Stray kids ve Hana(yn)

4. Bölüm

Şimdi yamaya edemedim o gün bitti uyudu fln

Sabah karnımda bir ağrıyla uyandım tamda tahmin etiğim gibi regl olmuştum lavaboya gidip üzerimi değiştirdim yüzümü yıkadım ve yemeğe indim yani yemek almaya indim mutfağa doğru ilerlerken I.n kolumdan çekti

"Noona hadi gel bizimle ye"
Kafam karışmıştı neden beni yemeğe çağrıyordu derdi neydi

Sandalye çekip oturmamı isteyince oturdum önüme bir tabak koydu diğer üyeler gülümsüyordu hiçbir şey algılayamıyordum
bunun bir rüya olmadığına emindim insafa mı gelmişlerdi yok ne insafı bunlardan iyilik bile gelmez diye düşündüm ama hazır iyi davranıyorlarken bozmadım ve yemeğimi yedim masadan kalkacakken Minho kolunu omzuma attı
"Nereye hadi daha film izlicez"

"Ben izlemiycem sağol"

"Mızmızlanma  hana korkma seni yemeyiz"

"Korkmak mı senden mi"

"Evet korkuyor gibisin"

"Korkmuyorum"
Diyip omzumdaki kolunu tutup  ittim

Oradan changbin söze girdi
"Benim canım çikolata istedi"
Hepsi titip bana bakıyordu
"NE NE İSTİYORSUNUZ BE

İ.n bana doğru geldi ve kolumu tuttu
"Noona lütfen bize çikolata al"

"NE ne çikolatası ben niye alıyorum git kendin al"
O an  onlara iyiyi oynamaya karar verdim çünkü onların bu kadar kötü olmadıklarına inanıyordum belkide sadece bana alışmaları gerekiyordu bu yüzden kabul ettim
" tamam alırım of"

"Teşekkürler noona "

Üzerimi değiştirip dışarı çıktım ve bir kaç paket çikolata aldım dönüş yolunda ara sokağı tercih ettim çünkü ben üşengeç bir insanım ve yolu kısaltmak istedim ara sokaklar her ne kadar ıssız olsada sessiziz olduğu için güzeldi

"Ahh keşke hayat hava kadar güze-

O anda siyah eldivenli bir el ağzımı kapatıp beni duvara yapıştırdı sadece gözleri açıktı aşırı korkuyordum kulağıma doğru yaklaştı

"Ölümünün elimden olmasını istemiyorsan o gruptan ay-

Diyecekken karnına tekmeyi geçirdim ve koşmaya başla(yamadım beni iki omzumdan tutup tekrar duvara sertçe itti belimde bir acı hissettim
"Demek zor kullanmamı istiyorsun"
bedenime doğru yaklaştı ve bedenimi duvarla arasında sıkıştırdı (bu sahneyi yazarken iğrendim ıyk) vücudum buz kesmişti hareket edemiyordum ağlayasın geliyordu ama ağlayamıyordum...

kendime geldiğimde bayıldığımı anladım kendimi iyi hissetmiyordum karnım çok ağrıyordu çok yorgundum zar zor yerden kalktım ve üzerimi silkeleyip eve doğru yürüdüm kapıyı çaldığımda kimse açmadı tekrar çaldım
Ses yok...
Sonra tekrar çaldım
Ses yok...

Evde yoklardı beni bırakıp gitmişler miydi yoksa gerçektende duymuyorlar mıydı yoksa şirketten acil bir şekilde çağırılmışlar mıydı bu üç seçenekte canımı yakıyordu belkide reglolduğum içim abartıyordum yanımda parol yoktu yere çöktüm telefonumu cebimden çıkarıp yun hee yi aradım

-alo  balımmmm nasılsın

-yun hee işte misin

-evet aşkım niye sordun

-bir şeyden değil.... TAkılırız diye
-bebeğim bugün çok yoğunum yarın görüşsek olur mu

-olur görüşürüz