> Jeon Jungkook
Kaptan toplantısı o kadar gerici geçmişti ki karşıma gelen herkese saldırmak istiyordum. Bütçenin büyük bir kısmı zaten halter, muay thai, basketbol, ve taekwando kulüplerine harcanırken bizim şikayetlerimiz dinlenmemiş ve bu ayki maçımız iptal edilmişti. Okuldaki çoğu ödülün sahibi olan futbol takımının maçı iptal edilmişti!
Tüm masada bağıra çağıra kendi takımımın hakkını savunurken koçlar beni dizginlemeye çalışıyordu. Bu isteğin okul yönetiminden geldiğini ve sakin kalmam gerektiğini söylüyorlardı ama nafile. Ne kendi takımımı ezdirecek kadar kötü bir kaptan, ne de arkadaşlarımın hakkını yedirecek kadar kötü biriydim.
"Jeongguk bekle!"
"Neyi bekleyeyim koç? Takımımın göz ardü edilmesini mi? Yoksa dağıtılmasını falan mı?"
"Bak sadece üç maç-"
"Sadece üç maç mı? O üç maç bizim üç takım öne geçmemizi sağlıyor. Liseler arası ülke şampiyonasına girmeyi beklerken bir bakıyoruz ki maçlarımız iptal ediliyor. Gerekirse parayı kendim bulurum. Ama bu takım o maçlara çıkacak!"
"Jeongguk yapamazsın. Fazla bir miktar istiyorlar."
"Sen ne güne duruyorsun? Takımına destek olmak yerine onların önünün kesilmesine göz mü yumacaksın? Bunu yaparsan kendimize başka bir koç bulmamız bir güne bakar. Ha bir de Namjoon...gözünden düşmek sana hiç iyi gelmez."
"Sen..."
"Tüm takım biliyor. Yakalanmamak konusunda çok dikkatsizsiniz. Lütfen öğrencinizle ayak üstü sikişirken daha dikkatli olun."
"Jeon benimle düzgün konuş."
"Konusmuyorum. Beni takımdan mı atacaksın? O zaman bu okulda yerin kalmaz. Yedekler bile takımdan ayrılır. Futbola bu okulda yer kalmaz."
"Ne yapmamı bekliyorsun. Yönetime karşı gelemem."
"Siktiğimin takımını destekleyeceksin!"
"Bağırma!"
"Neyi bekliyorsun koç! Takımının dağılmasını mı?"
Bağırarak konuştuğumda gözleri dolmaya başlamıştı.
"Elimden geleni yapıyorum! Bu okulda önünüzün kesilmemesi için bir kendimi öldürmediğim kaldı! Cebime giren beş kuruş parayı sırf size haksızlık olmasın diye bu takıma adıyorum! Şimdi tutup beni sevdiğim kişiyle veya atılmakla tehdit edemezsin! Haddini aşmaya devam edersen ben de haddimi aşacağım Jeon!"
Takıma parasını feda ediyormuş! Hah! Külahıma anlat sen onu! Aptal orospu çocuğu...
Bu takımın ayakta kalma sebebi bizim emeklerimiz. Okuldan aldığımız o zerre kadar destek parası bile değil. Siktiğimin herifi gelmiş bana 'saçımı süpürge ettim' tavırları sergileyip masuma çıkmaya çalışıyordu.
Onun yanından arkama bakmadan uzaklaşırken öfkeme hakim olamıyordum. Gidip saatlerce dövsem içim rahatlamayacaktı. Gerçekten ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Bileğimde hissettiğim elle arkama döndüm. Karşımda nefes nefese olan Taehyung duruyordu.
"Jeongguk...iyi misin?"
"İyiyim."
"Emin misin?"
"Eminim Taehyung. Beni neden bu kadar merak ediyorsun?"
"Sadece endişelendim."
"Endişelenme. Bana karşı herhangi bir hissin olmasın."
"Ben-"
"Susmayı düşünüyor musun?"
Yüzüme bön bön bakarken bıkkınca nefes verip yanından uzaklaştım. Gerçekten bugün herkes sinirli yanıma denk gelmek zorunda mıydı?
Bahçeye çıktığımda derince soluklanıp sahaya ilerledim. Takımdakiler çoktan antrenmana başlamıştı. Bugün buna gerek yoktu. Sahanın demir kapısını yavaşça açıp yanlarına ilerledim. Beni farkettiklerinde topları bırakıp etrafıma toplandılar.
"Topları depoya alın. Bu hafta antrenman yok."
Hepsi itiraz ederek devam etmek istediklerini söylese de durumu açıkladığımda topları toplayıp depoya götürdüler.
Haksızlığa göz yummayacaktık değil mi? Bizim tek varlığımız ailemiz ve ayağımızdaki toplardı. Birini bile almaya çalışacak olsalar canımız pahasına kendimizi savunmaya hazırdık.
