Soğuk, efil efil esen bir rüzgar ve sıcacık, mis gibi kokan bir kahve. Ufak ufak yudumlar alırken bu huzurlu ortamın keyfini çıkarıyordum. Tamda istediğim yerdeydim derken karşımda ki sandalyeye sertçe çekildi ve biri oturdu. Başını eğmişti. Hiçbir şey söylememişti. Bana biraz tanıdık geliyordu. Kokusu, yatağımda ki koku ile aynıydı. Hatırlıyorum! Evet! Hatırlıyorum! Esmer tenli, kısa sarı saçlı, dövmeli! Hatta! Hatta ve hatta omzunda ve kolunda "Ebrar" yazan bir dövme var! Bacağında da benim resmim var! (O sol bacağında o kadın yerinde Ebrarın resmi olduğunu düşünün) Bu kadın kim peki? Ben, onu nereden tanıyorum? O beni, nereden tanıyor?
"Sen, kimsin?" Başını kaldırdığında yerime sabitlendim. Onu o kadar iyi tanıyordum ki. Ama kimdi bu? Adı neydi? Hayatımda ki yeri neydi?
"Beni hatırlamıyor musun Ebrar?" Allahım, ölüyor gibiyim! Nefes almakta zorlanıyorum! Bu kadın, adı... Adı şeydi! Şey...
Terler içinde yerimden sıçradım. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum. O kadın kimdi? Suratında kocaman bir boşluk vardı! Onu görmedim. Belki de benim arkadaşlarımdan biri?
Yataktan yavaşça kalktım. İçeride kahvaltı hazırlıyor olmalılar. Dünki kıyafetlerim duruyordu. Duş almayı sonraya bırakıp içeri geçtim. Sofrayı hazırlıyorlardı. Benim geldiğimi görünce gülümsediler.
"Günaydın, Ebrar'ım!" Zehra, enerjiyle selam verdi. Yanıma geldi ve yanağımdan öptü. Ondan sonra Elif geldi ve bana sarıldı. "Günaydın, Eboşum." Dedi ve geri yerine gitti. Sonra yapışık ikizi İlkin geldi ve beni hep öptü hem de sarıldı. O lakaplardan da taktı. "Günaydın, Ebrar'ım." Elifle beraber tabak koymaya devam etti. Boş bir sandalyeye geçtim. Kaptan, benimle biraz sohbet etti. Geçmişimle ilgili konuşmaya başladı. Aklıma gelen rüya ile sustum. Belki, o biliyordur?
"Ben, bir şey sorabilir miyim?"
"Tabiki, aşkım. Her şeyi sorabilirsin."
"Rüya gördüm ve çok garipti. Bi' kadın vardı. Esmer, sarı saçlı, dövmeli. Hatta bacağında, benim yüzümün dövmesi vardı. 2 tane daha vardı, onlarda da adım yazıyordu. "Beni hatırlamadın mı?" Diye sordu. O kadın kim?"
Ortam sessizliğe büründü. Herkes birbirine bakıyordu. Kimse konuşman için ağzını açmadı. Yanlış bir şey söylemedim ki? Sadece kim olduğunu sordum? Yoksa biliyorlar mı! O zaman neden susuyorlar?
"Neden susuyorsunuz?"
"Ebrar, öyle biri yok. Sanırım, sen bir hayal gördün."
Yalandı. Yalan söylüyorlar. Ben, nasıl tanımadığım birini görürüm ki? Muhakkak onu bir yerde gördüm. Hatta belki de biz çok yakındık? Çünkü bir rüyaydı fakat onu görmek, beni o kadar güvende hissettirdi ki.
"Siz öyle diyorsanız."
Bulacağım onu. Belki de geçmişimle ilgili tüm her şeyi açan anahtarım odur? Umarım, umarım tanırım seni rüyamda ki kadın.
💖
Kız bir günde 2 bölüm. Kendimi aştım. Evet! Hanımlar, nasıl yeni kitabım? Elimden geldiğinde güzel gitmesini sağlayacağım fakat sadece ben ilgilenemem.
Haydi bakalım! Pamuk eller oylara. Yorum yazarsanız da sevinirim. Okumaktan keyif alıyorum.
![](https://img.wattpad.com/cover/366124696-288-k867380.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Hatırla
ספרות נוערEbrar, feci bir kaza geçirir. Bu kaza, onun hafızasını kaybetmesine sonuçlanır. Takım arkadaşları ile bazı şeyleri hatırlamaya çalışır fakat çoğu zaman başarılı olamaz. Yolda, soğukta donarken, yanına gelip ona atkısını veren esmer kadın sayesinde b...