U
ပိုင်ဆက် သူ့ခွေးကြီးဖြင့် အတူနေပြီး တစ်နှစ်ခန့်အကြာမှာတော့ ခွေးက ကားတိုက်ခံရကာ သေဆုံးသွားတော့သည်။ ပိုင်ဆက်လဲ အတန်ကြာ ငြိမ်သွားကာ သူ့ရဲ့ မကောင်းဆိုးဝါးအမှောင်စိတ်ကို ဖိသိပ်ပြီး နေခဲ့ရသည်။ ကျောင်း လက်တွေ့ဆင်းရမည့် နှစ်မှာတော့ တစ်ယောက်တစ်နေရာဆီ ခွဲရတော့မည်ဖြစ်ကာ အဆောင်ကလူတွေ စုပြီး ကလပ်သွားကာ နှုတ်ဆက်ပွဲ လုပ်ကြသည်။ ကလပ်ဆိုသည့်အတိုင်း ငှက်မလေးတွေလဲပေါကာ ဆေးကလဲ အစုံ။
"ဟေ့ ပိုင်ဆက်"
"ဟမ်"
"မင်း ခုထိ လူပျိုလေးမလား"
ပိုင်ဆက် ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း စိတ်ထဲမှာတော့
"လီးက လူပျိုဆိုပေမယ့် စပက်ကတော့ ပြဲတော့မယ်။ ခွေးလီးက လုံးပတ်မကြီးလို့သာပေါ့။ လုံးပတ်ကြီးရင် စပက်ပြဲတာ ကြာပြီ"ဟု ။
"ရော့ ဒီဆေးလေးသောက် ၊ ပြီးရင် ဆော်ခေါ်ချကြည့်စမ်းပါ"
"တော်ပါပြီကွာ ၊ စိတ်မဝင်စားဘူး"
" မင်းကလဲကွာ ၊ အဆောင်မှာတုန်းကလဲ တစ်ခါမှ ရည်းစားမထား အာသာဖြေတာတောင် မတွေ့ဖူးဘူး၊ မင်း အာသာရော ဖြေတတ်လားကွ "
ပိုင်ဆက် ရီလိုက်ကာ
"မင်းတို့ရှေ့ လုပ်ပြစရာလား ၊ အရွယ်ရောက်သူတိုင်း လုပ်တာတာပေါ့ကွ"
"ရော့ကွာ သောက်စမ်းပါ ၊ ဒီညက ငါတို့နောက်ဆုံးညကို လုပ်စမ်းပါ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့"
သူငယ်ချင်းတွေ ဝိုင်းတိုက်တွန်းတာကြောင့် ပိုင်ဆက် ငြင်းမနေတော့ဘဲ သူတို့ပေးတဲ့ဆေးကို ယူသောက်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ဆေးသောက်တောင် ငါ့လီးက မကြီးဘူးကွလို့ ပြောရင်း။
သို့သော် နာရီဝက်ခန့်ကြာတော့ ပိုင်ဆက် ချွေးပြန်လာကာ စပက်ထဲကနေ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားပြီး သူများတွေ မရိပ်မိအောင် ခြေထောက်ခြင်း ထပ်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဘေးက သူငယ်ချင်းတွေလဲ ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သူတို့ခေါ်ထားသော ငှက်မလေးတွေကို ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းကာ အလုပ်စနေကြပြီ။ ငှက်မလေးတွေရဲ့ တအင့်အင့် ငြီးသံက အခန်းထဲ လွှမ်းမိုးလာကာ ပိုင်ဆက်ရဲ့ စပက်ဟာလဲ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။
"ဟေ့ ပိုင်ဆက်"
ရုတ်တရက် သူ့ဘေးက အသံထွက်လာတော့ လန့်သွားကာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကို ဆေးပြားပေးတဲ့သူ။ သူ့အခန်းဖော် ။
"အင်း ဘာလဲ"
"မင်းမှာ စပက်တွေ ပါတယ်မလား "
ပိုင်ဆက် လန့်သွားပြီး
"မင်း..."
သူက ဒွိလိင်ဆိုတာ မိသားစုကလွဲ ဘယ်သူမှ မသိ။
"မင်း ဘယ်လိုသိလဲ"
"ဟားဟား မင်းနဲ့ ၂နှစ်ကျော် တစ်ခန်းထဲ နေလာတာ မသိရင် ငါ့သိက္ခာကျတာပေါ့ကွ။ မင်းဆီကနေ မိန်းမစောက်ရည်အနံ့အမြဲရတယ်လေ။ ငါထင်တာ မင်းစော်ခေါ်ခေါ်ချတယ်မှတ်နေတာ အောင်မာ ၊ မင်းကိုယ်တိုင်က စော်လေးဖြစ်နေတာကိုး"
