünüm güzelim şirket düşüşteydi
...bazı işleri halletmem gerekti"

"Aldattın mı beni Yoongi lütfen...lütfen doğruyu söyle"

"Bebeğim bir tanem sana yemin ederim benim gözüm ne şirketteki sürtüklere ne de dışarıdaki orospulara bakar benim gözüm sadece seni görür. Seni aldatmadım sürpriz yapmak istemiştim ama Jimin ben..."

Diz çöktüm,cebimden kadife kutuyu çıkardım.

"Bütün gece sana bunu getirtmek için uğraştım,böyle saçma bir anda oldu ama...Lütfen reddetme. Jimin ben bizim bir yuvamız olsun istiyorum,sana benzeyen çocuklar istiyorum lütfen lütfen benimle evlen seni mutlu etmek istiyorum"

Gözleri doldu

"İsterim...isterim Yoongi lütfen Evlenelim EVET!"

öptüm dudaklarını...

~Bölüm sonu~