bölüm 2

12 3 3
                                    

Ben mislina özdemir cerrahpaşa üniversitesi 2. Sınıf öğrencisiyim yıllar önce annemi,amcami ve yengemi bir katliam'a kurban verdik amcam ve yengemin cesedi ortadan ikiye bölünmüş bir şekilde bulundu fakat annemin cesedini ise onların evinden 800 metre ileride bulundu şüpheliler listesinde babamda vardı fakat katil amcamın arkadaşı olan Mert yüksel çıktı.

Onların çocukları olan ateşi o günden sonra hiç görmedim,ne yapıyor,nerede yaşıyor,iyimi bilmiyorum.Bana ise babam ege Özdemir bakıyor, o günden sonra yavaş yavaş çöktü ve yıllardır ak düşmeyen saçları şu an bembeyaz ve ona birşey olmasından çok korkuyorum çünkü ondan başka kimsem yok bu hayatta.

"Mislina!"
Kafamı sesin geldiği yöne çevirdim ve iki yılda kardeşten daha fazlası olan arkadaşlarım orada beni bekliyorlardı,bu gün beni çok sevdikleri ve hepsiyle ortak bir arkadaş olan karan ösün ile taniştırıcaklardı o yüzden mahperi'ye gidicektik.Mahperi meltemin annesinin cafesi ve aynı zamanda benim favori mekanimdı, arkadaşlarımın yanına geldim sırayla hepsine selam verdikten sonra mahperi'ye doğru yol aldık.

Mahperi'ye geldiğimizde cam kenarında bir masaya oturduk ve arkadaşları olan karan ösünü beklemeye başladık,çok geçmeden kapıda boyu 1.80'lerde,kumral  ve ela gözlü bir çocuk göründü herkes ayaklandığı için bu gelenin karan olduğunu anlamam uzun sürmedi,yanımıza geldiğinde sırayla meltem,Nil,efe ve tunayla tokalaştı sıra bana geldiğinde elini uzattı ve tokalaştık, neden bilmiyorum ama şuan kafamın içinde how deep is your love şarkısı çalıyordu.

Karan geldikten sonra kahve söyleyip sohbete daldık gerçekten sohbet çok akıcıydı fakat saate baktığımda 2 saattir oturduğumuzu gördüm hava yavaştan kararmaya başlamıştı ve benim kalkmam gerekiyordu o yüzden hızlıca veda edip gidicektim.

"Meltem,saat çok geç oldu benim kalkmam gerekiyor sonra görüşürüz olurmu?"

"Hayır öyle olurmu bebeğim biz bırakırız seni"

"Hiç gerek yok taksiye atlar giderim"

"Hayır öyle olmaz bi-"  karan meltemin sözünü kesip,

"Sorun olmaz ise ben bırakabilirim"

"Gerçekten size rahatsızlık vermek istemiyorum şimdi taksiye biner giderim evim çok uzak değil"

"Ne rahatsızlığı, bak işte evin yakınmış ben bırakırım seni hadi gel"
Daha fazla itiraz etmedim diğerlerine veda ettikten sonra peşinden arabasına doğru yürüdüm.yolculuk boyunca karan ile hiç konuşmadık evime geldiğimde ise teşekkür edip arabadan indim.

Evden girdiğimde garip bir sessizlik vardı muhtemelen babam uyumuştu odasına girdiğimde yanilmamistim uyuyordu,kafasına bir opucuk bırakıp odama geçtim,duş alıp üzerimi giyindim saçlarımı tararken kapı çaldı yaz geldiği için elbise sipariş etmiştim muhtemelen onlardır diye düşündüm fakat kapıyı açtığımda kargo değil çiçek geldiğini gördüm çiçeği alıp kapıyı kapattığımda bukette 8 tane papatya vardı birde üstünde not vardı,notta şöyle yazıyordu,

"Beni özledinmi kardeşim?ben seni çok özledim,ama merak etme yakında görüşeceğiz"

A.T

Yeniden herkese  merhaba🎀
Öncelikle bayramınız mübarek olsun🎀
5. Bölüme kadar bölümleri kısa yapmayı düşünüyorum ve aynı şekilde 5. Bölüme kadar 2 güne bir atıcam bölümleri ama 5. Bölümden sonra haftadan haftaya atacağım🎀
Beni takip edip oy ve yorum atmayı unutmayın görüşürüz:)
Sizi seviyorummm🎀🫀🦋

ZEHİRLİ SARMAŞIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin