Freen:ချစ်ဆုံးရေ...
Becky:ရှင်ဘယ်သူနဲ့မှားခေါ်တာလဲ။
Freen:ဟာ ဒီBeckyဆိုတဲ့ကလေးမကိုပဲခေါ်တာလေ။
Becky:Babeကိုအချစ်ဆုံးပေါ့။
Freen:ဒါပေါ့ဗျ။
Becky:ဒါဆိုမောင့်မှာမချစ်တစ်ချစ်လေးတွေရှိအုံးမှာပေါ့နော်။
Freen:ဟာဒီငရစ်နဲ့တော့ကွာ။မရှိပါဘူးမောင့်မှာအချစ်တစ်ယောက်ပဲရှိတာပါလို့။
Becky:ယုံလိုက်မယ်နော်မောင်။
Freen:ယုံလိုက်ဗျာ။
Becky:အခုလောလောဆယ် ပျင်းတယ်အပြင်သွားကြမယ်။
Freen:Babeလဲအပြင်သွားမယ်ဆိုတာကြည့်ပဲ။ပြောမောင့်ပေါက်စဘယ်သွားချင်တာလဲ။
Becky:သရဲအိမ်။ကစားကွင်း။
Freen:ဟင်ကလေးပေါက်စနကျနေတာပဲ။လူကြားထဲဒီကလေးကိုလိုက်ထိန်းရအုံးမယ်။
Becky:ဘာလဲမထိန်းချင်ဘူးလား။
Freen:သွားအဝတ်အစားသွားလည်းတော့ကွာ။အတိုအပြတ်တွေဝတ်မလာနဲ့နော်။လူကြားထဲအူမတိုချင်ဘူး။
Becky:ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်။Babeလည်းပြီးရင်ပြန်လာမယ်ခဏလေးပဲ။
Freen:Babeရဲ့ခဏလေးပဲဆိုတာက တစ်နှစ်လောက်ကြာတယ်။
Becky:စိတ်မရှည်ဘူးပေါ့မောင်က။
Freen:မဟုတ်ပါဘူးဗျာ။
Becky:မဟုတ်ရင်စောင့်နေ။
Beckyအပေါ်တက်ပြီးအဝတ်အစားလည်းနေသည်ကို Freenတစ်ယောက်စိတ်ရှည်ရှည်ထိုင်စောင့်နေရ၏။
စိတ်ရှည်ခြင်း သီးခံခြင်းများနှင့်လားလားမျှမဆိုင်သော Freen အတွက်တော့ခက်ခဲလှသည် သို့သော်သူမလွန်ဆန်နိုင်။
Freen:Babeရေမပြီးသေးဘူးလားကွာ။
Becky:ပြီးပြီလို့။
Freen:ကြာလိုက်တာ။
Freenအပေါ်သို့ပြေးတက်ပြီး Beckyအနားသို့ရောက်ရှိသွား၏။
Becky:အမလေး!လန့်တာမောင်ရယ်။
Freenရောက်ရှိသွားချိန်တွင် Becky၏ သေးသွယ်သော ခန္ဓာလေးကြောင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။
YOU ARE READING
Blood Lust
Fanfictionစိတ်မရှည်ခြင်း ဆိုတဲ့နယ်ပယ်ရပ်ဝန်းမှာ ဘုရင်တစ်ဆူ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ငါက မင်းနဲ့ကျမှအလံဖြူပြလိုက်ရတာပါအချစ်ရယ်။
