LİYANLAR

1.Bölüm

"Nurelya!"

"Efendim?"
Buradan hemen kaçmam gerekti.

"Kaç!" Abimin konuşması ile koşmaya başlamıştım bile.
Merdivenleri çabucak inerek salona koştum.

"Baba! Yardım et,abim beni dövecek."
Biraz abartmaktan zarar gelmezdi.

"Kim dövecekmiş benim kızımı?"
Babamın oturduğu koltuğa gidip yanına oturdum ve babama sarıldım.

"Abim onu uyandırdım diye beni dövecekmiş."
Bu sırada abim salona gelmişti ve onu gören ev halkı tabiri caizse anırmaya başlamıştı tabi onlarla beraber bende.
Çünkü abim kıyafetlerle havuza atlamış gibiydi ve yüzü çok komikti.

"Oğlum bu halin ne?"
Annemin konuşması ile abim bana dönüp sert olduğunu sandığı bakışlarını atmıştı ama bu bakışlar abim cidden sinirlenmediği sürece beni sadece güldürüyordu.

"Onu kızına sor anne! Benim üstüme bir sürahi su dökerek uyandırdı,bir gün döveceğim cidden."
Asla yapmazdı ama her seferinde bunu söylerdi.

"Emin misin canım kardeşim? Kardeşime el kaldırmaya senin götün yer mi?"
Akgün abimin konuşmasıyla babam uyarı amaçlı öksürmüştü.
Bizim küfür etmemizi asla sevmezdi göt küfür değildi ama bu tarz konuşmamız onu rahatsız ederdi.

"Yemez,zaten kıyamam ama o bize çok rahat bir şekilde kıyıyor."
Fatih abim biraz abartıyordu,ben onlara asla kıyamazdım onlar da bana kıyamazdı aslında.
Birbirimizi asla kıramazdık bile annem ve babam bize bunu aşılamıştı fakat ben biraz farklıydım.
Abilerim sinirlense bile karşısındakini kırmamaya özen gösterirdi,ama ben sinirlenince hem ne dediğimi bilmiyordum hem de karşımdakinin kalbini kırıyordum,bu ister istemez oluyordu ama düzeltmeye çalışıyordum ailem yardım ediyordu.

Bu bir psikolojik rahatsızlık değildi küçüklüğümden beri böyleydim fakat bizim genlerimizde benim kadar sinirlenebilen biri yoktu kime çekmiştim asla çözemiyorlardı.

"Biraz daha abart abi ben ne zaman size kıydım?"

"Her zaman."

"Oğlum sen cidden biraz abarttın bu tartışma büyümeden kahvaltıya geçelim."
Babam bile abarttığını fark etmişti.

Yemek odasına geçip sofraya oturduk.

Kahvaltı pek yapamazdım,uyanır uyanmaz bir şeyler yemeyi sevmiyordum ama abilerimin zoruyla birkaç şey atıştırırdım.

Biz kahvaltı etmeye devam ederken birden babamın telefonu çaldı.

Normalde hafta sonlarını babam bize ayırdığı için telefonu çalmazdı bile çünkü şirkette önemli birşey olursa amcam ilgilenirdi ilgilenmesi gereken bir ailesi yoktu yani evli değildi.
Bu yüzden babam hafta sonları rahat olurdu.

"Alo?"
...

"Evet benim."
...

"Güzel şaka."
...

"Ne saçmalıyorsunuz siz?"
Babam hiddetle ayağı kalkınca çok önemli birşey olduğunu anladım çünkü babamın sinirlenmesi için ciddi şeyler olması lazımdı,aksi halde pamuk gibi adamdı.

"Tamam geleceğiz ama dediğiniz doğruysa bu işin sonu kötü olur."

Telefonu kapatınca sakinleşmeye çalıştı kendi kendine bir şeyler sayıklıyordu ama anlayamıyordum.

"Baba ne oluyor?"
Sonunda sormaya cesaret edebilen kişi Akgün abim olmuştu.

"Bunu sonra konuşalım şuan hiç iyi değilim."

"Hayatım önemli birşey olduğu belli, ne olduğunu söylesen yardım edebiliriz."

"Hastaneden aradılar."

"Birine birşey mi olmuş?"

"Hayır ama hayatımıza etki edecek birşey oldu."

"Ne oldu baba çatlatmadan söylesene."
Fatih abim yine formundaydı.

"Hastaneden DNA testi için aradılar Nurelya doğduğu gün bir karışıklık olmuş başka bir ailenin kızı ile Nurelya'nın karışma ihtimali var bu yüzden DNA testi yapılacakmış."

Babamın dedikleri ile donup kalmıştım,ne diyordu? Şuan benim ailemin başka birileri olma ihtimali mi vardı ben mi yanlış duyuyordum.

Bölüm sonu.

Yeni kitabımın ilk bölümünü de böylece yayınlamış oldum.

Umarım seveceğiniz bir kurgu olur çerezlik olarak yazıyorum zaten aslında texting den önce bir aile kurgusu yazmayı planlıyordum ama kısmet bugüneymiş.

Yazım yanlışları kitap bittikten sonra düzeltilecektir.

Oy vermeyi unutmayın:)