“kanka bahçeye çıkıp verirdim vermezdim oynayalım mı?”
“hayır daha geçen teneffüs oynadık”
macau'nun cevabı yeterince sıkıcı geçen öğle teneffüsümü iyice berbat etmişti. kesinlikle bugünden zevk almıyordum ve içimi yiyen bir heyecan vardı,sanki biriyle tanışacakmışım gibi. ve eğer macau ile konfor alanımızdan kurtulup bahçeye çıkabilseydik belki de hissimin doğru olup olmadığını anlayabilirdim. tabi hayatımın aşkıyla bu oyun sayesinde tanışırsam“aşkım biz arkadaşımla verirdim vermezdim oynuyorduk sonra karşımızdan sen geçtin ben de verirdim dedim bu yüzden tanıştık” dersem ağır utanç hissedeceğim.
ama yapacak bir şey yok.
okulda yaşadığı asla belli olmayan 12'ler,son yavşaklık senemiz diyerek kendilerini belli eden 11'ler ve onlara eşlik eden 10'lar ile bu okulda biz bi aileydik. her gece umarım okula silahlı adamlar saldırır diye dua etmediğimi düşünürsek okulumu seviyordum. 9. sınıf olduğum için önümde olan 4 senenin benim için ne kadar korkunç olduğundan bahsetmeme gerek yoktur.
neyse bilinç akışımdan çok fazla bahsettiğime göre macau'yu zorla kaldırdığım kısma gelebiliriz.
macau'yu koridora doğru sürükledim ve merdivenlerden aşağı inmeye başladık. bir sonraki ders olan sınav yüzünden herkes muhtemelen sınıflarında çalışıyorlardı ve koridorlar boştu. kantine gidip oturduğumuzda aldığımız çubuk krakerle beraber sohbet edip fizikten hangimiz 10 alıcak sence diye iddialaşıyorduk. tabii ki ben alacaktım.
"geçen sınavda 2 aldım 10'u sana kaptıracağımı mı düşünüyorsun?"
"kim 10 alır diye düşünüyoruz zaten 0 diye değil."
"şerefsiz."
düşük notlarım hassas noktamdı sadece ben dalga geçebilirdim ama macau'yu zorla kaldırdığım için beni zorbalama hakkını kendinde görmüştü. tek bir çemkirme hareketimde de sınıfa çıkacağı için bir şey diyemedim.
zil çaldı. koridorlardaki kalabalık kelebek sistemimizin ne kadar sağlıklı olduğunu gösterirken zar zor sınıfıma girmiştim. 9/A'daydım. sıramı bulup oturduğumda bir önümdeki sırada oturan çocuğu gördüm.
siyah uzun saçları, çekik gözlerinin üstündeki yuvarlak gözlükleri... yan profili bile yetmişti. öğlede hissettiğim hislerim geri geldi. zaten bir şey bilmediğim sınav bu heyecanım ve kalbimdeki sızı yüzünden daha zor geçecekti. ilk önce benim kağıdım verildi sonra 10'lar derken sıra 11'e geldi. 12 olmaması için dua ettim çünkü 12 olması demek onu bir daha asla görmeyeceğim anlamına geliyordu. heyecanlı bekleyişten sonra 11 sayısal olduğunu öğrendim. zeki erkek fetişim kendini belli etmiş iyice çıldırmıştım.
bomboş fizik kağıdımı imajımı zedelememek için iyice önüme çekip çok önemli cevaplar yazıyormuş gibi davranıyordum. Hacim nasıl ölçülür sorusuna tartı ile yazmak gibi.
kırk dakikanın sonuna geldim ve kağıdımı masaya bırakırken onun da adına bakmayı unutmadım.
kimhan theerapanyakul.
---
son üç ders asla geçmiyordu. eve gidip instagramını bulup annesinin facebookunu hunharca stalklama isteğimle baş edemiyordum. macau da bu durumu farketti.
"chay götün başın ayrı oynuyo noluyo??"
"kanka ben verdim"
"KİME?"
diye yükseldi macau. çünkü dünyadaki en zevksiz insandım ve korkması gayet normaldi. dosta korku düşmana güven veriyordum resmen.
"Adı Kimhan da gerisini evde stalklarken öğreniriz."
artık ikimiz de son üç dersi bekleyemiyorduk...
----
"Kimhan Theerapanyakul."
"Ayrıl kanka."
"Ya bi bak çocuğa önce dur."
macau'nun bu ilişki profesörlükleri beni deli etmeden hayatımın anlamının hesabını bulmalıydım. arama yerine ismini yazdım ve profil fotoğrafıyla göz göze geldim.
"BU İŞTE BU."
heyecanla macau'nun gözüne soktum. macau şaşırmıştı,ilk defa normal bir insan evladından hoşlanıyordum. ve elimi hayvanlıkla takip et tuşuna doğru götürüp 0.1 saniye içinde istek attım.
macauyla beklemeye başladık,ilk beş dakika içinde herhangi bi bildirim gelmeyince telefonu tavana fırlatma isteğimi yok etmek adına macau dikkatimi dağıtmak için benimle valorant oynadı. ama oyunun sonunda tekrar ekranımı kontrol ettiğimde herhangi bir bildirim yoktu.
macau'yu eve yolladığımda da.
on ay önce verilmiş ödevimi yaptığımda da.
bi el daha valorant attığımdan sonra da.
artık terk edildiğimi kabullenmiştim ki bildirim geldi.
k.han
Kimsin?
chay.pit
faninim.
---
EVT ARKADASLAR İLK BOLUM??? Bİ ANDA GAZA GELIP YAZDIM COK BISE BEKLEMEYIN ve hikaye yuzdeyuz yasanmis gercek hayattan alinmistir. bolumler kisa kisa olucak ama tadımlık güzel olur diye umuyorum bol yorum yapin lutfn sizi seviorm<3
