Why me? // bankzitters

Hoofdstuk 4

Ik ga op de bank zitten en adem diep in en uit. Paniekaanvallen. Ik heb ze al zo vaak gehad dat ik gelukkig zelf weet hoe ik ze onder controle krijg. Ik sluit mijn ogen en ga liggen op de bank. Langzaam val ik in slaap en de rust in mijn hoofd keert terug.

De volgende dag word ik wakker op de bank. Ik kijk naar de klok en ik zie dat het 10:00 in de ochtend is. De herinneringen van gisteren spoken door mijn hoofd. Ik schud mijn hoofd en sta op. Ik wil er niet aan denken. Ik kijk naar beneden en loop richting Raoul zijn studio. Halverwege de gang knal ik op tegen iemand. Ik kijk op en kijk recht in de ogen van Matthy. En nu? Wat moet ik zeggen? Moet ik wachten tot hij wat zegt? Moet ik beginnen over gisteren? "Hey" zeg ik zachtjes. "Heb ik iets van je aan?" reageert Matthy geïrriteerd. Kijk daar is de Matthyas die ik ken. Ik schud mijn hoofd en loop verder. "Kijk volgende keer uit wil je!" roept Matthy mij boos na. Ik loop Raoul zijn studio in en gooi hard de deur dicht. Daarna verlaat een harde gil mijn mond. Ik word gek van deze jongen.

Het is inmiddels een aantal uur later. Ik ben heel de dag Raoul zijn studio niet uitgeweest. Ik ben in bed gaan liggen en er niet meer uitgekomen. Ik wil even niemand zien. Momenten van gisteren spoken door mijn hoofd. Wat als Matthy en ik gezoend hadden... Hoe was het dan nu tussen ons geweest? Hadden we misschien meer gedaan dan alleen zoenen? Ik word uit mijn gedachtes gehaald door iemand die op de deur klopt. "Binnen" zeg ik. Mijn ogen vallen op de deur en ik zie Raoul staan. "Wil je niks eten kleintje?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Ik denk dat ik naar huis toe wil Raoul". Hij kijkt mij verbaast aan. "Naar huis? Naar die klootzak toe? Meestal ga je maandag pas". Ik knik mijn hoofd. "Ik weet het, maar ik wil gewoon naar huis". Na die woorden gezegd te hebben stap ik uit bed en pak ik mijn tas. Ik draag de kleding van gisteravond nog, maar dat maakt mij niks uit. Ik wil weg hier. Ik doe mijn jas aan en geef Raoul een kus op zijn wang. "Sorry Roel, ik zie je snel weer". Ik loop naar de woonkamer en laat Raoul verbaast achter.

In de woonkamer ontmoeten mijn ogen die van Matthy weer. Hij zit aan de keuken tafel en kijkt mij met een neutrale blik aan. "Waar ga je heen?" vraagt hij bot. Dit is de druppel voor mij. "Heeft dat jou überhaupt ooit wel is geboeid?! Nee! Boeit het je nu dan?! Nee! Je wou toch dat ik verdween en nooit meer terug kwam?! Je hebt je zin. Goodbye!". Matthy schrikt van mijn reactie, maar het boeit me allemaal niet meer. Kwaad loop ik het huis uit en ik begin aan de lange reis terug naar mijn eigen huis.

Na ongeveer twee uurtjes kom ik thuis aan. Het is ondertussen al donker buiten geworden. Ik loop naar binnen gelijk door naar mijn kamer. Ik gooi mijn tas neer en kleed mezelf uit. Ik doe een joggingbroek en een sweater aan. Ik ga in mijn bed liggen en zucht diep. Waarom doet die jongen zo veel met mij? Waarom moet ik uitgerekend hem leuk vinden? Ik hoor de voordeur open gaan en met een harde knal dichtvallen. Dat is mijn vader die thuis komt. Ik hoor voetstappen de trap opkomen en ik verstop mezelf onder de dekens. Ik maak mezelf klaar voor wat er komen gaat...

De dekens worden met een ruk van mij afgetrokken. Mijn vader pakt mijn pols vast en trekt mij van het bed af. Ik val hard op de grond hierdoor. Diverse klappen en trappen voel ik tegen mijn lichaam aan komen. Ondanks de pijn hou ik mezelf stil. Ik weet dat schreeuwen geen zin heeft. "Jij mislukt, walgelijk kind!" zegt mijn vader. Hij tuft op mij en verlaat daarna mijn kamer. De deur gaat weer met een knal dicht. Ik blijf op de grond liggen en adem snel. Heel mijn lichaam doet zeer. Er stroomt bloed uit mijn neus en mijn linker oog voelt dik aan. Ik hoor mijn vader het huis weer verlaten. Hij gaat denk ik nog meer drinken.

Op het moment dat ik de voordeur dicht hoor gaan, begin ik te huilen. Ik pak een mesje uit mijn nachtkastje la en stroop mijn mouwen op. Ik laat het mesje diverse keren over mijn onderarmen glijden. Het verzacht de pijn, de pijn die ik momenteel in mijn lichaam voel. Ik adem diep in en uit en laat het mesje uit mijn handen vallen. De tranen rollen over mijn wangen. Waarom gaat momenteel alles slecht?

Het is weer maandag en ik maak mezelf klaar voor school. De blauwe plekken die op mijn gezicht zitten probeer ik weg te werken met make up. Ik doe een blauwe baggy jeans aan en een grijze trui. Ik trap mijn witte nikes aan en doe mijn zwarte rugzak op mijn rug. Snel verlaat ik het huis richting school. Onderweg naar school doe ik mijn haar in een rommelige hoge knot. Ik heb Raoul nog even kort gesproken op whatsapp, maar meer over dat we elkaar snel weer zien. Hij weet niet wat er gebeurd is. Dat wil ik graag zo houden aangezien hij zich alleen maar meer zorgen gaat maken. Van de rest heb ik überhaupt niks gehoord dus ook niet van Matthy. Ik had zo gehoopt dat hij zou appen, maar tuurlijk doet hij dat niet. Hij haat mij.

Ik kom aan bij school. Voor het hek van het schoonplein staat een zwarte auto. Een blonde jongen staat naast de auto met zijn handen in zijn zakken. De jongen draait zich om en ik kijk recht in de ogen van Matthy....