At Morning
Beckyတစ်ယောက်မနက်နိုးနိုးချင်း ခံစားလိုက်ရတဲ့အောက်ပိုင်းက နာကျင်မှုလေးတစ်ခုကြောင့်ညကအကြောင်းပြန်တွေးမိသွား၏.....
တွေးတွေးပြီးမျက်ရည်များကျလာကာအော်ငိုပါတော့တယ်.....
Freenလဲသူ့ကလေးငိုသံကြားတာကြောင့်အိမ်ပေါ်သို့ပြေးတက်လာကာ.....
Freen:ဘာလို့ငိုနေတာလဲ.....
Becky:ရှင်ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ.....
Beckyအပြောကြောင့်ထရီသောFreen....
Freen:မင်းလိုချင်လို့ပေးလိုက်တာလေ.....
အခုကျမှငိုနေတယ်တဲ့လား ကိုယ်တာဝန်ယူမှာပါ။
Becky:ဟင့်....အာ့ ဒီမှာအိပ်ရာပေါ်ကတောင်ဆင်းလို့မရတော့ဘူး အဲ့တာရှင့်ကြောင့်....
Freen:Babyဆင်းမရ ရင်ကိုယ်ခေါ်မှာပေါ့....
Beckyကိုကောက်ချီလိုက်ပြီး....
Freen:toilet သွားမှာမှတ်လား။
Becky:ရှင်ဘယ်လိုသိတာလဲ။
Freenတစ်ယောက်ပြုံး၍သာတုန့်ပြန်လိုက်သည်။
ထို့နောက်toiletသို့ခေါ်သွားရာ....
မှန်ရှေ့ကအဖြတ်တွင်....
Becky:ဟင်ဘာလိုမှန်ထဲမှာရှင်ကမပေါ်တာလဲ။ကျွန်မလည်ပင်းကဘာလို့အကိုက်ခံထားရတာလဲ။
Freen:သိချင်ရင်ကိုယ့်ကိုသေသေချာချာဖက်ထားနော်baby.
ပြောပြီးတာနဲ့ပြတင်းပေါက်မှခုန်ထွက်ပြီး အလွန်မြန်သောအရှိန်ဖြင့်သစ်ပင်တစ်ပင်မှတစ်ပင်သို့တက်ကာပြေး၏။
သစ်တောကြီး၏အမြင့်ဆုံးအပင်ထိပ်တွင် ရပ်လိုက်ကာ.....
သစ်တောပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်စေသည်။
စူးရှသောနေရောင်ခြည်ကြောင့် Freen ၏အသားအရည်သည် စိန်ကဲ့သို့ဝင်းလက်နေလျက်......
Becky:ဒါဆိုရှင်က.....
Freen:ဟုတ်တယ် ငါက လူတွေကိုရက်ရက်စက်စက်သတ်တဲ့လူသတ်သမားပဲ။
အခုလဲမင်းကို စိတ်မထိန်းနိုင်ရင် သတ်ပစ်နိုင်တဲ့ကောင်ပေါ့။မင်းမကြောက်ဘူးလား။
Becky:ဟင့်အင်း.....ရှင်ဒီလိုလုပ်မယ်မထင်ပါဘူး။
Freen:သတ္တိခဲလေးပဲ။လာပြန်ရအောင် BF စားရအုံးမယ်လေ။
YOU ARE READING
Blood Lust
Fanfictionစိတ်မရှည်ခြင်း ဆိုတဲ့နယ်ပယ်ရပ်ဝန်းမှာ ဘုရင်တစ်ဆူ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ငါက မင်းနဲ့ကျမှအလံဖြူပြလိုက်ရတာပါအချစ်ရယ်။
