'ကလင်....ကလင်'(ဆိုင်ဝင်တံခါးဖွင့်သံ)
"ကြိုဆိုပါတယ် ဧည်သည်ဘာမှာမလဲရှင့်"
"ကော်ဖီအေးပေးပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် ခဏလောက်စောင့်ပေးပါရှင့်"
ဆိုင်ထဲမှာဝင်လာနေတယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကတည်ငြိမ်ပြီးအပြုံးအရယ်သိပ်မရှိဘူးဆိုပေမဲ့မျက်နှာကပြောစရာမရှိအောင်ချောမောနေသည်။
'ဒီနေရာကနှစ်တွင်ကြာပေမဲ့ဝင်လာတိုင်အရင်လိုနွေးထွေးနေတုန်ပဲ'
ဆိုင်မှာထိုင်နေတဲ့ကောင်လေးကဒီနေရာကိုရင်းရင်းနှီးနှီးသလိုတစ်ေနရာမကျန်ငေးကြည့်ပြီးစိတ်ထဲကနေပြောနေမိသည်။
အဲကောင်လေးက Titichroenမိသားစုရဲတစ်ဦးတည်သောသားgemini norawitဖြစ်သည်တည်ငြိမ်ပြီးအရင်လိုအပြုံးအရယ်မရှိတော့ပါ။
သတင်းကြားရသလောက်အတိတ်ကသူရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းပျောက်သွားကတည်းကအေးတိအေးစက်တည်ငြိမ်လွန်သည်။
ပြီတော့သူဘာပဲစားစားဘာပဲသောက်သောက်ဒီဆိုင်ကိုပါလာမြဲသည်ဆိုင်ကမကြီးပေမဲ့အရမ်းလဲမသေးပါဒါပေမဲ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင်အမြင်ဆိုရင်။
သူကဒီလောက်ချမ်းသာတဲ့လူကဘာဖြစ်လို့ဒီဆိုင်သေးသေးမှလာစားနေကျတာလဲဘယ်သူမှနားမလည်ပါ။
အရမ်းနာမည်ကြီးတဲ့ဆိုင်ကိုသွားလာဆိုလဲမသွားပါတစ်ခြားဆိုင်သေးသေးမှာသွားလာဆိုလဲမသွားပါထူးထူးဆန်းဆန်းသူဒီဆိုင်ကိုရွှေးလာနေသည်။
မသိရင်စောင့်ေမှျာ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ရှိသလိုမျိုးပါ။
ဒီဆိုင်ကသူမေ့မရတဲ့အတိတ်ရှိဖူးတာကိုဘယ်သူမှလဲမသိပါဒါမဲ့သူလာနေကျဆိုတော့သူများတွင်ထူးထူးဆန်းဆန်းသံသယရှိနေသည်။
'ဟင်းးးဒီဆိုင်ကိုလာတိုင်ဘာဖြစ်ဖြစ်နေလဲမသိပင်မဲ့မသိစိတ်ကအထီးကျန်မိတယ်လေးနှစ်တော့ကြာပြီးမင်နေများကောင်းရဲ့လားးဟုတ်တယ်လူတွင်ကငါထူးဆန်းတယ်လို့ထင်ကြတယ်ငါထူးဆန်းတယ်ဒီဆိုင်လွဲရင်ဘယ်ဆိုင်မှငါမသွားနိုင်လို့ဘာလို့ဆိုဒီဆိုင်ကအတိတ်မှာမင်းနဲ့အမှတ်တရရှိခဲ့လို့လေ ငါတို့အတူကော်ဖီရောင်းဖူးတယ် အစားသောက်တွင်ရောင်းဖူးတယ် အတူတူခုံပေါ်မှာထိုင်ဖူးတယ်အတူတူစားကြတယ် ငါမလုပ်တတ်ပေမဲ့ကြောင့်နှစ်ဘယ်လောက်ပဲကြာကြာငါ့အတွက်အနက်ရှိုင်းဆုံးအမှတ်တရပါမင်းကရော.....'
"ကလင်..ကလင်..."
အတွေးထဲမှာနစ်မြုပ်နေတုန်းဆိုင်ထဲမှာဝင်လာတဲ့သူကိုကြည့်လိုက်တော့နှစ်ယောက်မရှိငါအမျိုးသမီးပင်။
ဟုတ်တယ်သူမကငါစေ့စပ်ထားတဲ့သူအဲလိုမျိုးဆိုလဲမဟုတ်ပါငါတို့ကချစ်သူဖြစ်တော့မိဘတွင်လဲသဘောတူတော့စေ့စပ်ပေးလိုက်သည်။
သူပျောက်သွားတဲ့နေ့ကပေါ့ရီးစားထားရင်သူ့ကိုမေ့လောက်မှာဆိုပြီးသူမနဲ့တွဲလိုက်ဖို့ရွေးလိုက်သည်ငါရွေးတဲ့လမ်းကငါ့အတွက်မှားပြီးလာမသိ။
ထင်ထားသလောက်ဘယ်လောက်မှမပျော်သလိုခံလဲမခံစားမိပါ ပါစပ်ကသူ့ကိုချစ်ပေမဲ့နှလုံးသားကအဝေးရောက်းနေသည်သူမနဲ့မနီးစပ်ပါ။
ဒါမဲ့မတတ်နိုင်ပါစပြီးတော့အဆုံးထိသွားရမယ်လေအဲလိုသာမလုပ်ရင်သူမအပေါ်မှာမတရားသလိုအပြစ်ရှိတယ်လိုခံစားရတာဖြစ်သည်သူမနာမည်ကprimပါ။
"မောင်...စောင့်ရတာကြာလာဟင်းးး"
"ဟင့်အင့်..မောင်လဲအခုပဲရောင်တယ် မမဘာစားချင်လဲမှာလိုက်လေ"
"မောင်ရယ်းးးဘာဖြစ်လို့ဒီဆိုင်ကိုအရမ်းကြိုက်လဲတော့မမတော့မသိဘူး"
"မမကိုအလိုတစ်ခါတော့လိုက်ပါနော်...မမအရမ်းနာမည်ကြီးတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုသွားချင်တယ်"
"နောက်တစ်ခါဆိုမောင်လိုက်သွားလို့ရမလာဟင်းးးနော်...မောင်နော်..."
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ငါကိုချွဲလာတော့ငြင်းရက်စရာမရှိပါသွားလဲသွားပေါ့။
"အမ်...မမသွားချင်တယ်ဆို မောင်လိုက်ရမှာပေါ့..."
"ဟီးးးးတကယ်လားးးချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ"
"အမ် အခုတော့အစာစားမအေးခင်စားရအောင်လေ"
"ဟုတ်ပါပြီးးးမမရဲ့မောင်"
သောက်ပြီးပြန်ထွက်လာမယ်ဆိုတော့လဲခနကြောင်ရပ်မိသည်ဒီဆိုင်နဲ့မခွာချင်သလိုပဲသူအရိပ်ကိုအမြဲမြင်နေသလိုပဲ။
ငါသာလမ်းမှားမရွေးမိရင်ငါတို့နီးစပ်လောက်မှာပဲထင်တယ် မင်းရုတ်တရက်ကြီးပျောက်သွားမှာမဟုတ်ဘူး Fourthရယ်။
ငါရွေးမိတဲ့လမ်းကိုငါ့ကိုနောင်တရစေတယ်မင်းလေးပြန်လာမလားဆိုပြီးဒီဆိုင်မှာအမြဲအဝင်အထွက်လုပ်နေသည်။
ဒီနေရာမဟုတ်ရင်လဲတစ်ချိန်ကငါတို့အမြဲသွားကြတဲ့ခေါင်းမိုးပေါ်ပဲဖြစ်သည် မင်းအဆင်မှပြေရဲ့လာစိတ်ပူတယ်။
ခိ...ခိ..အသစ်လေးလာပြီးဗျို ခွန်နူးတို့သဘောကြဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်☺️
