U
ထိုနေ့မှစပြီး ပိုင်ဆက်က မင်းသခင်ဘေးကနေ ပျောက်ကွယ်သွားကာ မင်းသခင်ဟာလဲ သူ့သားဦးလေး မွေးဖွားလာပြီဖြစ်၍ ကျန်တာဂရုမစိုက်တော့ပေ။ မင်းသခင် ပိုင်ဆက်ကို ပြန်သတိရသည့်အချိန်မှာတော့ ပိုင်ဆက်ဟာ အစရှာမရေအောင် ပျောက်ကွယ်သွားပြီပင်။ လှိုင်းဟာလဲ စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်ပြီဖြစ်လို့ သူ့အနားက စွန့်ခွာသွားလေပြီ။
မင်းသခင်လဲ အရာရာကို ပေါ့ပျက်ပျက်သဘောထားပြီး သူ့မိန်းမမသိအောင် အပြင်မှာ အပျော်ရှာနေဆဲ။ အသစ်အသစ်သော ကောင်လေးတွေနဲ့ တွေ့နေဆဲ။ တစ်ခါတရံ မိန်းမအင်္ဂါပါသော ကောင်လေး ၂ယောက်ကို သတိရမိရုံကလွဲလို့ အရာရာတိုင်းဟာ ပုံမှန်လည်ပတ်နေလျက်။ သိပ်မကြာလိုက် သူ့မိန်းမမှာ ဒုတိယမြောက်ကိုယ်ဝန် ရှိလာလေပြီ။ ဗိုက်အပ်ရန် ဆရာဝန် စောင့်နေတုန်း မထင်မှတ်ထားစွာပင် သူရင်းနှီးနေတဲ့ မျက်နှာတွေကို ပြန်မြင်လိုက်ရသည်။
"ဆက်...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး.."
မင်းသခင်အံ့ဩစွာ သူ့ရှေ့က ဗိုက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပိုင်ဆက်က ကိုယ်ဝန်ရှိနေကာ မွေးဖွားခါနီး ကြီးမားလို့နေသည်။
လှိုင်း မထင်မှတ်ထားတဲ့လူကို မြင်သော်လဲ မအံ့ဩတော့။
"မင်းသခင် မတွေ့တာ ကြာပြီနော် "
"အင်း မတွေ့တာကြာပြီ၊ ဆက်ရဲ့ ဗိုက်က.."
လှိုင်းက ပိုင်ဆက်ဗိုက်ကလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့ပွတ်လိုက်ကာ
"ကျွန်တော်တို့ ကလေးလေ.."
"ဘာ.."
မင်းသခင် ဒီတစ်ခါတော့ အကြီးကျယ်ကို အံ့ဩသွားရသည်။ သူ့အောက်မှာ အမြဲ ပေါင်ကားပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ၂ယောက်က ကလေးတဲ့လား..။
"မဟုတ်မှ..ဒါ ငါ့ကလေးလား.."
မင်းသခင်အမေးကြောင့် ပိုင်ဆက် ဒေါသထွက်သွားပြီး
"ပေါက်ကရမပြောနဲ့၊ ခင်ဗျားနဲ့ ဘာမှ မပတ်သတ်ဘူး"
"ဪ .. sorry. ငါ့ကလေး ထင်လိုက်လို့ပါ၊ ဒါဖြင့် ဘယ်သူ့ကလေးလဲ"
"ရော ပြောပြီးပြီလေ ၊ငါတို့ကလေးပါဆို ၊ ငါနဲ့ လှိုင်းရဲ့ ကလေး.."
မင်းသခင် အံ့ဩပြီးရင်း အံ့ဩနေရတော့သည်။
"မဟုတ်သေးဘူး၊ မင်းတို့ ၂ယောက်လုံး ဒွိလိင်တွေလေ"
"ဒွိလိင်တွေလဲ လီးပါတယ်၊ သုတ်အောင်တယ် "
