Selam Canlar yeni bir Hikaye ile karşınızdayım iyi okumalar umarım beğenirsiniz🌼
Satırlara yorum bırakırsanız sevinirim. 😊
Hikaye ile ilgili Fikrinizi yorumlara yazın merak ediyorum.💖
Bu Hikaye bi önceki Hikayelerime göre daha farklı Gonca daha çok ön planda olacak ve konuyuda farklı işledim.
Ayrıca Fatma'da diğer Karakterlere göre ön planda olucak.
Bu Hikayede Tanıtım yapmadım o yüzden şimdi hemencecik konuyu anlatayım;
KONU: Gonca Hatun bundan beş yıl evvel Atası Yakup Beyin ettiği yalanı, oynu orataya çıkardı. Yakup Bey Sultan Mesut'un ölümünün ardından sahte bir Fermanla Sultan olmak için harekete geçer ama küçük Kızı Gonca başından beri hak yedikleri için karşıdır. Bi süre sonra bazı sebeplerden
(Sebepleri önümüzdeki bölümlerde öğreneceksiniz)
dolayı Gonca Babasının oynunu ortaya çıkarır. Yakup Beyin tüm Beyleri ve Hanelerini Sultanlığını ilan etmek için çağırdığı akşam herkesin ortasında Babasının oynunu anlatır.
O geceden sonra Kıyamet kopar....
İyi okumalar....✨🥰
__________________________________
Yıllar olmuştu bu Topraklara ayak basmayalı. Kendi doğduğum büyüdüğüm Topraklar artık yabancı olmuştu bana. Beş Yıl, Koca beş yıl geçmişti ben bu Topraklardan gideli. İmdi mecburiyetten, bana acımayan, beni mahveden Ailemi korumak için bu Topraklara ayak basmıştım, hiç istemiyordum aslında hayatımı mahveden bana acımayan Ailemi ne diye kurtarayım ki? Ama sonra yüreğim aklımı hapis aldı ve kendime geldim ben bu değilim, ben bu olamam! Babam, Anam, Ablam ben onlar değilim ben onlar gibi acımasız, duygusuz, kötü olamam. Evet onlar yüzünden bu hale düşmüştüm, onlar yüzünden kendi Topraklarım kendi insanım bana yabancı olmuştu. Arkadaşlarımı, Sevdiklerimi en başta Ağabeyimi geride bırakıp gitmek zorunda kaldım aslında hiç istemiyordum ama mecburdum çünkü eğer kalmaya devam etseydim imdiye kadar bedenim Toprakla karışmış olurdu.
Uç Pazara giderim benim kabusumun başladığı yere giderim, sırf Adaleti sağladığım için vaktinde büyük bir Oynu ortaya çıkardığım için hayatım alt üst olmuştu, kabusumda burda başlamıştı.
Daha doğrusu benim kabusum kendi AİLEMDİ!
Uç Pazar:
Kapılar açılanda atımı içeriye doğru sürdüm. Herkesin bana baktığını ve yüzlerindeki şaşkınlığı fark etsemde fazla umursamadım. Hiçbir şey olmamış gibi atımdan inip bana doğru gelen Alpa yöneldim.
Alp: hoş geldiniz Gonca Hatun
Gonca: Ağabeyimi çağırasın!
Alp: emredersiniz
( Alp giderken kısa süre peşinden baktım ardından da etrafa bi göz attım, Pazarın görünüşünden Nizamından anlamıştım Anamın ve Ablamın düzenlediğini. Kısa sürede olsa onları düşünmek midemi bulandırmıştı hemen aklımı dağıtmaya çalıştım o sırada birini fark ettim..... bana geldiğimden beri deliksiz bakan bir Kız vardı. Yüzü hiç yabancı gelmedi ama kim olduğunu da hatırlayamadım. Tam o sırada dikkatimi Ağabeyimin sesi dağıta, kollarını açmış kocaman bir gülümseme ile bana geliyordu hiç düşünmeden hemen kollarına atladım. En çok hatta bir tek onu özlemiştim. )
Mehmet: Bacım
Gonca: Ağabeyim
( Ağabeyim bana sıkı sarılıp kokumu içine çektikten sonra ayrıldık gözleri dolmuştu gözlerinin parıltısından anlamıştım beni çok özlediğini. O an hem onun yanında olamadığım için üzülmüş, hemde beni seven birinin olduğu için sevinmiştim. Duygulanmıştım ama gözlerim dolmamıştı aslında şuna tamda gözlerimin dolmasını istedim nedensizce ama olmadı zira son beş yıldır ne gözyaşı nede güç hiçbir şey kalmamıştı benden geriye, bu ayakta duranda benim ölümdü.)
