ABİMİN ARKADAŞI

7. BÖLÜM

Ne yapacağımı gayet iyi biliyordum. Hemen aklımdaki fikri yazdım

Pelin_3: Sevgili rolü yapacağız.

Batuu1: bak ben sana ne dedim abi deme lazım olur.

Pelin_3: ya dalga geçme, ben ciddiyim. Samet pardon Abdülsamet'i benden uzaklaştıracağız, hem de İdil'i senden soğutacağız. Nasıl fikir?

Batuu1: tamam olur

Pelin_3: Tamam okulda görüşürüz yarın

Batuu1: görüşürüz prenses

(Pazartesi günü)

"Yerinize arkadaşlar."

Hoca sınıfa girdiğinde herkes ders kitaplarını çıkarttı. Ders matematikti. Matematiği zaten kafam almıyordu, şimdi şu olayları düşünmekten iyice eriyecek beynim.

...

"Çıkabilirsiniz arkadaşlar, dediğim gibi ödevlerin kontrolü çarşamba günü."

Teneffüste hemen Batu'nun sınıfını buldum. Ellerini göğsünde birleştirmiş kapıda koridoru izliyordu.

Benim geldiğimi görünce gülümsedi.

"Hoşgeldin prenses."

"Hoşbuldum prens."

"Evet sevgili rolü için bir fikrim var." Dedi sırıtarak.

"Neymiş o?" Dedim kaşlarımı çatarak. Umarım dalga geçmiyordur.

"Bugün Samet ve İdil'i kafeye çağıracağım. Biz sevgili rolü yapacağız. Onları tanıştıracağız ve ikisi yakınlaşacak. Okey?"

"Hayret sen böyle fikirler üretir miydim prens."

"Aşk olsun prenses, aptal mıyım ben?" Dediğinde ikimizde güldük.

"Neyse ben sınıfa gidiyorum. Çıkışta bahçede buluşalım oradan kafeye geçeriz."

"Tamamdır görüşürüz prenses."

"Görüşürüz prens."

(Saat 15.15)

Bahçedeki çardaklardan birinde Batu'yu bekliyordum. Okul binasının kapısından çıkan Samet'i gördüm. Yanıma doğru geldi ve karşımdaki banka oturdu. Tek omzuna attığı çantasını indirdi.

"Kafeye gidiyormuşuz ha?"

"Evet."

Sonra oturdu ve telefonuna bakmaya başladı. Benim gözlerim hâlâ okul kapısındaydı. Birkaç dakika sonra Batu ve İdil'i görünce ayağa kalktım. Batu bana doğru yaklaştı ve bana sarıldı. Nolii?

"Merhaba sevgilim."

Alt dudağımı ıssırdım. Bu kadar erken başlayacağımızı bilmiyordum oyuna.

"Neden hemen başladık?" Dedim kulağına doğru fısıldayarak.

"Oyun başladı prenses, giriş var çıkış yok." Diye fısıldadı.

Bozuntuya vermeden boynuna sarıldım. "Merhaba."

İdil gözlerini kısmış bize bakıyordu.

"Siz sevgili misiniz!?" Dedi İdil anlam vermeye çalışırcasına. Batu umursamadan devam etti. "Bunları kafede konuşalım, gel güzelim." Dedi ve elimi tuttu Batu. Bende gülümseyerek karşılık verdim.

Bir yandan utanıyor bir yandan da Samet'ten kurtulmak için bir yol olduğu için seviniyordum.

Arabanın ön kapısını açtığında İdil ayağını uzatacağı sırada Batu kapıya kolunu uzattı.

"Hoopp oraya Pelin gelecek paşam."

Ön koltuğa oturduktan sonra Samet ve İdil arkadaydı. Samet'in gözleri İdil'in üzerindeyken İdil tiksintili bir bakışla Samet'e bakıyordu. Dakka bir gol bir...

Kafeye vardığımızda dörtlü bir masa bulup oturduk. Ben ve Batu yanyanaydık. Batu sandalyemi aralayıp oturmamı sağlarken Samet çoktan kendi sandalyesine yayılmış 'oh' çekmişti.

"Evet Batu seni dinliyorum." Dedi İdil burnundan soluyarak. Adeta içinde bir öfke patlaması yaşıyordu.

"Biz Pelin ile sevgiliyiz." Dedi tekdüze bir sesle Batu. Samet şaşkınlıktan neredeyse sandalyesinden düşecekken İdil mimik oynatmadı.

"Orasını biliyoruz, bunu neden bana söylemediniz."

"Bana da söylemediniz." Dedi Samet

"Sen kapa çeneni." Diyince İdil, Samet arkasına doğru yaslandı.

"İdil, biz seninle sevgili değiliz bunu unutma. Ayrıca uzun süredir arkadaşız diye bu her şeyimi seninle paylaşacağım anlamına gelmiyor."

Batu bunları söylerken bende gururlu bir şekilde onu izliyordum.

İdil Batu'yu dinledikten sonra 'çıldıracağım ya' gibi bir bakış attı.

"İdil, anlamıyorum bu kadar kıskanmanın sebebi nedir? Biz sevgili değiliz, unutma." Diye tekrar etti bir kez daha Batu. Aslında İdil'in ondan hoşlandığını biliyordu ama anlamazlıktan geliyordu.

"Yahu benide getirdiniz ama ben birşey anlamadım abi." Diye atıldı birdenbire Samet.

"Kardeşim sen sus, sana daha sonra geleceğiz."

"İdil, Batu ile sevgili olmamızın sana ne gibi bir yan etkisi var anlamadım? Hani salgın hastalıkmış sanki bizim sevgili olmamız gibi tepkiler veriyorsun ya anlayamadım?"

İdil gözlerini kısarak bana baktı. "Sen ne imâ etmeye çalışıyorsun küçük hanım?"

"Aynı yaştayız." Dedim tekdüze bir sesle. Batu ise İdil'in bu kıskanç haline bakıp eğleniyordu.

"Batu şu cadıya birşey söyler misin?"

"Orada dur bakalım hanımefendi, karıma laf ettirmem." Biraz fazla oldu ama neyse çaktırmayalım.

Samet ve İdil yüzümüze şaşkın şaşkın bakarken biz birbirimize gülümsüyorduk.

"Biz kalkalım artık sevgilim." Diye atıldı Batu.

"Olur sevgilim."

"Batu bekle." Diye seslendi İdil.

"Ne var."

"Ediz'in haberi var mı bundan?" Aha sıçtık. Abimin oyundan haberi yok, abimin hiçbir şeyden haberi yok.

"Hayır yok." Dedim

"Tamam o zaman söyleyelim sevinir o da." Vallaha yolcam ben bu kızı.

"İdil kıskançlıktan ne yaptığının farkında mısın? Biz zamanı gelince söyleyeceğiz. Eğer öyle bir şey yaparsan beni birdaha hayatta göremezsin, NOKTA." HELAL LEN BATU

İdil'in bir şey demesine izin vermeden arabanın yanına gittik. Artık onlarda dolmuşla filan dönerler eve.

Arabaya bindiğimizde Batu sırıtarak yola bakıyordu.

"Ne o, çok mu hoşuna gitti rol?"

"Evet, bir gün gerçeğide olabilir."

"Pardon?"

"Yok bir şey sevgilim."

"Şu an rol yapmıyoruz Batu."

"Ben ne dedim, giriş var çıkış yok Pelin."

"Ne yani şimdi bi-"

"Senden hoşlanıyorum Pelin."

BURDA BİTİRİYORUM EHEHE💅💓