AfRam şirketten çıkıp, eve yol aldılar... artık aliştmişti Afra Mertin evine bırakmasına. Rezidansa gelip 17. Kata çıktılar, ev çok güzel yerdeydi, özellikle Afranin evi, evdeki hall' camla kaplanmişti, tüm İstanbulu görebilecek kadar güzel bir manzara sahipti
M: e ben üstümü değiştiriyim işk önce
A: he tamam ben bekliyor olucam
M: istersen komşumu eve davet ediyim, ben senin evini gördüm gel sende benimkini gösteriyim
A: gşgşcş tamam geliyim
Mertin evine girdiler, Mertin evide çok güzel, göründüğü kadariyla Mert sade şeyleri seviyordu, evi gri renkteydi L koltuğu, onun yanında güzel bir mutfakta vardı, en önemliside ev temizdi, evet genelde erkeklerin evi bu kadar temiz olmazdi ama onun evi temiz, her şey yer yerindeydi...
A: evin güzelmiş
M: teşekkürler, sade şeyleri seviyorum ondan evde çokta eşya yok
A: olsun bu haliylede güzelmiş
M: ee bişey içermisin bildiğim kadarıyla mutfakta bişey lar var
A: yok zahmet etme
M: o zaman ben hemen üstümü değiştirip geleyim
A: tamam
Mert üsütünü değiştirmeye gitmişti. Afrada etrafi gezinmeye başladı... bir fotoğraf takıldı gözüne.. bir kızla Mertin o fotoğrafı... şaşkın şaşkın baktı fotoğrafa, şok olmuştu, yüzü düştü hemen, aşık olduğunu yeni yeni kabullenirken...
Afra o kızı Mertin sevgilisi diye düşündü...
Mert çıktı, şirkette takım elbisesi giymezdi ama Merti ilk kez sweatshirt' de görüyordu. Mert beyaz sweatshirt, siyah pantolon giymişti.
Ee ben hazırım, çıkalimmi?
A: olur
Afranin evine geçmiştilar...
M: ohooo, çokta bişey yok bir kaç eşya dediğin bu galiba
A: ee çok değil ki hepsi giyimler
M: he doğru kadınlara normal dkdlld
A: aynen doğru tespit
M: hadi bakalım yerleştirelim şunlari o zaman
Her şeyi yerleştirmiştiler
A: Mert bişey sorucam...
M: sor bakalım ne sorsan
A: sen bana niye yardım ediyorsun?
M: anlamadım?
A: niye yardım ediyorsun? Niye 2-3 gün önce tanıştığın birine bu kadar yardım ediyorsun, niye bana iyilik yapıyorsun?
M: saçmaliyorsun
A: saçmalamiyorum Mert
A: tanimayan insan birine niye böyle bişey yapsin ki?
Mert sessizdi, şu an kalbiyle aklının arasında kalmişti...
Kalbi aşık olduğunu söyle hadi Mert diyordu... aklıda şimdi söylersen seni terk ederse diyordu...
A: Mert cevap verirmisin?
M:.....
A: Mer...
M: aşığım çünkü sana..
A: n.. ne?
M: sana il gördüğüm günden beri aşığım tamam mi, kaç kez söylemek istedim ama olmadi
A: niye?
M: korktum...
M: beni istemezsin, terk edersin diye korktum
Şimdi sessizlik Afraya geçmişti...
Aradan kaç dakika geçti, iki aşık genç sadece bir birine bakıyorlardı....
M: bişey demiycekmisin?
M: istemiyormusun?
A:.......
M: özür dilerim...
Afranin kafası iyice karişmişti, o fotoğrafdaki kız, şirketin sahibinin oğlu, ablasinin sevgilisinin kardeşi... yapamazdı, yapmamalıydı.
A: Mert olmaz...
A: olamaz, bizden olmaz, yapamayız...
M: bak... bak bana..
Ellerini tuttu sevdiği kadını...
M: niye?
A: olmaz işte
Ellerini çekti kadın..
Hayır cevabını almişti kara gözlu çocuk...
Kalktı, kırılmıştı, üzgündü.
Çıktı rezidansdan...
Arabay bindi, nerey gidecekti? Bara gitti, kaç tane şot attiğini farkında bile değildi...
