~SLANDERS~ |TaeKook|

~3~

Taehyung duruyordu karşısında. Hatta ona şemsiyesini bile veriyordu. İlk başta rüya da olduğunu düşündü jungkook ama yanıldığının farkındaydı.

Yok, gerek yok
Sen al
Almazsan asıl sen hasta
Olacaksın
Dayanamam

Lafta icraat yapmayı bırakta al jungkook
Gerçekten hastalanacaksın

Jungkook uzun bir süre düşündü. Almasaydı kendisi hasta olacaktı, alsaydı da sevgilisi hasta olacaktı. En sonunda almamaya karar verdi. Kendisi önemli değildi. Fakat sevgilisinin hasta olmasına gönlü el vermezdi. Yavaşça ayağa kalktı ellerini silahı ve taehyunga baktı.

Ne bakıyorsun jungkook
Alıcaksan al hadi
Yoksa gidicem bak

Jungkook çok şey söylemek istese bile sesi çıkmıyordu.

Taehyung tam arkasını dönmüş gidecekken jungkook bir anda elinden tutup kendine çekti, uzunca sımsıkı sarıldı. Yapamamıştı, kendine engel olamamıştı. Sarılmak ve herşeyi bağıra bağıra itiraf etmek istiyordu, herşeyin yalan oduğunu, bir iftira olduğunu söylemek istiyordu. Yapamamıştı, tek bir ses dahi çıkmamıştı ağzından, onun yerine sarılmayı tercih etti.

Taehyung şaşkınlıkla kendisine sarılmış olan bedene bakıyordu. Taehyung da aynı şekilde dayanamıyordu, kendine engel olamadı. Karşılık verdi jungkook'a. Kızmak mı? Asla.

Bu yağmur bizim için yağıyor
Sevgilim, aşkımız adına
Söylemek isteyip de
söyleyemediklerimiz adına
Yağıyor sevgilim. Belki de bulutlar
Ağlıyordur.

Jungkook
Bu ilişkinin bitmesine üzülecek tek kişi biziz belki sen üzülmeyeceksin tabi ama olsun.

Taehyung, gitme yanımda kal
Ya da beni de yanına al da
Kalmayayım bu diyarda tek başıma..
Sensiz olamam, yapamam
Beni de al yanına

Senin kollarında başlayan sabahlara
Biten gecelere doyamadım hala.

Huzur bulduğunda kıskanırmış işte hayat
Garip ama sen nolur, üzülme artık
Değilsin yalnız

Jungkook, şimdi gitmem lazım

Sende kendine iyi bak
Büyük ihtimalle bir daha göremeyeceksin
Beni.

O ne demek şimdi Güzelim?

Boşver jungkook
Kendine iyi bak
Bahsetme kimselere
Yaramızda kalsın
Varlığım eğlendirdiyse seni
Yokluğum süründürsün.

Jungkook tek laf etmeden taehyung arkasını döndü ve gitti. Unutmadan şemsiyeyi de duvar kenarına bırakıp gitti.

Eğer benden bir anı
Kalsın istiyorsan al bu şemsiyeyi

Çünkü ben bu saatten sonra değil anı, günahımı bile vermem

Jungkook yavaşça eğilip aldı. Arkasını dönmüş yavaşça gitmekte olan taehyunga sonunda birşey söyleyebildi. Birisi sokağın başında diğeri ise ortasındaydı, ikisi de sırılsıklam, üstleri başları dağınıktı, ve ağlıyorlardı. Jungkook titrek sesiyle bağırdı;