İNZİVA

Bölüm 1: geri dönüşü atılmayacak adımlar

"Belki de başardığını zannettiğin şeyler seni asıl felakete sürükler"

2 Nisan 2002

Gözlerim, yorgunluktan çökerken odama süzen gün ışığı sayesinde sabah saatlerine yaklaştığımızı anlamıştım.

Yıllardır uğraştığım projemin bitmesine haftalar, belki de günler kalmıştı bu yapacağım iş  yüzyılın projesi olacak, yeni bir Dünya'nın tohumları resmen atılacaktı. Ben Adildim ismim gibi olmayı temenni ettiğim gibi aklıma koyduğumu da yapacaktım.

Kapının açılma sesiyle harelerimi oraya çevirmem bir oldu.

Çalışmalarıma ara vermeme sebep olan kişi güneş kendini gösterdikten bir süre sonra gelmiş, asıl kendisi içimde ki Dünya'ya güneşin doğmasına sebep olmuştu. Lalin gelmişti.

Lalin, Lalin'im...

"Hoşgeldinn, az kaldı yakında yeni bir Dünya yaratacağız" Lalin her zaman ki masum ifadesiyle suratıma bakıyor, bakışlarıyla hareketleriyle beni desteklediğini belli ediyordu.

"İnanıyorum Adil bu sefer olacak emeklerinin karşılığını alacaksın"

Lalin'in bu sözlerine ufak bir tebbesüm ve minnet dolu bakışlarla karşılık verdim. "Sen olmasaydın asla yapamazdım Lalin sen başarımın tek anahtarısın" Tebessüm ederek bakma sırası Lalin'e  gelmişti. Tam o sırada geçmişin tozlu sayfalarını zihnimizde canlandırmaya başladık.

PERDENİN ARKASI (2001-2003)

Lalin ile bir ilkbahar günü köstebekler hakkında araştırma yaparken tanışmış o zamanlar çok yakın arkadaş olmuştuk yıllar geçtikçe aramızda olanların arkadaşlıktan çok daha öte olduğunu anlamış, hoşlantı olarak düşünmüştük.

O zamanlar basit bir hoşlantı sandığımız duygularımız zaman geçtikçe aşka dönüşmüş şimdiyse dallanıp budaklanmaya başlamıştı.

Lalin şimdi de olduğu gibi eskiden de hayal kurmayı çok severdi  hayatında yaşananlardan kendi Dünya'sını kurarak kaçabilmişti. Lalin'in hayalleri ve merakı bizi buralara getirmişti.

Lalinle tanıştıktan tam on yıl sonra dedemin laboratuvar olarak kullandığı ağaç evine gitme kararı almıştık, o zamanlar ikimizde 16 yaşındaydık merakımız bizi kollarımızdan tuttuğu gibi büyülü ormana getirmişti. Bu ormanda çeşitli sihirlerin, büyülerin yapıldığına inanılırdı fakat henüz kendi gözüyle gören kimse çıkmamıştı bizde bu yüzden her boş vaktimizde bu ormana sığınır ilk sihiri gören kişiler olmak isterdik bu ormana gelme amacımız tam o gün farklılık göstermişti.

5 Nisan 2001 O gün hayallerimiz, hedeflerimiz, isteklerimiz tamamen değişmişti.

Ağaç evine girip etrafı araştırmaya başladığımızda Lalin'in ayağı tahtaya takılmış ve tökezlemişti o zaman fark etmiştik ki Lalin'in tökezlediği yer bir gizli bölmeydi. O zaman öğrenmiştik Lotusya'yı nasıl kuracağımızı.

O zamandan beri yarattığımız dünyada yapabileceklerimizin hayallerini kuruyorduk. 

Dedem bize bir bulmaca bırakmıştı bulmacanın anahtarı Lalin çözücüsü ise bendim.

Lalin ile düşündüğümüz ilk şey  arkadaşlarımızı buraya getirmekti. İlk hedefimiz  arkadaşlarımızın birbirinden hoşlanmasını ve evlenmelerini sağlamaktı.  Ardından Dünyada ki kimsesiz çocukları, yaşlıları, hayvanları da buraya getirecektik. Burası onların evi olacaktı.

