Why me? // bankzitters

Hoofdstuk 2

Verstijft sta ik tegen de muur aan. Ik hou mijn adem in. Matthy haalt zijn lippen bij mijn oor vandaan en kijkt mij strak aan. Een kleine grijns verschijnt op zijn gezicht. De angst in mijn ogen is zichtbaar, waarschijnlijk dat Matthy daardoor grijnst. Hij zet een stap bij mij vandaan en vervolgt zijn tocht naar de woonkamer. Als hij uit het zicht is hap ik naar lucht. Ik leg mijn hand om mijn hart en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Als mijn ademhaling weer wat rustiger is loop ik richting de woonkamer.

Ik loop de woonkamer in en zie de jongens op de bank zitten met z'n vieren. Mijn ogen kijken Matthy weer recht aan. Waarom doe ik dat steeds? Matthy begint weer te grijnzen. Ik schud mijn hoofd en ga zitten aan de keukentafel waar mijn eten staat. Ik spit een beetje met m'n vork door mijn kapsalon. De trek die ik had is weg. Zoveel vragen gaan rond in mijn hoofd. Ik ben het probleem, maar waarom? Hij wil dat ik verdwijn en niet meer terug kom, maar hoe bedoelt hij dat? Waarom haat hij mij zo erg? Ik wil het zo graag gewoon weten en vragen, maar als hij gelijk zo doet word ik bang van hem. Zeker omdat mijn vader dat ook altijd doet. Die jongen maakt me gek.

"Heb je geen trek room?". Ik kijk op naar Robbie die mij bezorgd aankijkt. "Nee, nee niet echt robje" zeg ik terug tegen hem. Ik schuif de kapsalon bij mij vandaan en sta op. Ik loop naar Raoul zijn opname kamer en sluit de deur achter mij. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Dat zo iemand gewoon heel de sweer kan verpesten. Ik ga op bed zitten en doe mijn koptelefoon op. Ik zet muziek aan via mijn telefoon. Even een momentje van rust.

Na een tijdje wordt er geklopt op de deur. Ik kijk op naar de deur en doe mijn koptelefoon af. "Ja?" zeg ik vragend. Raoul doet de deur open en kijkt mij aan. "Gaat het lieveschat?" vraagt hij. Ik knik mijn hoofd en glimlach kort. "Ik was het even vergeten te zeggen maar we hebben vanavond een feestje in de tuin. Het thema is wit. Koen, Rob en ik gaan nog even wat boodschappen doen. Dan weet je dat" zegt Raoul lief. "Is goed hoor" antwoord ik terug op hem. "Tot straks" na dat Raoul die woorden gezegd heeft sluit hij de deur. Een feestje. Daar heb ik oprecht even zin in.

Ik haal een mooi wit jurkje uit mijn tas. Het jurkje heeft een v-hals, lange mouwen en is gelukkig niet te kort. Ik kleed mezelf om en trap mijn zwarte korte laarsjes aan met gespjes. Ik werk snel mijn make up nog even bij en laat mijn haar voor wat het is. Gewoon lekker los. Ik loop Raoul zijn opname kamer uit richting de tuin. In de tuin staat een boodschappen tas met allemaal witte versiersels erin. Ik glimlach en begin de tuin hiermee te versieren . Ook hang ik lampjes op die het allemaal wat feestelijker maken. De sta tafels die al uit de schuur waren gehaald klap ik uit en ik zorg dat de lounge bank er netjes bijstaat.

"Zo, kijk is even. Wat gezellig hier zeg". Ik kijk op naar een bekende stem en zie Milo de tuin in lopen. "Milo!". Ik ren naar hem toe en spring in zijn armen. Hij lacht en vangt mij op. "Hey kleintje". We geven elkaar een stevige knuffel en hierna ga ik weer op mijn benen staan. "Ik heb je heel lang niet gezien, maar je bent geen centimeter gegroeid" zegt hij. "Tja, ik ben en blijf een kleintje" zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal en glimlach. Samen gaan Milo en ik verder met de tuin. Milo heb ik een tijdje niet gezien, omdat de jongens meestal doordeweeks opnames hebben en ik er dan niet ben. In het weekend is Milo vooral bezig met zijn studie, daarom zie ik hem weinig. Ik kan altijd terecht bij Milo als er iets aan de hand is. Vaak geeft hij advies die je niet wilt horen, maar hij is wel altijd eerlijk.

Ondertussen zijn de anderen jongens terug van boodschappen doen. "Heeft Mat jullie niet geholpen?" vraagt Koen. "Nee, tuurlijk niet" antwoord ik. "Godverdomme, ik had gezegd dat hij dat moest doen" zegt Koen boos die daarna naar Matthy zijn kamer toe loopt. Ik haal mijn schouders op en maak een biertje open. De jongens zijn zich gaan omkleden voor het feest. Ik zet de muziek alvast aan en zet snackjes neer op de sta tafels. Na dit gedaan te hebben knik ik tevreden en loop naar binnen. Ik loop naar Raoul zijn opname kamer om mijn tasje te pakken. Ik loop langs Matthy zijn deur en met een ruk gaat die deur open. "Jij..." zegt hij. "Wat moet je Matthy" zeg ik geirriteerd. Snel sla ik mijn hand voor mijn mond. Zei ik dat nou echt op zo'n toon?

"Mij een beetje verraden tegenover Koen he. Dat ik niet geholpen heb met de tuin" zegt Matthy. Ik wil wat terug zeggen, maar voordat ik dat kan pakt Matthy mijn heupen vast en trekt mij tegen zich aan. Ik kijk omhoog naar hem. Matthy is namelijk een kop groter dan mij. Hij kijkt mij met een dreigende blik aan. "Ik zou als ik jou was de volgende keer dat niet meer doen. Begrepen?" zegt Matthy dreigend. Ik slik zwaar en knik mijn hoofd snel. "Good" zegt Matthy die mij nogsteeds vasthoudt. Ik voel Matthy zijn warme adem tegen mijn lippen aankomen, waardoor ik zelf snak naar adem. Waarom voelt dit... fijn? Wacht nee, hij staat dreigend tegenover je. Kap Romy. Matthy laat mij los en verdwijnt zijn kamer weer in.

Snel pak ik mijn tasje uit Raoul zijn studio en loop weer naar de tuin. Dat was echt heel raar. Waarom dacht ik ineens zo? Dat kan en mag niet. Matthy haat mij en ik hem. Einde discussie... toch?