one

140 11 2
                                    

Ryujin'den

Her zamanki gibi erkenden uyandım. Bugün bazı nedenlerdem dolayı sınıfım değişecekti ama aynı okulda kalacaktım. Zaten arkadaşım falan olmadığı için hiç sorun olmadı. Görünmezim sanki.

Üstümü giyindim. Hemen saçlarımı at kuyruğu yapıp telefonumu elime aldım ve kapıya geldim. Ayakkabılatımı da giydim ve işte şimdi hazırdım.

Sabahın köründe bir de o kalabalık otobüse binmem lazımdı. Daha güneş açmamış bu saatte okul mu olur?

Okula gelince hemen çantamı bir banka bıraktım. Yeni sınıfımdan birileriyle belki tanışabilirdim. Eski sınıfım her ne kadar sorunlu olsa bile bu sefer iyi geçecekti. Yani umarım.

Birinin geldiğini gördüm. Hemen konuşmak istiyordum. Yenı sınıfımdan olabilirdi.

"Selam!"

"Merhaba."

"Bir şey sorabilir miyim?"

"Sor."

"11/C sınıfından birilerini tanıyor musun?"

"Hayır. Kusura bakma."

"Sorun değil. Gene de teşekkürler."

"Rica ederim."

Birilerini bekledim. Gelenlere soruyordum. Çoğu "hayır" diyordu veya tersliyordu. Şaşırmadım. Bu sınıf önceki gibi değildir umarım.

"Selam!"

"S-selam."

"İyi misin? Bir şey soracaktım aslında."

"Şey.. ailem ile il-"

"Anlatmana gerek yok daha da üzülmeyelim. Bir şey sorabilir miyim?"

"Sorabilirsin."

"11/C sınıfından birini tanıyor musun?"

"Bende o sınıftayım. Sen sanırım sınıfa yeni geleceksin."

"Evet."

"İstediğinde konuşabiliriz. İsmin ne?"

"Ryujin. Senin?"

"Yeji. Memnun oldum."

"Bende. Şuan gitmeliyim. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

İlk defa sanal ortam dışında arkadaşım oldu! Gerçekten oldu! Artık bir tane de olsa konuşabileceğim kişi var. Belki daha fazla kişiyle tanışırım. Ne güzel olur!

Şimdi sınıfıma gitmem lazımdı. Hemen çantamı alıp içeri girdim. Müdür beni onun götüreceğini demişti. Bu yüzden müdürün yanına gittim.

En korktuğum an. Kendini tanıtma anı. Ya yanlış bir şey dersem? Bu yüzden arkadaşım yok sanırım. Fazla korkağım.

"Evet çocuklar. Arkadaşımız Shin Ryujin önceki sınıfından ayrılmak istediği için bu sınıfa alındı. Artık o da sizin sınıf arkadaşınız. Ryujin kendini tanıt."

"İsmim Shin Ryujin. 17 yaşındayım."

"Hyunjin'in yanına geçebilirsin. Başka yer varsa başka yere otur."

"Tamam hocam."

Hemen Yanı boş olan kız aradım. Bulamayınca sanırım ismi Hyunjin olan çocuğun yanına oturdum. Beni süzüp çantasını çekti ve bana yer açtı. Keşke sınıfta tek tanıdığım kişiyle yani Yeji ile otursaydım. Ne güzel olurdu. En azından tamıyorum yani. Yoksa pek güzel olmayadabilir.

Teneffüs zili çaldı. Hyunjin kalktı ve bende kafamı sıraya koyup sınıfı izledim. Yeji'nin yanında bir sürü kız ve erkek vardı. Hyunjin ile çok benziyorlardı. Sanırım ikizler. Hyunjin de Yeji'nin yanına geçti. Bu kadar popüler biri nasıl benimle arkadaş olmuştu ki? Ben olsam zorbalık bile yapardım herhalde. Gerçi öyle bir niyetim yok. Her neyse.

Biraz su içtim. Sonra tekrardan diğerlerini izledim. Acaba neden benimle konuşmak istemiyorlardı? Çirkin olduğum için mi? Ya da vasıfsız gibi boş boş etrafı izlediğim için mi? Gerçi boş boş etrafı izlememin sebebi onlar. Telefonumu istiyorum. Tek arkadaşım Yeji ve sanaldaki 4 kişilik grup. Onlar da sanal. Öyle fazla konuşamıyoruz okuldan dolayı.

Diğer ders sınıf öğretmeninin dersiymiş. Benimle biraz konuştu. Daha sonra yerleri değiştireceğini söyledi. Aslında eğer bir kızla oturtursa sorun yok. Ama ben 2. bir erkek istemiyorum.

Öğretmene en arka sırada oturmak istediğimi söyledim. Boyumdan dolayı ilk başta kabul etmedi ama sonra uzun bir kızın yanına oturttu. Kız benim gibiydi. Pek arkadaşı yoktu. Yani öyle biliyorum. Ama onun imkanı var. Yani gereksiz duyuyor sadece.

Sıkıcı bir ders daha bitti. Dersler çok yavaş geçiyordu. Ve sanki okul değiştirmiş gibiydim. Kimseyi tanımıyordum. Sadece Yeji. O da zaten hiç konuşmuyor benimle. Ben olsam bende konuşmam.

Yeji ile zıtı ama duygularımız aynı. O her zaman bir kalabalığın içinde sıkışmaktan mutsuz, ben ise asla o kalabalığa dahil olamadığım için mutsuzum.

Ben yalnızım ve mutsuzum. O ise yalnız olmamasına rağmen mutsuz. Yanında hep birileri var. Benim ise yanımda olan tek kişi derste hocanın benimle birlikte oturttuğu kız.

Ben yapayalnız biz bataklıktayım. O ise bir kalabalığın içinde eziliyor.

lonely (ryeji)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin