Kim bilebilirdi yoldan geçen uzun boylu, sarışın birinin hayatının anlamı olmasını...
İçerik:
•Smut,+18,Hyunlix,Romantik,Gaylık, mizah ve fantastik.
‼️uYaRı‼️ :İlk ficim olduğu için hata varsa kusura bakmayın~💟
Yetimhaneye döndüğümüzde başım çok fena dönüyordu. Saat *yaklaşık* 02:23 civarıydı. Agatha bana sırıtarak su verdi.
Agatha "Bu sana belki iyi gelir... SARHOŞ SALAK." Dedi ve kahkaha attı.
Ben çok sarhoş olduğum için konuşamıyordum bile. 2. Bardağı istedikten sonra cebinden siyah bir şeker çıkartıp suyumun içine kattı. Ben de farketmediğim için içtim. İlk yudumda yere serildim. Agatha beni sürükleyerek odama çıkarttı ve yatağa fırlattı. Daha sonra odanın kapısını çarpıp gitti.
İnsanlar normalde sarhoşken pek çok şeyi unuturlar ve asla hatırlayamazlar. Ama ben öyle değilim. Duyduklarımı harfi harfine, gördüklerimi de son ayrıntısına kadar hatırlarım. Ama sadece bir sıkıntı var, o da hatırladığım şeyleri sarhoş değilken düşünürsem başım ya döner ya da ağrır. Bunu işte hiç sevmem.
Sabah olduğunda Hyunjin yanımda ağlayarak uyanmamı bekliyordu. Uyandığımı görünce bana sımsıkı sarıldı. Yüzünü omzuma gömmüştü...
Hyunjin "ÖZÜR DİLERİM! ÖZÜR DİLERİM! ÖZÜR DİLERİM! ÖZÜR DİLERİM!ÖZÜR DİLERİM! SENDEN ÇOK ÖZÜR DİLERİM SENİ ÇOK SEVİYORUM ÖZÜR DİLERİM...!"
Daha sonra daha sıkı sarılıp biraz sessiz hıçkırıklarla ağladı. Tekrar tekrar özür dileyip durdu. Tamam dememe rağmen yine de özür dilemeye devam etti. Susmayınca bende onu bana sarılırken nazikçe itip dudaklarına yapıştım. Kısa süre sonra ayrılıp yeşil gözlerine bakarak dişlerimi göstermeden gülümsedim. Ona bakarken gözlerim çok romantik bakarmış gibi baktı. İstemsizce yaptım...
Hyunjin "İnsanlar sevdiği insanın gözlerine bakarken gözü parlarsa, O insan onun gözüne bakan insandan hoşlandığını gösterirmiş. Ve senin gözlerin parlamıyor... Adeta ışık saçıyor..."
Sırıttım ve "Öyle mi? Görünüşe göre benimki hoşlantıdan da öte... Ayrıca senin gözlerin de çok güzel. Bana Zümrüt'ün parlaklığını ve paha biçilmez eşsiz güzelliğini anımsatıyor, Ormanın ferahlığını ve rahatlatıcı terapisini anımsatıyor ve de yemyeşil bir gölü... Tertemiz, ve ferah bir göl. Aynı zamanda da etrafı yeşil bitkilerle kaplanmış bir şelale de görüyorum..."
Hyunjin kızardı ve gülümsedi daha sonra tekrar sarıldı. "Ben yukarı terasa çıkıyorum. İstediğin bir şey olursa yanıma gelebilirsin."
Bende kafamı salladım ve yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve aynadan kendime gülümsedim:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biraz özgüven gülümsemesi gibiydi ama bu güzel bir işaret olmalı~! Yani her şekilde mutluyum! Hehehe :P
Odamdaki pencereden derin bir nefes alıp güneşe gülümsedim. Dışarıdaki mutlu insanlara baktım. Bir çift birlikte bir dondurmayı paylaşıyor, bir kız ve bir erkek birbirlerine sarılarak yürüyor, iki kız kardeşler telefonlarıyla birbirlerinin komik resimlerini çekiyor, ve biri de... biri de...?! Ağlıyordu? Yüzü de çok ama çok tanıdık... "BİR SANİYE BU KARDEŞİM LEE KNOW??? NASIL OLABİLİR? ANNEM DE ONU 17 YAŞINDAYKEN EVDEN SOKAĞA ATMIŞTI! O ZAMANDAN BERİ YÜZÜNÜ GÖRMÜYORUM. ŞİMDİ KESİNLİKLE 22 YAŞINDADIR!"
Aceleyle yetimhaneden kimseye çaktırmadan çıktım ve koşarak çıktım. Ona yaklaşırken Lee Hyung! Diye bağırıyordum
