Alacakaranlık •-• NaruSasu

Çınar Ağacının Altında

İnsanlardan kendini izole etmiş, yeterince acıyla başa çıktığını düşünen Naruto, daha fazla acı çekmek istemiyordu. Bu sebepten tek odak noktası geleceğiydi. Belki bir gün yıllar önce kaybettiği babası gibi harika bir doktor olabilirdi. Şimdilik bunun hayalini kuruyor ve bunun için çalışıyordu. Elindeki kitabı kendine bir rehber olarak kullanıyor ve diğer öğrencilerden uzak olan bu çınar ağacının altında dersine temiz bir zihin ile çalışıyordu.

Hafif hafif esen rüzgar saçlarını okşayıp geçiyor ve bu huzurlu ortam Naruto'ya tekrar umut veriyordu. Tüm kötülüklerden uzak kalabileceği bir ortam herkes için en iyisidir. Şu zamana kadar olan çalışmaları sayesinde en iyi Üniversiteyi kazanmıştı ve şimdi bu akademide 1. yılını tamamlamak üzereydi. Bu zaman zarfında hayatında olan tek değişiklik kalbinde birisinin yer edinmesiydi. Peki, kimdi bu?

İnsanlardan kendini uzaklaştırdığı bu zamanda, Naruto'yu etkileyen bu kişi kimdi? Aynı bölümde okuduğu yetenekli ve bir o kadarda güzel olan bir Omegaydı. Naruto kalbinin atışlarını her seferinde görmezden gelmiş ve uzaktan sevmeye devam ediyordu. Kimsenin uğramadı bu çınarın gölgesinde onu da rahatça düşünebilirdi. İşte yine aklının bir ucuna gelmiş ve odaklanmasını engellemişti. "Odaklan Naruto!"

Naruto sağ eliyle gözlerini ovuştururken duyduğu ses onu korkutmaya yetmişti. "Burada birisinin olacağı aklıma gelmezdi. Neden burada ders çalışıyorsun? Kütüphaneye gitsene!" Naruto duyduğu tanıdık ses ile kafasını kaldırmış ve kalbinin ritimlerinin tekrar değişmesine izin vermişti. "Aaa..." Hafifçe eğilmiş bir şekilde Naruto'ya bakan kişi aşık olduğu kişiden başkası değildi. Naruto'nun dili birbirine dolanırken tek yaptığı hemen dibinde duran Omegaya bakmaktı.

"Ne oldu? Dilini mi yuttun?! Ah! Kendimi tanıtmayı unuttum..." Omega hafif bir tebessüm ile elini Naruto'ya uzatmıştı. "Ben Uchiha Sasuke, tanıştığıma memnun oldum." Naruto bir süre kendisine uzatılan ele şaşkınlıkla bakmış ve tereddüt etmişti. Sasuke ise Naruto'nun elini sıkmayacağını düşündüğü anda elini geri çekmeye başladı. Tam bu sırada Naruto, Sasuke'nin elini tutmuş ve utanarak elini sıkmıştı. "Ben... Uzumaki Naruto, memnun oldum."

Sasuke en nihayetinde tanıştığı bu Alfaya gülümsemiş ve Naruto'nun hiç beklemediği bir şey söylemişti. "Yeterince oturduğunu düşünmüyor musun? Biraz izin verde bende kafa dinleyebileyim!" "A-ah! Ne?" Sasuke'nin gülen yüzü yavaşça solmuş ve yerini memnuniyetsiz bir ifade almıştı. "Artık sınıfa dön de bende oturabileyim. İnanır mısın, senin gibi aptallarla sabahtan beri uğraşıyorum?! Artık anlayışlı davranmaktan sıkıldım."

Naruto bir anlığına karşısında duranın hoşlandığı mükemmel Omega olup olmadığından şüphe etmişti. Şu an karşısında hoşlandığı kişinin gerçek yüzü duruyordu ve bu Naruto'yu şaşırtmaya yetmişti. "Ü-üzgünüm... Buraya ilk ben geldim." Sasuke bu sözü duyunca ilk başta kaşlarını çatmış ardından alaycı bir gülümseme ile Naruto'nun yanına oturmuştu. "O kadar yorgunum ki seninle hiç tartışamayacağım."

Naruto bir şey söyleyememiş ve tam yanında oturan Sasuke'yi izliyordu. Sasuke, Naruto'nun bu bakışlarından öyle rahatsız olmuştu ki sinirli bir ses tonuyla uyarıda bulunmuştu. "Bana bakmaya devam edersen, sapık var diye bağırırım!" "Ne sapığı?" Sasuke kafasını aynı şekilde Naruto'ya çevirmiş ve öfkeli bakışlarını sunmaktan geri durmuyordu. "Deminden beri beni süzüyorsun! Sapık Alfa!"

Naruto kendisine söylenen bu hitap karşısında şaşırmış ve paniklemişti. "Be-ben sapık değilim! Rahatsız ettiysem kusura bakma..." Sasuke aldığı özür ile bir iç çekmiş ve önüne dönüp arkasına yaslanmıştı. "Ne aptal ama..." O andan sonra Naruto, Sasuke'yi rahatsız etmemek için kendini ona bakmaktan alıkoydu. Kendini zorladığı, yüz ifadesinden belli oluyordu ve bu Sasuke'nin dikkatini çekmişti. "Ne garip bir insansın sen?! Kendini bu kadar kasma!"