Kilo Batra Gibisin, Chanmin

27. Çok Şükür Ya Rab

"Müstakil misin?"

Chan da oyunumu devam ettirdi ama halen şaşkınlığı okunuyordu çehresinden.

"Apartmanım dayı"

Kıkırdadım ve burnumu burnuna değdirerek kısaca bir öpücük verdim. Eh cilveli bir insanım napalm olmayanlar düşünsün.

"Sen biliyor muydun?" dedi kısık bir sesle.

"Anlamadığını düşünmüştüm"

Şaşkın adamın çenesini hafifçe ısırdım ve başımı tekrar boyun girintisine yaslayıp konuştum.

"Sadece ben değil Barac Obama bile biliyor chan"

Chan da sanki sapkın dayının kim olduğunu anlamamın tek yolu istihbaratta adamlarım olmasıymış gibi halen anlam veremiyordu.

"Ama nasıl anladın, hiç açık vermemiştim halbuki"

(Yazar burada götüyle güldü Chan)

"Profil fotoğrafını kaldırmayı unutmuşsun zeki kovboy"

Tamı tamına 26 bölümdür yattığım ayrıca sayemde yazarın tonlarca küfür ve hakaret işittiği gerizekalı rolünden çıktığıma sevinerek sokuldum ona.

Bir insanın ter kokusu bile güzel olur mu amk. NPC misin be adam.

Odadaki oksijen basıncının düşmesine sebebiyet verecek şekilde nefes aldığımda Chan bir eliyle saçlarımı okşamaya başlamıştı.

"Sevgilim olur musun Seungmin?

Bunu şuan mı soruyordu gerçekten?

"Sence de bu soru için biraz geç değil mi? Sonuçta yarım saat önce altında inliyordum-"

Chan bir saat önceki haşin tavrını bir kenara bırakmış ve utangaç tavırlarla ağzımı kapatmıştı.

"Tamam tamam. Ama yine de bir cevap bekliyorum kilo batram"

Elini ağzımdan çekmesi için yaladığım avucunu dudaklarımdan çekince doğrulup dudaklarını öptüm.

"Sadece sevgilin değil her şeyin olurum" dedim gözlerine bakarak

"Zaten her şeyimsin" dedi gözlerime dalarak.