Charles:ဟျောင့် Becky မင်းမပျင်းဘူးလား။
Becky:ပျင်းတာပေါ့ဟ။အိမ်မှာဘားမှလုပ်စရာမှမရှိတာ။
Charles:ဒါဆို Bar သွားရအောင်။
Becky:ဖြစ်ပါ့မလား။အဖေနဲ့အမေသိရင်သတ်လိမ့်မယ်။
Charles:ဖြစ်ပါတယ်။ငါ့သူငယ်ချင်းတွေလဲအဲ့မှာရှိတယ်။
Becky:အေးပါ။ငါအဝတ်အစားသွားလည်းအုံးမယ်။
Charles:အေးမြန်မြန်လုပ်ပြီးရင်လစ်ကြမယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲBarအတွင်းသို့ရောက်ရှိလာသောမောင်နှမနှစ်ယောက်........
Blake:ဟျောင့်Freenဟိုမှာကြည့်စမ်း။
Barအတွင်းသို့ဝင်လာသော မောင်နှမနှစ်ယောက် အားညွှန်ပြလျက်......
Freen:ကောင်မလေးကချစ်စရာလေးကွ။ဒါနဲ့ဘေးကတစ်ယောက်ကဘယ်သူလဲ။
Charles:ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ။သိချင်သွားမေးကြည့်ပေါ့။
သုံးဝိုင်းကျော်တွင်ထိုင်နေသောBecky၏ကိုယ်သင်းနံ့သည် Freen အားသွေးဆာလာစေ၏......
Freenအကြည့်များသည်Beckyဆိုသည့်ကလေးမဆီမှလွှဲ၍မရနိုင်တော့ပါ။
Blake:ဟျောင့်အဲ့လောက်ကြီးမကြည့်နဲ့လေ။
Freen:မင်းထူးခြားတဲ့အနံ့တစ်ခုမရဘူးလား။
Blake:ဘာလို့လဲ။Mateတွေ့လို့လား။စိတ်ထိန်းနော်ဒီမှာရုပ်ပေါက်လို့မရဘူး။
Freen:ဘားမှမဖြစ်ပါဘူး။ဒီအတိုင်းမေး
ကြည့်တာပါ။
Charles ကတော့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့စကားပြောနေကာ Becky ကတော့ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ထိုင်နေလေသည်။
Freen၏အကြည့်များကြောင့်
Beckyစိတ်ရှုပ်မိတာတော့အမှန်ပင်။
Becky:ဒီလူကဘယ်လိုလူလဲဟ။လူကိုဘာလို့အဲ့လောက်ထိလိုက်ကြည့်နေမှန်းမသိဘူး။
သူမကိုမလွတ်တန်းလိုက်ကြည့်နေသောFreen၏မျက်ဝန်းများအားပြန်၍စိုက်ကြည့်နေလျက်။
Freenစိတ်ထဲတစ်မျိုးခံစားလိုက်ရသည်။သာမန်ဆိုသူမနှင့်အကြည့်ချင်းစုံနိုင်တဲ့မိန်းကလေးမရှိသလောက်ပဲမဟုတ်လား။
YOU ARE READING
Blood Lust
Fanfictionစိတ်မရှည်ခြင်း ဆိုတဲ့နယ်ပယ်ရပ်ဝန်းမှာ ဘုရင်တစ်ဆူ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ငါက မင်းနဲ့ကျမှအလံဖြူပြလိုက်ရတာပါအချစ်ရယ်။
