LİYANLAR

2.Bölüm

Şuan ne mi oluyordu?

DNA testi için hastaneye gidiyorduk.
Böyle bir günün bu şekilde geçeceğini bilseydim asla erkenden uyanmazdım.

Ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum.

Araba çok sessizdi kimseden ses çıkmıyordu fakat arkada babam annem ve benim yanıma oturmuş bana sarılıp başıma öpücük kondurup duruyordu.

Arabayı Akgün abim sürüyordu yanında ise Fatih abim oturuyordu.

Sağ koltuk prensi fatoş.

Şuan hiç sırası değil.

Araba durduğunda hastaneye geldiğimizi anladım.

Arabadan inince Fatih abim kolunu omzuma atıp ilerletmeye başladı.

Arkadan babamın homurdanmalarını duyuyordum.

Annem olayı öğrendiğinden beri gözleri dolu doluydu.

Abimler ise mutsuz gözüküyorlardı.

Akgün abim Fatih abime göre daha olgun davranıyordu en büyüğümüz olduğu için normaldi.

Fatih abim evdeyken cıngar çıkartmış ve beni asla başka bir aileye vermeyeceğini kesin bir dil ile belirtmişti.

Babamlar ise zaten onu onaylamıştı.

Hastaneye girince Akgün abim danışmadan gideceğimiz katı öğrenince asansöre binip yukarı çıktık.

Hastane özel bir hastaneydi ve Adı Özel Liyan Hastanesi'ydi.

Koridorlar çok genişti ve hastane tertemizdi.

İneceğimiz kata gelince asansörden inip danışmanın söylediği odaya doğru ilerledik.
Babam kapıyı tıklatmadan direkt açtı ve içeri girdi ardından bizde girdik.

Doktor masasında oturan adam başhekimdi kapısının önünde ismi de yazıyordu zaten.

"Hoşgeldiniz İbrahim bey." Diyerek ayaklandı doktor.

"Hiç hoş bulmadım doktor bu saçmalıkta neyin nesi?"
Sakin ol yiğidim.

"Oturun lütfen, anlatacağım."

Koltuklara geçip oturduk karşımızda ise bir kadın ve bir adam vardı.

Ve ben adama çok benziyordum.
Benim gibi açık kahve gözleri ve kumral saçları vardı kafa yapımız ve çene hatlarımız ise birbirinin aynıydı.

Adam ve kadın beni inceliyorlardı kadının yüzünde buruk bir tebessüm vardı izlerken.

Babamlar da bu benzerliği fark etmiş olacak ki yanımda oturan Fatih abimin elleri yumruk olmuştu.

Elini tutup yumruğunu açtım,anında bana bakıp gülümsedi ama bu buruk bir gülümsemeydi.

Doktor boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Efendim öncelikle oluşan sorun için hastanemiz adına özür dilerim.DNA testi yapabilmemiz için Nurelya'dan ve siz babalardan kan almamız gerekiyor."

İçeri giren hemşire onu takip etmemi söyleyince ayaklandım.
Kan vermekten değil ama iğnenin vücuduma girmesinden korkuyordum.
Peşimden babam ayaklandı ve o adam.

Odaya girince hemşire koltuğa oturmamı ve kolumu açmamı söylemişti.

Dediklerini yaptım ama stresliydim babam beni bildiği için yanıma gelip elimi tuttu ve sakin olmamı söyledi, bunlar olurken o adam ise çenesini sıkmış bize bakıyordu.
Ne alakaysa...