Şans Taksi'si /Barış Alper Yılmaz

O Temas

   O an dikiş atıcaklarinı anladim.Elim yanımda oturan Barış'ın eline gitti.Sımsıkı tuttum.Barıs'a döndüm dikkatlice yüzünü inceledim.

Hemşire:Geçmiş olsun.
Bariş:Saolun.

Barış'ın gözünden;

Gökce'ye döndüm.Hala sırıtarak bana bakiyodu.

Barış:Gökçe hadi gel seni eve götüreyim.

Gökçe hala bana bakiyodu,dürttüm.Sonunda kendine geldi.

Gökçe'nin gözünden devam ediyorum;

Barısın beni dürtmesiyle kendime geldim.Önce barışa sorna temas eden ellerimize baktım.Hemen elimi çektim.

Gökce:Hadi gidelim.
Barış:Hadi.

Önden yürüdüm.Çok utanmıştım.Barıs hizlı adımlarla bana doğru geldiğini hissettim.Kulagima doğru eğildi.

Barış:O an hic bişeyin farkında değildim utanmana gerek yok.
Gökçe:Utandığımı kim söyledi?😐
Barış:Bilmem kendim hissetmiş olabilirmiyim sence?

Bişey diyemeden bariş arabasının kapısını açtı.Eliyle koltuğu gösterdi.Gülümsedim oturdum.Barış kapımi kapatıp şoför koltuguna oturdu.Barısa döndum

Goķçe:En değer verdigin kişi kim?
Barıs:Yiğenim
Gökçe:Sevgilin felan yokmu?
Baris:Yok,neden sordun?
Gokçe:Merak ettim.
Bariş:Senin en deger verdiğin kisi kim?
Gökce:Kişiler var Duru,Berkan,Gökcen he bide Berra.
Bariş:Maşşallah'da Berra kim?
Gokçe:O motorcu,babalarimiz tanisiyo,benimde motor sürduğumü biliyomuydun?
Baris:Hayir söylemedinde senin kaç tane meslegin var.
Gökce:bir surü say say bitmez.

Bunları konuşurken evin onüne geldik.

Gökce:E teşekkürler,iyi geceler sana
Bariş:İyi geceler.

Kapıdan iceriye girene kadar barış gitmedi.Ben iceriye girdigimde etraf karanliktı büyük ihtimalle uyumustular.Oan topuklularimin olmadigını fark ettim,Barişta kalmiştı.Yukarı odama ciktim.Üstume şunları giydim;

Direk yataga uzandım,uyumusum.Sabah kapı sesiyle uyandim.Ablamlar camış gibi yatıyodu.Kapıyı açtim karşımda...

                                     ...

Bu bölumde kısa oldu ama yarın uzun aticam belki aksam bir bolum daha atabilirim ödevlerim var onları yapmam lazım öptüm💋💌

                                              İYİ OKUMALAR...