Judas

T R E S

Another peaceful morning.

I wore my habit and rosary before exiting Sister Jocie's room. This is the third day since that accident happened and until now that man is still unconscious.

Hindi namin alam kung kailan ito magising because he's still not showing any sign that he'll wake up anytime soon.

Araw-araw ko na lang itong binibisita para matignan ang malagayan niya. I'm glad that Sister Diane is here, siya kasi ang nag-aasikaso sa sugat nito.

Kagaya ngayon I'm on my way to visit him. Parang naging routine ko na ito tuwing umaga. At minsan kung wala naman akong kailangan gawin ay dito na ako naglalagi sa kwarto kung na saan siya.

I felt the need to be with him. Siguro dahil ayaw ko din na magising ito sa isang lugar na hindi niya alam. Mukha pa naman itong banyaga.

Until now pinag-iisipan pa namin kung ano ba talaga ang nangyare dito para magtamo siya ng ganoong klase ng sugat. Naghihintay din kami ng  balita kung may mga tao bang naghahanap ng lalaking may tama ng baril pero hanggang ngayon ay wala pa din.

Malaki tuloy na palaisipan sa amin ang totoong pagkatao ng binata.

While on my way I saw sister Anne running towards me. She looks very pale and I saw blood on her hands. Kinabahan naman ako agad.

"S-Sister Mary! Thank God you are finally here!" She exclaimed almost falling on her feet when she finally stopped in front of me.

Nagtataka naman akong tumingin sa kaniya.

"W-Why, what happened, sister?" Kinakabahang tanong ko.

Sister Anne held my hand before pulling me towards my room, "He's finally awake and he wants to see you. Hindi ito magpaawat kaya muling dumugo ang sugat niya," she said.

Bumilog naman ang mga mata ko bago bumitaw dito at nagmamadaling tumakbo papunta sa aking kwarto. When I got there I saw my fellow nuns struggling to hold that man down.

"Please calm down!" Aligagang turan ng mga ito.

"Can you fucking let me go?!" Dumagundong ang sigaw ng binata na nagpalunok sa akin.

He's really alive! But what a word to say inside of a convent and in front of these many nuns!

"W-What's happening?" Bulalas ko na lang na umagaw sa atensyon nila.

"Sister Mary!" My fellow nuns exclaimed with relief in their voices. Tumango naman ako sa kanila bago lumapit sa lalaking malamig na namang nakatingin sa akin.

"What are you doing? Hindi mo ba alam na bubuka ang sugat mo dahil sa ginagawa mo?" Medyo inis kong ani. Hindi naman kasi madali ang pinagdaanan namin magamot lang ito.

"Get out!" He hissed.

We all became stunned when his voice roared. Dahil napakalalim ng boses nito kaya hindi namin mapigilang matakot.

"I-I..."

"I-I forget to pray," turan ng isa sa mga madre na kasama ko.

"Ako din," segunda naman ng iba bago sila nagmamadaling umalis kaya naiwan na lang kaming dalawa ng binata sa kwarto.

Lumipas ang ilang minutong katahimikan dahil walang umiimik sa amin. Kahit yata ibon na kanina'y nagkakantahan sa labas ay natakot sa malakas na sigaw kanina.

Naghintay pa ako ng ilang segundo at ng hindi talaga ito umimik ay dahan-dahan na lang akong naglakad palapit sa pinto.

"And where do you think you're going?"

Bumalik ang tingin ko sa binata at nakita ang matapang nitong mata na nakatingin sa akin. Hindi ko mapigilang mapalunok.

"Y-You said to get out?" Hindi siguradong sagot ko.