Under Our Spell

Prolog

Nad całym światem zapanowała już jesień. Co to oznacza? No cóż... kolejny rok akademicki. Przez ten rok działo się tyle rzeczy, że nie jestem w stanie zliczyć. 

Obudziłam się wraz z pierwszymi promykami słońca, który powoli pobudzał mój pokój. Całe wakacje spędziłam w domu rodzinnym na wsi.

Szłam powolnym krokiem, kierując się w stronę schodów, które prowadzą do kuchni oraz salonu.

Pierwsze co zawsze muszę zrobić to zrobienie sobie kawy, jeśli nie wypiję tego napoju to czuję się jak zombie. Wyglądam jak zombie i  czuję się jak zombie.

- Emily na litość boską, myśl co robisz - w pomieszczeniu stała mama ze skrzyżowanymi rękami, wygląda jakby miała dać komuś jakąś karę.

- Ale o co Ci chodzi? - zapytałam, sięgając w między czasie po mój ulubiony różowy kubek w atomówki.

- Włączyłaś express do kawy, zanim postawiłaś jakiś kubek. Cała kawa wylała się, zobacz.

Faktycznie. Teraz już wiecie jak potrafię nie myśleć z samego rana, kiedy muszę wstać tak wcześnie.

Wzięłam ręcznik papierowy, aby wyczyścić express oraz podłogę. Mama w między czasie przygotowywała nam śniadanie.

- Co dziś w Menu?- zapytałam, kładą dwie kubki kawy na stoliku w salonie.

- Jajecznica z boczkiem i chlebem tostowym.

- Bardzo wyszukane danie - odparłam, pisząc w między czasie do Jasminie, o której mam pociąg.

- A więc, jak Ci idzie w opanowywaniu magii?

- Spójrz tylko na pentagram - odparłam wyjmując mój naszyjnik z pod mundurka.

- Moje gratulacje córeczko. Masz już połowę zapełnioną. 

- Mam do Ciebie pytanie.

- Tak? 

- Jak Ci się udało zapełnić pentagram?

- Cóż... Po prostu ja wraz z moimi przyjaciółkami śpiewałyśmy zaklęcia - odparła niosąc przy tym nasze jedzenie.

- To przez tatę zmieniłaś stronę? - zapytałam.

- Tak. Jak jest z Tobą Emily? Myślałaś kiedyś o tym, aby przejść na drugą stronę?

- Nigdy w życiu! - z wściekłością nabrałam jajecznicę do buzi.

- Nigdy nie przejdę na stronę dobra i koniec - odparłam pełnymi ustami.

- Nigdy nie mów nigdy. Córeczko.

Bitwa o Tron czas zacząć.