Zum zweiten Mal bei dir(Second time with you)(SBOL3)-Mari Legarde-Mueller

Chapter Three

"Alaric your food is----"napatigil siya at nagulat sa nasaksihang tagpo ng dalawa.Bigla ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso na may pagkirot,napahawak siya doon kaya nahulog ang hawak niyang try,sa bigla ay hinabol pa ng kanyang kamay ang tray pero nalaglag parin iyon.

Nakagawa iyon ng ingay sanhi para magising sa pagkakaupo hbanag nakasandal si Alaric babang katabi nito si Elloisa na subrang lapit ng mukha sa binata dahil sa ginawa nitong paghalik.

Alaric woke up suddenly because of the noise from falling tray.

"Mari?"gulat na napatingin sa dalaga na nasa pinto.

Naghinang ang kanilang mga mata at mula doon kitang kita ang paglamlam ng anyo ni Mari sa nasaksihan kani kanina lang.

Babangon na sana ito ng mapansin si Elloisa na isang dangkal nalang ang lapit sa mukha niya.
Inilayo nito ang dalaga at tumayo sabay lapit kay Mari.

Umupo si Mari para pulutin ang nabasag na baso bg masugatan ito.

"Aray!".impit nito sabay tulo ng luha.

"Mari!"mabilis na itinayo ito sabay hawak sa nasaktan nitong kamay.

"I-im sorry,n-nabasag ko ang baso,nabuhos tuloy ang mga pagkain"umiiyak na hingi nito ng sorry.

Hindi iyon inintindi ni Alaric mas concern ito sa nasugatang kamay ni Mari pinunahan nito iyon ng damit na suot.

"My god your so careless!"reklamo ni Elloisa sabay lapit.

"H-hindi ko naman sinasadya"mahinang sabi ni Mari.

"Duh!"napaikot ang eyeball nito sa mata pagtingin kay Mari.

"Elloisa can you go downstair to get the medicine kit nasa taas ng kitchen".mabilis na utos ni Alaric.

"Ahm,,i dont--".

"Please Elloisa?"pilit ng binata sabay tingin dito.

Napatulala naman ang huli kaya sumunod nalang din at lumabas ng library.

"Is still hurt?" deja vu na sabi nito

Tumango lang si Mari,huminto na ito sa pag iyak.

"Hindi mona dapat hinatid ang food dito,nasaktan ka pa tuloy,still bleeding!"takot na sabi nito habang hawak parin ang kanyang kamay.

"Are you mad?"tanong ni Mari.

"Yes,but not in you,it's on the situation".

"Sorry"mahinang bulong ni Mari.

"Nuh!stop sorry-ing its not your fault by the way why are you here?"tumingin dito.

"Ahm,,,,I missed you na kasi".

"Huh!!"gulat na napayingin dito,.tila may ibang ibig sabihin iyon para sa binata.

"Hindi kana nagpupunta sa bahay,you don't even calling me or texting me in 1 week,why is that?"may halong inis sa tanong.

"Oh"malawak na ngumiti.Niyakap ni Alaric si Mari ng mahigpit.

"Hey! Hindi na ako makahinga!"reklamo.

"Im happy to know that you missed me,akala ko talaga hindi eh"napakamot ito ng ulo.

"Ofcourse mamimiss kita ikaw lang kaya bestfriend ko,bukod sa family ko wala na akong kaibigan."

Nagiba ang ngiti nito sa sinagot ni Mari,iniisip nitong mahalaga at special siya kay Mari,bilang kaibigan lang pala.

"Ano ba kasing ginagawa mo?para hindi mo maisip na may kaibigan kang naghihintay sayo?"masungit na tanong dito.

"Dumating si Ate,we did'nt expecting her na uuwi ngayon month,sorry nawala sa mind kong puntahan ka"amin dito pero bukod doon hindi na niya sinabi ang paggawa ni Alaric ng kubo.