The water is way too deep for her,
A place she can't escape, not even stir.
If not only for the drive for revenge,
She will not resurface again.
The forest is an endless maze for him,
A place he knows he must not miss.
He will hunt for as long as it...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter Twenty-Eight
KILLIAN
With persuasion, I have convinced Ilya to come with me tonight. An hour late to the meeting, but at least she is with me. Napatingin ako sa tabi ko saglit at nakitang nakasandal siya sa pinto at nakadungaw sa labas.
She's so beautiful.
And I am glad na nagkaayos na kaming dalawa.
After showering again and changing into cleaner clothes, tinanong ko kung gusto ba niyang sumama sa akin. Umayaw siya sa una dahil nga late na ng gabi at ano ba raw ang gagawin niya doon, pero nirason ko na kailangan siya na makasama roon.
Lalo na't maaaring sa mga susunod na oras ay maibistigahan siya ng mga pulis dahil sa nangyari kay Ryan. Tulad ng sinabi ko nakaraan, kaya niyang isulat ang pangalan ni Ilya at i-describe ang kanyang hitsura kay Vincent.
We needed a solid alibi.
And I must say, Vincent has been silent with his investigations about the murders of Gino and Darren, and as well as Ryan's assault. Hindi namin alam ang mga susunod niyang hakbang.
Serial killers may love the chase, but this silence from their part was maddeningly stirring paranoia for us—at least for me, dahil si Ilya, parang chill lang.
Lumiko kami sa gasolinahan kung saan makikita ang iilang mga sasakyan na nakaparada, at mga tao na nakikitingin rito.
"Fucking Cal," I mutter under my breath.
Lumingon sa akin si Ilya. "Why?"
"Nung sinend niya sa akin yung address kung saan yung car meet, akala ko kaunti lang yung mga pupunta kaya pumayag ako na dito ganapin."
"Define onti, dahil iba nakikita ko," tango niya sa mga taong narito ngayon.
Lumiko ako at binaba yung aking bintana para hanapin yung sasakyan na dala ni Cal ngayong gabi, at nang makita ko yung pamilyar na hitsura ng kanyang Supra, nag-backing ako sa bakanteng espasyo nito.
Iilan ang napatingin sa aking dala ngayon, at nginitian ako paglabas ko ng pinto. Binalikan ko rin sila ng ngiti at naglakad papunta sa pinto ni Ilya, at pinagbuksan siya. "I'm sorry at medyo maraming tao ngayon."
"It's fine," kinuha niya yung aking kamay at isinara yung pinto. "Dadami talaga mga tao ngayon dito lalo na't may coffee shop dito sa gasolinahan mo."
"Would you like us to get some coffee now?" sabi ko at hinanap si Cal. "Or hanapin muna natin kapatid ko."
Tumingala ako at hinanap siya dahil, wala siya sa tabi ng sasakyan niya ngayon, pero hinila ni Ilya yung aking kamay para pigilan. "Hanapin muna natin si Cal, dahil alam kong kating-kati ka na pagalitan siya."
