teacher's pet / tk ✓

13

Slmss

Of okullar niye açıldı ki geri kapansın
#okullarkapoImean

Ve bu arada bu bölümde zaman aşımı var asırlar atlıyoruz falan filan

Neysee

Ben sizi daha fazla tutmayayımm

Okumaya geçinn bakamm

İyi okumalarrrrr

~

Yaklaşık 3 ay sonra...

Taehyung...

~

Sıraya kalemin vurulması ile kafamın içinde yankılanan sesle gözlerimi aralayıp kafamı kaldırdım. Karşımda Jeon duruyordu ve bana sinirli gözlerle bakıyordu.

"Uyansan mı artık, Kim? Bir derstir uyuyorsun da."

Kısık gözlerle ona bakarken kafamı salladım. Sınıftakilerden fısıltı duyuyordum ama umurumda değildi.

Arkasını dönüp gittiğin de tekrar kafamı sıraya koydum.
Ve sınıftakilerin fısıltıları eşliğinde geçen 3 ayı düşündüm.
Jeon bir daha evime gelmemişti. Arkadaşlarım beni ondan vazgeçirmeye çalışmışlardı ve vazgeçmiştim de.
Jack ile aramız iyi değildi. Sadece arkadaş ortamında konuşuyorduk. Onun dışında asla konuşmuyorduk.
Jeon'dan vazgeçtiğimden beri derslerim kötüydü. Hatta berbattı. Ve yeni birisi vardı. Yeni birisiyle konuşuyordum. Her ne kadar ona olan duygularım yok denecek kadar az olsa da iyi birisiydi.
Adı Seojun. Ve benden sadece bir kaç yaş büyük. Üniversiteye gitmemiş. Bir kafede çalışıyor. Ve bence saf, iyi niyetli birisi.
Jack'in kuzeniydi. Jack sayesinde tanışmıştık.

Son şu 3 ayda hayatım tamamen değişmişti. Eski çalışkan, inek Taehyung yoktu mesela. Ya da Jeon'a sırılsıklam aşık, Jeon'un aşkından yataklık olan bir Taehyung'da yoktu. O 3 ay önce ki Taehyung'dan eser bırakmamıştım.
Her ne kadar çok zor olsa da kendimi değiştirmiştim.
Hiçbir şey eskisi gibi değildi ve en çok canımı bu yakıyordu. Bir daha Jeon'a aşık olduğum gibi kimseye aşık olamayacaktım.

Çünkü, ilk aşklar sadece bir kere yaşanır.

Düşüncelere dalmış bir şekilde, gözlerim kapalı uyumaya çalışırken Jeon'un sesini duydum. Bu sefer biraz daha sinirli gibiydi.

"Taehyung, bir daha uyarmayacağım."

Kafamı yine kaldırdım ve ona baktım.
Hemen düşünmeden aklımdan geçenleri söyledim öylece.

"Bir daha uyarmamanız işime gelir."

Gömleğinin ilk iki düğmesini hızlıca açarken bakışları beni geziyordu.

"Kapıya çık ve beni bekle."

Dudaklarımdan bir oflama çıktı.
Ne diyeceğini merak etmiyordum açıkcası. Ve aklıma, babaannem öldüğünde beni kapının önünde kendine çekip sarılması gelmişti.