lise zorbalığı

ilk gün

"Benim adım Leyla ve bu okula yeni geldim" yeni lisemde kurduğum ilk cümle buydu.evet ben bir lise öğrencisiydim. Ve bir önceki lisemden babamın işleri için ayrılmıştım. İzmir'den İstanbul'a yerleşip yeni liseme başlamıştım. Ben 17 yaşında lise son sınıf öğrencisiydim. İlk liseye başladığımda her şey çok normaldi. Ama galiba bu lisenin bilmediğim karanlık bir yanı vardı "Zorbalık" hemde fazlasıyla.

Liseye gittiğim ilk gün gayet normaldi. Ama ikinci gün bu lisenin normal olmadığını anlamıştım ikinci gün gördüklerim çok korkunçtu 12 f'de bir çocuk vardı ve evet zorbalık bu çocuğa yapılmıştı. Çocuğa öyle şeyler yapmışlardı ki çocuğun üstünü başını kan içinde bırakmışlardı. Tabii Bu onu son görüşme olmuştu. Çocuk zorbalıklara dayanamayıp intihar etmişti. intihar etmeden önce çocuğun gözlerine bakmıştım ve çocuğun gözünde olan o çaresizliği görmüştüm. keşke elimden bir şey gelseydi. ama sanki zaman durmuştu kıpırdayamadım,ona yardım edemedim.

Geceleri o çocuğu düşünmekten uyuyamıyordum artık. keşke yardım etseydim diye diye kendimi hırpalıyordum.sabah olmuş ve okula gitmem lazımdı ama okulda gördüklerimden sonra okula gitmek istemiyordum. ta ki babamın sesini duyana kadar. Babamın " hadi kızım çabucak gel kahvaltını yap seni okula bırakayım." Demesi ile yataktan kalktım.
Ve elbiselerimi giyerek mutfağa gittim yemek yedikten sonra da,o okula tabi.
Babamın işi çok fazla olduğu için beni okulun yakınlarında bırakıp işe gitti. Bu yüzden okula yürüyerek gitmek zorundaydım. yani çok fazla mesafe kalmamıştı ama yine de yürümekten pek hoşlanmazdım. Yolda giderken o zorba çocukların çetesine rastladım. Çete beş kişiydi zayıf insanlara Zorbalık yapmayı hobi haline getirmiş beş kişi. 'Tamam şimdi geçip gideceksin.' ' sana bir şey yapmiycaklar' içimden konuşarak yanlarından geçtim. Tam oh onları geçtim diyecekken çeteden biri önüme atladı ve bana "güzel kızsın" diyerek sırıttı. Çocuk yakışıklı biriydi ama bu onun bana dediklerini görmeyeceğim anlamına gelmiyordu. Çocuğa dönerek "önümden çekilir misin" dedim ve yüzüne boş bir suratla baktım. Çocuk sınırlı bir şekilde "sen benim kim olduğumu biliyor musun" dedi. Bende ona karşılık "inan kim olduğun umrumda bile değil" diyip yanından ayrıldım. Yanından gittiğimde arkadaşım Ceyda'nın yanına gittim. Ceyda benim sınıfımdandı onunla sınıfta tanışmıştık.

"Ceyda nasılsın."

"İyidir sen."

"Biraz canım sıkkın ya okul çıkışı karaokeye ne dersin."

"Olur derim. Zaten o intihar eden çocuktan sonra kafam iyi değil biraz iyi gelir."

"Tamam o zaman okul çıkışı görüşürüz."

Diyerek Ceyda'nın yanından ayrıldım.

- - -

Şimdiden yazım kurallarına uymadığım için özür dilerim. İyi okumalar umarım beğenirsiniz.bayss