(Yazarın ağzından)

Arkadaşlarını seçerlerken en çok yarası olanlara dikkat ediyorlardı. Her yara bir yarabandına ihtiyaç duyardı, Lotusya onların yaralarını saracaktı.

Sırasıyla isimleri belirlemişlerdi:

BERFU-AKMERİÇ
DALGA-ALGIN
ECMEL-BARKIN
ESEN-ÇAĞAN

Bu 8 kişinin etrafında kimseyi bırakmayacaklardı. Böylece işleri kolaylaşacaktı.

Bu şekilde bu projeyi gizlice yürütebileceklerdi, arkadaşlarını bu Dünya'ya aldıktan sonra Dünya olarak kurdukları yerin prensibi tamamen değişecekti.

İnsanlar çok sevdikleri bir insanı kaybettiklerinde bu ülkeye gelebileceklerdi. Bunun olabilmesi için ise Lotusya'ya adını veren lotus çiçekleri Dünya'nın suyuna karışacaktı.

Bu yüzden de Adil Dünya'nın sorumluluğunu alacak Lalin ise kurulan ülkenin sorumluluğunu alacaktı. İkisi de söz hakkına sahip olacaktı fakat son kararları Dünya için Adil Lotusya için ise Lalin verecekti.

(GÜNÜMÜZ 3 NİSAN 2003)

Zihnimizin tozları tekrar canlanmıştı, Lalinle birbirimize bakarken tekrar ve tekrardan birbirimize gülümsemiştik. Hayallerimiz yaklaşıyor hayallerimiz bizlere yaklaştıkça daha da çok heyecanlanıyorduk. İşlerin en zor kısmı bitmişti sırada daha da zor bir kısım vardı ki o da seçtiğimiz insanların çevrelerini dağıtmaya başlamak ve bu işi olabildiğince hızlı yapabilmekti.

Lalin yüzüme tereddütle baktı. Yapıp yapamayacağımızdan endişe duyuyordu gözlerim Lalin'in kahve gözleriyle buluştu "Her yara kanadıkça yalnızlaşır Lalin"

Bu cümlem Lalinin umutlarını aydınlatmıştı.
Bu işi halledecektik. Ülkeye geldiklerinde ise birbirlerine aşık olmalarını sağlayacaktık.

Hikayemiz biterken başlıyordu, her son bitirmeyi gerektirmezdi bu bizim sonumuz olacaktı ve biz bitirmiyorduk, bazı sonlar yeniden başlamayı gerektirirdi ve bu sonun başlangıcıydı.

(3 gün sonra)

-6 Nisan 2003-

Lalin'in gözleri Güneşin parlaklığını ele geçirmişti.
Adil ve Lalin evreni yeniden bütünleştirmişti.

Adil geceydi Lalin ise Güneş, kavuşmaları imkansızdı ama her son onlar için bir başlangıçtı
ve bitmişti takvim yaprakları 6 Nisan 2003'ü gösteriyordu.

6 Nisan...

Çiçekler açtı, gökyüzü maviliğini arttırdı, denizler yarınları yokmuşçasına dans etti.

"Lotusya, kuruldu."

Çaresizlikler bitecek, iyiler yaşamlarını sürdürecek, hayaller hapishaneye kapatılmayacak, özgürlüğün kanatlarına zincir vurulmayacaktı.

Dünya'da boğulanlar burada nefes alacak, adalet sağlanacak, herkes kendi ruhunu yaşatacaktı. İki aşık insanlarının halinden anlayacaktı, beraber ortaya çıkardıkları bu ülkede Dünya'dan onlarla beraber gelen insanlar yaşayacak belki de yeni dünya burası olacaktı

Ev: Yaşayabildiğin değil özgürce gülüp rahatça nefes aldığın yere denirdi

...

Herkese merhabaaaa yeni bölümde sizlerleyimm umarım hikaye taslağı birazda olsa kafanızda oluşmaya başlamıştır

Daha kimseciğimiz yok bu küçücük odada, ama biz bize yeteriz değil mi?

Yorumlarınız çok kıymetli lütfen onları benden sakınmayınnn 🫶🏻

Ve bir kaç hafta sonra tatile çıkacağım bölüm yayınlayabilir miyim bilmiyorum topluluk kısmında duyuruları yapacaağımmm

Kendinize çooook iyi bakınnn çünkü beenn bakamıyorrummm 🤍

.