Ve o gün gelip çatmıştı.. Bu gün düğün günümdü. Hayallerimin gerçekleştiği gündü. Arda'nın karısı olacağım gündü. Sevdiğim her kes yanımdaydı. Bir kişi hariç... Babam. Evet babam yoktu. Yine yanlız bırakmıştı beni.
Muhtemelen onu 4 yıl önce Türkiye de bıraktığım için, bana kırılmıştı. Ama kızının en özel gününde yanında olmayacaktı mı yani? Gözlerim dolmuştu.
"Nefes? Noldu bebeğim niye ağlıyorsun?"
Miray ve anneanneme baktım.
"Bu gün benim en özel günüm. Ama babam yok.."
"Gekse ölürdü zaten hayırsız."
"Ayşe teyzee."
Miray anneannemi uyardı.
"Ya canım benim. Gelir belki düğüne?"
"Nasıl gelicek Miray? 2 saatlik yol mu ki çabukcak gelsin."
Anneannem bana sarıldı. Saçlarımı okşadı. Göz yaşlarımı serbest bıraktım.
"Bak yavrum. Böyle özel gününde, babanın olmaması seni çok üzüyor biliyorum. Ama napalım? Gelmemesi bizim sorunumuz mu? Elimde olsa, hemen çağırırdım onu. Ama gelmeyeceğini sende biliyorsun. O yüzden üzülmeye depmez kızım. Hem böyle özel bir günde, ağlayacak mısın cidden?"
Anneannemden ayrıldım.
"Ağlamicam. Bu gün özel günüm."
Üçümüz de gülümsedik.
"E hadi bakalım, kızlar kuaföre geç kalıcaz."
Telefonumu alıp odamdan çıktık. Yaklaşık 3 saate eve geldik. Gelinliğimi evde giyecektim. Odada giyip çıktım. Aynada kendime baktım. Çok güzel olmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Nefes'in full kombin böyle)
Anneannem ve Miray içeri girdi. İkiside bana büyülenmiş gibi bakıyorlardı.
"Nefes'im.. Çok güzel olmuşsun kuzum."
Miray bana sarıldı. Anneannemin gözünden bir damla yaş düştü.
"Ya anneanne."
Gidip anneanneme sarıldım.
"Ağlama ya."
"Ağlamıyorum kızım. Duygulandım.. Seni gelinlikler içinde görmek, duygulandırdı."
Anneannemin göz yaşını sildim.
"Bende kendimi böyle hayal etmezdim. Hadi ağlama, benide ağlatacaksın."
