Kadın Mezarı

Tanışma

Yıllardır çalıştığı iş yerine gitmek için alarm kuran Mert, sabahın erken saatlerinde uyanır. Çapaklı yeşil gözleri, kabarık ve dağınık saçlarıyla odasının tavanına boş boş bakıp "neden bu güne uyandım? Tanrı neden hâla canımı nasıl almamış?" diye düşünen Mert, zorda olsa yataktan kalkar. Sabah duşu almak için banyoya doğru yavaş adımlar atar. Banyayo geldiğinde aynadan şiş olan yüzüne bakıp içinden ne kadar çirkin olduğunu düşünür. Duşakabine girer, duşunu alır ve banyodan çıkar çıkmaz yüzünün bakımını yapıp saçlarını kurutur. Banyadon çıkar ve bornozuyla mutfağa gider. Hemen bir sabah kahvesininin yanına da hazır bir sandviç yer. Hem karnı doyduğu için hem de vücudu kuruduğu için odasına geçen Mert, aynaya bakarak kendine bakar. Aynaya bakarken ne kadar yakışıklı ve karizmatik bir insan olduğunu düşünür. Bu düşüncelerle birlikte yeşil kareli gömlek, üstüne lacivert bir süveter ve klasik bir pantalon giyerek kombini tamamlar. Saçlarını tarar, parfümünü sıkar ve ayakkabıları giymek için ayakkabılığa doğru ilerler. Ayakkabılıkta da kendine aynadan bakan Mert, saçını başını son kez düzeltip sonbahar olduğundan botlarını giyer. Evden çıkar, kapısını kilitler ve garajından siyah arabasına biner. Yağmur yağmadığından arabanın üstüne açar ve arabaya oturur. Arabaya oturur oturmaz her şeyi kontrol eder ve radyodan en sevdiği şarkıyı -Kiling Me Softly With His Song- açar.

Sakin bir şekilde arabasını sürer ve şirkete gelir. Şirketin önüne geldiği an derin bir nefes alır, şirkete girer ve tanıdığı herkese yalandan bir günaydın diyip asansüre biner. Asansördeyken içinden insanlardan ne kadar nefret ettiğini kendi kendine anlatır. Asansör dördüncü kata geldiği an kızıl saçlı mavi gözlü sekreter bir kız asansöre biner. Kız Mert'ten hoşlandığı için Mert'i süzer ve onunla konuşmak için fırsat yaratır.

Sekreter: Günaydın.
Mert -gülümseyerek-: Günaydın.
Sekreter: Bugün çok şık olmuşsunuz.
Mert: Teşekkürler o sizin güzel görüşünüz. Sizde saçınızı mı kestirdiniz?
Sekreter: Evet, nasıl anladınız?
Mert: Ben her şeyi farkederim.

Kısa bir sessizlik olur ve kadın yedinci katta iner ve asansörün kapısı kapanırken Mert'e bakar. Kapı kapandığı an gözü seğiren Mert, odasına geçene kadar bu olay devam eder. Odasının önüne gelir, kapısını açar ve hızlıca işe başlamaya başlar. Bir yandan kafasında uzun zamandır birisini öldürememe sinirini geçirirken öğlene kadar işini bitirmeye çalışır.

Öğlen olur ve bir şeyler yemek için kafeteryaya inen Mert, kahve alır ve yalandan insanlarla -özellikle kadınlarla- olan ilişkilerine özen gösterir. Rastlantı olaraktan asansörde gördüğü sekreter kadını görür. Kadın da onu görür ve kadın Mert'e doğru seri adımlarla yaklaşır. Mert içinden "yine geliyor baş belası" der ve kadın geldiği an gülümser.

Sekreter: Mert bey sizle uzun zamandır bir şey konuşmak istiyorum.
Mert: Tabiki de ama burada değil terasa çıkalım mı?

Sekreter kadın evet dercesine kafasını sallar ve Mert ile sekreter terasa çıkar.

Mert: Evet, şimdi ne diyecekseniz?
Sekreter: B-ben sizden uzun zamandır hoşlanıyorum. Benimle acaba çıkma şansınız var mı?
Mert: Üzgünüm ama daha önemli işlerim var.
Sekreter: Bana bir şans bile vermiyor musunuz yani?
Mert: Evet, vermiyorum.

Mert bu cümleyi kurunca arkasına bakmadan giden Mert, sekreterin hem ağlama sesini duyarak hem de gözü seğirerek merdivenlerden iner. Kadın bir süre terasta durur ve artık hiçbir şeyin hayatında doğru gitmediğini düşünür ve binadan aşağı hiç tereddüt etmeden atlar. Yüksek bir mesafeden atlayan sekreter tanınmayacak hale gelmiştir. Bu durumu gözleriyle şahit olan insanlar hemen polisi ve ambulansı arar. Hemen polisler olay yerini kapatır ve ambulans görevlileri ön bir kontrol yaparlar. Öldüğü bariz bir şekilde belli olan sekreteri görevliler otopsiye götürülür. Polisler olay incelemeyi aralar ve olay incelemeden bir adam gelir. Şirketten belli kişileri sorgulayan adam en son onunla görünen kişinen Mert olduğunu öğrenir. Mert'in odasına kadar gelen polis adam, Mert'in kapısını tıktıklar ve içeri girer