මාත් හිමින් කකුල බිම තියල පොඩ්ඩක් හරි ඇවිදගන්න ට්‍රයි කරත් මොන කකුල දැවිල්ලයි වගේ...ගල් වෙලා වගේ...ඒ නිසා කකුලත් උස්සන් නොන්ඩි ගගහම කාමරෙන් එලියට ඇවිත් උඩ ඉදන් සේප් එකේ සාලෙට එබිලා බලද්දි පහල සේරම ටීවි බලනවා කියව කියව.
"සුද්දෝ...ඔහොම හිටපන්...ආය මොනා කඩා ගන්නද දන් නෑ උබෙත් ට්‍රයි එක."
වෙනුක අයියා මගේ ඔලුව දැකලා අඩියට දෙකට උඩට ඇවිත් මාව අල්ල ගත්තා.
"කොහෙද බන් මේ යන්නේ...කොහොමද කකුල"
"ශේප්....."
"බලපන් මූනේ හැටි.හොටු පෙරාගෙන අඩලා අඩලා මූන දෙල් කරන්"
"අනේ මේ....
මාව පහලට එක්කන් යන්නකෝ"
"ආ යන්...."
මන් වෙනුක අයියගෙ කරට බර වෙලා යන්තන් එක කකුලකුත් උස්සන් හිමීට පහලට ගියා.ඕක කොහේ හරි වැදිලා පෑරුනොත් මල කෙලියයි
මම යද්දි සේරම සැටියෙන් එහාට මෙහාට වෙලා මට ඉඩ දුන්නා...
"දැන් කොහොමද ගෙදර යන්නේ විදූ"
අයාන් අයියා මගෙ ලග ඉදගෙන අහද්දි මට හිතාගන්න බැහැ
"ඒක තමා"
"මම ගිහින් දාන්නම්"
"අනේ අයියේ එපා අනේ ඔයාලට වදේ මම නිසා සොරි"
"පිස්සුද විදූ මනුස්සයෙක් හිතලා තුවාල කර ගන්නවද"
එයා මගෙ ඔලුව අත ගාලා කාමරේට ගියා
සයාශ් අයියත් අත හොදලා වන වන ඇවිත් ලග පුටුවක වාඩිවෙලා මගේ කකුල දිහා බලාගෙන හිටියා...
එයාගෙ ඇස් අද වෙනදට වඩා වෙනස්....හිතේ ගොඩක් දේවල් තියන් කියන්න හදනවා වගේ හැගීමක් මට දැනෙන්නේ
"සුද්දෝ මම කකුල අත ගාන්නද?රිදෙනවද"
වෙනුක අයියටත් පිස්සු.ඌ එහෙම්ම සැටියෙ ලග බිම ඉදන් මගේ කකුලෙ බැන්ඩේච් එකෙන් එලියට පේන ඇගිලි ටික අත ගාද්දි මට පට්ට වේදනාවක් දැනුනේ....
"ආ.....ව්......ව්.."
සයාශ් අයියා දඩාස් ගාලා වෙනුක අයියගෙ පිට මැද්දට ගහද්දි තමා මේක අත ඇරියේ
YOU ARE READING
විදූ.....(Complete)
Romansකලූ පාට ඝන ඇස් බැමි උල් නහය එක්ක මට පේන්නෙම ඒ තොල්. තෙත් වෙලා තිබුනු ඒ තොල් වලට මගේ හිත හරි ඉක්මන්ට ඇදිල ගියේ කෙල්ලෙක් දකිද්දිවත් දැනෙන් නැති මොකක්දෝ හැගීමක් එක්ක. ඇත්තටම එයා දිහා බලන ඕන කෙනෙක්ට ඇස් අහකට ගන්න හිතෙන් නෑ.ඒ තරන් නිවුන ලස්සනක් තිබුනේ.මූ...
