Beni Hatırla

Rüyamda ki Gibi

Okuma sayımız artıyor, yorumlar çoğalıyor ve ben daha fazla gaza geliyorum. Yorum yazmayı unutmayın, okuması aşırı keyifli ve gurur verici. Bölüm geciktiği için özür dilerim. İyi okumalar.

🎧: Bir anda-Pinhani

🩶

Geldiğimiz yer dağ başında, piknik yapılan, aile kafesine benzeyen bir yerdi. Mangal yapmaya gelen, oturup çay içen yada yemek yiyen, parkta oynayan çocuklarla doluydu. İçim sımsıcak olmuştu.

"Burası çok güzel, Mile."

"Eskiden çok önemsediğim biri ile gelirdim,"

Çayına bakıyordu. Yüzünde acı dolu bir gülümseme vardı.

"Ne oldu ona?"

"Çok yakınımda fakat benden çok uzakta."

"Ne demek o?"

"Yani, henüz onunla konuşacak bir konumda değilim. Ağırdan alıyoruz. Aslında burası onun ve benim yerimdi. Zor bulduğum bu huzur yerini sadece ona gösterdim."

"Bir de bana."

"Evet, bir de sana."

"Ayrıcalıklı olduğum için sevinmeli miyim? Evet!"

"Tost ister misin? Çayın yanında çok güzel oluyor."

"Tabi, sende yiyeceksen yiyelim."

Garsonu çağırıp siparişleri verdi. Yarım kalan çaylarımızı tazelemek için aldı. Aynı rüyamda ki gibi bir rüzgar vardı. Mile, yerinden kalktı.

Ebrar, salıncaklara gidelim mi?"

İkimizde kalktık ve parka gittik. Bazı çocuklar vardı. Önümüzden çekilmişlerdi. Ben, salıncağa oturunca Mile, arkamdan sallamaya başladı. Çok hızlı sallıyordu.

"Daha önce buraya gelmiştik, Ebrar. Hep olmasa da bazen bu salıncaklarda sallanırdık."

Söyledikleri aklıma gelmeye başlamıştı. Haklıydı! Buraya geliyorduk, piknik yapıyorduk. Hatta diğer kızlar da vardı!

"Hatırlıyorum!"

Mile, salıncağı durdurdu. Salıncaktan kalktım ve eski yerimize geri gittik.

"Hatırlıyorum. Diğer kızlarla beraber gelirdik. Sende olurdun. Sadece ikimizin yeriydi."

Film şeridi gibi geçiyordu her şey. Fakat, Zehra yada diğerleri bana bunlardan bahsetmediler. Neden saklıyorlardı? Mile, tehlikeli biri mi?