Leyan Xanımağa

5•

Düzenlendi.

Evett yeni bölüm

Oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayın lütfen

Neyse. Iyi okumalarrr

...

YAZARDAN

"İnanan inansın, inanmayan inanmasın!" Leyan'ın bir saattir yaptığı gibi yine saçma sapan konuşması ile herkes derin bir nefes almıştı. Leyan'ın aklı başından uçmuş, kiminle ne konuştuğunu bile bilmeyecek kadar sarhoş olmuştu.

"Zorumuzaa gideninn, borusuna giderizz gardaşş." Berzan'da Leyan gibi sarhoştu. İkisi sarhoşken hiç çekilmez di. Karşılıklı oturmuş, bulanık akılları ile laf dalaşına girmişlerdi. Aslaner kardeşler sabır dilemişti Yaradan'dan.

"Berzii?" Leyan'ın kayan gözleri ile Berzan'a bakmaya çalışması, Berzan'ın da ismini duyup Leyan'a bakmaya çalışması, herkesin komiğine gitmişti.

"Efendim? Gül Bebek" Amed, Berzan'ın sarhoşken bile Leyan'ı tavlamaya çalışmasına kaşlarını çatmıştı. Galiba kız kardeşinin her zaman en çok seveceği kişi dayısı Berzan olacaktı.

Galiba değil, Leyan her zaman en çok Berzan'ı sevecekti...

"Sanağ komiğ bişey söğlim mii?"

"Söyle, söyle merağ ettim " Leyan, aniden ayağı kalkmıştı. Herkes ne yapacağını merak ederken, eline televizyon kumandasını aldı ve biraz geriye doğru gitti. Aslaner kardeşler daha çok merak etmişti ne yapacağını.

"Ihığm ıhığm. Şak şak turizmin yavşak yolcuları. Ben kaptanınız dal taş-" Leyan'ın sözünü kesen Amed'di. Kardeşinin gözünün önünde küfür etmesini istemiyordu. Hemen ayağı kalkıp,

"Leyan!" Diye bağırmıştı. Bu ani bağırış ile durmuştu Leyan. Aniden ruh hali değişmişti. Aklına eski anıları hücum ederken, gözleri dolmuştu.

Kimse anlamamıştı. Berzan hariç. Sarhoş olmasına rağmen hâlâ Leyan'ı düşünüyordu. Bu değil miydi kardeşlik? Bu değil miydi sevgi?

"Lan! Sen kimsin de bağırıyorsun Leyan'a!?" Aklı hâlâ karışıktı Berzan'ın ancak Leyan en büyük ve tek zaafıydı. Kimsenin ona bağırmasını, kızmasını haz etmezdi.

Leyan'ın aklına geçmişi gelmişti. Dayısı, yengesi ve dedesi tarafından sevilmeyişi, fiziksel ve ruhsal şiddet görmesi. Dedesi ona çok bağırırdı, senin kimsen yok diye. Korkardı o zaman ona bağırılmasından. Eski Leyan ile şimdiki Leyan arasında dağlar kadar fark vardı.

Eski Leyan herşeyden korkardı, birinin sesini yükseltmesinden bile. Karanlıktan korkardı, gök gürültüsünden korkardı, tek olmaktan korkardı.
En kötüsü ise dedesinin eve gelmesinden korkardı...

Şimdi ise bunların hiçbirinden korkmuyordu. Karanlığa alışmıştı, gök gürültüsünden korkmuyordu, yanlız olmaya da alışmıştı. Artık dedesi ona vurmuyordu, yengesi ve dayısı ona hakaret edip bağırmıyordu. En önemlisi ise artık güçlü biriydi...

Leyan, aklına gelenler ile ağlamaya başlamıştı. Herkes şaşkınlık ile Leyan'a bakıyordu. Neden ağlamıştı ki?

"Al! Ağlattın güzelimi! Seni döveceğim Amed!" Berzan ilk Amed'e doğru yürümeye başlamıştı ancak aklına
Leyan'ın gelmesi ile geri dönmüştü. Leyan'a sarılmıştı.

Leyan'ın ağlaması şiddetlenirken, Amed yanına gitmişti. Kendini kötü hissetmişti.
Leyan, Berzan'ın kolları arasından çıkıp, Amed'e baktı.
Tüm siniri uçup gitmişti sarhoşluğun etkisiyle.