3 yıl sonra... Hayallerimi gerçekleştirmiştim bu ne kadar uzun ve zorlu olanda artık bir şirketteydim ve o şirket stray kids ile aynı şirketti evet jyp yarın çıkış yapacaktım hala hangi grupta çıkış yapacağımı bilmesemde çok mutluydum yun hee ise çok başarılı bir avukat olmuştu ona çok özeniyordum masum insanları savunuyordu oysaki lisedeyken hiç öyle değildi topluluk önünde bile konuşmakta zorlanırdı ama şu an çok havalıydı duyduklarıma göre hiç dava kaybetmemiş bana çekmiş işte . . . Sabah büyük bir heyecanla uyandım elimi yüzümü yıkayıp hafif bir makyaj yaptım ve şunları giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve evden çıktım hangi grupta çıkış yapacağımı çok merak ediyordum galiba yeni bir grup olacaktı adı heart stoppers'tı yani öyleydi sanırım diğer üyeleri tanımıyordum ama kim olursa olsun iyi anlaşıcaktım şirketin önüne vardığımda günümün iyi geçmesini dileyerek içeri girdim ve bay park ın odasına çıktım ve kapıyı tıklattım "Gir" "Merhaba ef-" İçerde stray kids i görmeyi hiç beklemiyordum çığlık atmak istiyordum ama böyle bir şey yaparsam mal muamelesi görebilirim bu yüzden kendimi tuttum ve selam verdim "Hana bizde seni bekliyorduk" "Biz?" "Evet yeni çıkış yapacağın grup" Eliyle stray kids i gösterince kalbim 2. Kez durdu "Ama efendim bu pek hoş olmaz yeni bir grup a-" "Ne dediysem o itiraz istemiyorum" "Ama efendim " " hana bir tek kelime daha edersen seninle yollarımız şu dakika ayrılır"
"Sanki sevgilisinden ayrılıyor amk "Efendim hana" "Bir şey yok efendim" "Çıkabilirsiniz" Başımı kaldırıp karşıma baktığımda bütün üyeler bana öldürecekmiş gibi bakıyordu dışarı çıktık Changbin:bu kızla mı gerçekten Minho omuz atıp "güzel olsa hadi neyse o da yok " diyip yanımdan geçmişti ona baktığımda arkasını Bile dönmeyip yoluna devam etti Chan:gidip eşyalarını alıcaz Hana:gerek yok ben alırım Seungmin: buraya kadar gelmek için kaç kere yattın bay parkla Bu söz bardağı taşıran son damlaydı aniden arkamı döndüm ve arkasından yürüdüm omzundan tutup bana doğru dönmesini sağlıyıp göğsünden ittim " ne dedin bir daha söylesene ha!" Seungmin:kulaklarında mı sağır şu pis elini Çek üzerimden diyip beni geri itti bay parkla mı yattın dedim O anki sinirle yanığına tokadı indirmiştim O an saçımda bir el hissettim seungmin saçımdan tutup beni kendine çekti "Bir daha o eline sahip olmazsan kırarım" Chan ikimizi ayırınca arkama bile bakmadan lavaboya yürüdüm onlarda gitmişti göz yaşlarımı tutamıyorum istemsizce gözümden sular boşalıyordu biasımla bunları yaşamak...hele skz ile ilk anımın böyle olması her durumda pozitif olmaya çalışıyordum ama bu durumda pozitif bir yan bulamıyordum akan rimelimi temizleyip lavabodan çıktım ve eve doğru yürümeye başladım gözlerim doluyordu ama göz yaşlarımı tuttum çünkü göz yaşlarımı silecek bir ailem yoktu yürürken bir arabanın korna sesiyle yerimde sıçradım arkamı döndüğümde arabanın camı açıldı ve güneş gözlüklü genç bir kız bana doğru seslendi bu yun heeydi Yun hee:pışt şşt güzellik gel arabama götüreyim seni uzaklara Arabanın kapısını açıp bindim "ne diyosun yun hee yaa of hana sen iyi misin ağladın mı Yok hayır iyiyim Biraz solgun gibisin iyiyim O zaman Nereye gidelim balım Benim eve Yol boyunca sadece camdan dışarıyı izlemiştim kalbim aşırı derecede kırılmıştı Eve vardığımda çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım beraber içeri girdik "Hana bana neler olduğunu anlat sende bir şeyler var" Karşısına oturdum "Artık skz grubundayım" "NE NEEEEEEĞĞ KIZIM KALK BİR MÜZİK AÇ SENİ ÇOK KISKANDIMMMMM" başımı öne eğmiş öylece oturuyordum yun hee bunu görünce yanıma oturdu çenemden tutup kafamı kaldırdı göz yaşlarımı sildi ve bana sarıldı "Ne oldu meleğim" "Beni iste-miyor-lar" (ağlayarak) Hıçkırıklarım konuşmamı zorlaştırıyordu yun hee ise beni sabırla dinliyip teselli ediyordu sözümü geri alıyorumdum beni ağlarken teselli edebilecek bir ailem vardı ve şuan tamda yanımda oturuyordu ağlamam durunca yun hee omuzlarımdan tutup beni karşısına aldı "Onlar kaybetti sen yanlış bir şey yapmadın ben senin hep arkandayım balım sakın kendini üzme"
Her anda beni teselli edebilmesi ve içimi rahatlatabilmesine şaşıyordum her sözünde önemini bir kere daha anlıyordum
Ona geri sarılarak; "İyiki varsın" "Sende" Ayrıldığımızda başımı omzuna koydum "Hana yurda gitmen gerekiyor mu" "Evet ama şimdi istemiyorum" "İstediğinde beraber gideriz" "Tamam "
Bölüm burada bitti artık diğer bölümeeee 642 kelime okuduğun için sağ ollll
