Kapıya doğru adımlarken Baran sarsıla sarsıla kalkmıştı ayağı."kendini toparlayınca konuşacağız bunları orman göz işte o zaman bana hak vereceksin"Arkamı dönerek ona baktım.
Kalkmıştı yerden ama omuzları hâlâ çöküktü."seni bu hayatta asla bırakmıyac...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.Bölüm🥀
Larindenn... Annemle konuşmamızdan sonra direk konağa gittmiştim.konağa vardığımda konağı sesizlik bürünmüştü.Avludan içeri girdiğimde Annem ile karşılaştım.
Hemen korku ile "Anne ne oldu?" Dedim.
"Kızım Serhat korkmazların kızı Dicle'yi kaçırıp dini nikah kıymış."dedi ağlayarak.
İşte O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Ellerim ayaklarım titriyordu,ayakta zor duruyordum.Törelere göre ya ölüm,ya da berdeldi
Amcamın bir kızı olmadığı için geriye bir tek ben kalıyordum.Ayakta daha fazla duramadığım,için avlun ortasında dizlerimin üzerine çöktüm. Annem hızlıca yanıma gelip beni kolları ile sarmaladı.
"Annem ağlama Allah'tan umut kesilmez."dedi ama oda benim ile hüngür hüngür ağlıyordu.
Avluya indiğimde Annemin Amcam ile konuştuğunu işitim.Annem "kara verildi mi abi" diye sordu amcama. Amcam ise rahat bir şekilde oturduğu sandalyeden" karar berdel'dir ve yarın akşamda Larin'i istemeye geleceklerdir" dedi rahat tavrını bozmadan.
Duyduğum cümlenin bir rüyadan ibaret olduğunu diledim.O kelimeler boğazıma bir yumruk gibi yerleşmişti.Yutkunmakta zorluk çekiyordum.
Son basamağıda zar zor inerek,amcama doğru adımladım ve tam karşısında durarak şu cümleleri kullandım. "BEN ÖLÜRÜMDE EVLENMEM SERHAT ABİNİN YEDİ B**KLARI BEN TEMİZLEYEMEM."dedim.
Amcam sinirle sandalyesini devirip ayağı kalktı,ve kalkması ve atığı tokak bir oldu.Yediğim sert tokat ile yere savrulmuştum.Dünya etrafımda dönüyor gibiydi.
"DÜZGÜN KONUŞ LARİN OKADAR YEDİRDİK,İÇİRDİK SİZİ BUNUN Bİ BEDELİ OLCAKTI ELBET."dedi amcam tükürük bir şekilde konuşarak.Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda, yüzüne tükürmek istiyordum.
Ağzıma gelen metalik tad ile dudağın patladığını anladım.Yerde savrulmuş bir şekilde ağlarken annem hızlıca yanıma gelip"Abi affet bir hatta ile öyle konuştu"dedi annem beni yerden kaldırmaya çalışarak.
Bu kafalarını töre zihniyeti ile bozmuş,insanlardan oldum olası nefret ederdim.Nerden bile bilirdimki bu,Zihniyetsiz insanlar yüzünden töreye kurban gideceği mi.
"Hepiniz Zihniyetsiz, kafanızı töre ile bozmuş geri kafalı insanlarsınız. inşallah bu hayata insanlara yasağınız herşey birer birer karşınıza çıkar amca!"dedim ve amcam elini masaya vurarak.
