Suratıma yediğim kaçıncı şaplaktı bilmiyorum ama inadıma uyumaya devam ediyordum. En sonunda odaya yengem girmiş Karan'nı sessizce uyararak odadan çıkartmaya çalışıyordu. Tabi Karan da ağlayınca benim uyku yok olmuştu.
Ne kadar seviyor ama halasını(!)
Yataktan kalkıp telefondan saate baktım. 10.30
"Bırak Aylin bırak uyanmıştım ben zaten."
Aylin ona adı ile hitap etmeme kızmıyordu. Hatta o beni yenge dememeye alıştırmıştı. Ben arada ona yenge derdim oda benim cilvem olurdu genelde. Sesimi duyan Karan annesinden kurtulup yatağa çıkıp kucağıma geldi. Kollarını boynuma sardığında bende ona sarıldım.
"Günaydın canım"
Bana gülümseyen Aylin'e gülümsedim. "Sanada günaydın anne adayı! Abim antrenmana gitti mi?"
Ona taktığım lakaba gülüp elini karnına götürdü ve okşadı. "Evet az önce çıktı oda, hadi biz kahvaltımızı edelim."
Kafamı sallayıp kucağımdaki Karan ile sabah işlerimi halledip birlikte kahvaltı masasını indik. Karan'ı çocuk sandalyesine oturtup bende yerime geçtim.
Aylin çayımı doldururken çoktan beni yoklamıştı bile.
"Eee peki nasıl bir yerde çalışmayı düşünüyorsun?"
"Bir yer yok aklımda, sadece huzurlu ve mutlu olsam yeter bana."
Aylin birkaç salatayı Karan'nın tabağına koyduktan sonra benimde tabağımı doldurdu. "Abi ile konuş belki oralarda vardır tercümanlık için boş yer?"
Olabilirdi aslında hem abim içinde iyi olurdu. Beni hep gözünün önünde tutmuş olurdu yani. "Olur sorarım."
Aylin arada birşey söylicek gibi olsada vazgeçiyordu. Artık ben dayanamadım. "Söyle güzel yengem, çıkar ağzındakini."
"Hayatında hala biri yok mu?"
Kafamı salladım olumsuzca. Olmıcaktı, olamazdı ben bir kere o hataya düşmüştüm. Almanya'da babamında arkadaşının oğlu vardı. İlk başta arkadaşça takılmıştık ama ikimizde birbirimize duygu besliyorduk, ilişkiye girdik ve bu 1 yıl öncesine kadar devam etti. Aldatmıştı beni, herşeyimi ona vermiş, güvenmiştim. Babam, annem, abim İstanbul'daydı o zamanlar kendimi ona sığınır bulmuştum ama sonucu beni bitirmişti.
"Ben böyle iyiyim Aylin, aşk bana yaramıyor sonuçlarını gördüm."
Bu konuyu daha fazla konuşmak istemiyordum, Aylin de bunu anlamış olucakki susmuştu. Bende kahvaltımı yapıp odama hazırlanmaya geçtim. Abimin yanına uğrucaktım hem bizim çocuklarıda özlemiştim. Üzerime rahat birşeyler giydikten sonra, saçlarımı saldım. (Görünüşü sizin hayal gücünüze bırakıyorum.)
Aşağa indiğimde bana doğru koşan Kayran'ı kucağıma aldım ve gıdıklamaya başladım. Birlikte içeri girdiğimizde Kayran'ı gıdıklamayı bırakıp o tombik yanaklarından öptüm.
"Annesi birileride benimle gelebilir mi?" Karan merakla ikimize bakıyordu ona bakıp göz kırptım.
"Çok iyi olur Akça benden istiyordu ama malum kendimi yormamaya çalışıyordum." Eliyle karnını okşarken ister istemez yine gülümsedim. Çok güzel bir anneydi benim yengem.
"Tamaam o zaman haydi bakalım Karan giyinmeye!" Karan gitçeğimizi anlayınca sevindi ve kucağımdan inip önce odasına gitti.
-
