ဆေးရုံအုပ်ကြီးကိုမှချစ်မိခြင်း

အပိုင်း၇

အပိုင်း၇

"မာ ...မာမီ"

"အင်း ဖယ်နေ"

" ဟင် ဘာလုပ်မလို့လဲ"

"ဝင်မလို့လေ ညကဘာလို့အိမ်ပြန်မလာတာလည်းမာမီဘယ်လောက်တောင်စိတ်ပူနေသလဲသိရဲ့လား။ "

"အာ နေဦးမာမီ မဝင်နဲ့"

မောင့်ကိုပြောရင်းဖြင့် တံခါးဖွင့်ကာဝင်သွားသောမာမီကြောင့်အမြန်တားသော်လည်း ဒယ်ဒီမှလက်မောင်မှဆွဲးလိုက်တော့သည်။ ဂွမ်းကုန်တော့မှာဘဲကွာ။

"ဒယ်ဒီလွှတ်"

"ဘာဖြစ်လို့လည်း မင်းဘာတွေဖွတ်ထားလို့လည်း "

မောင့်ကိုပုခံုးမှဖက်ကာ သူငယ်လိုပြောနေသည့်ဒယ်ဒီ့ကြောင့်အရင်ကဆိုပြန်နောက်မိမှာမှန်ပေမဲ့အခုဟာက။

"ဘာလဲ တိတ်တိတ်ပုန်းမိန်းမတွေဘာတွေဖွတ်တထားတာလား။ "

"ဟုတ်တယ်"

"ဟမ်"

ဒယ်ဒီမှစနောက်ကာပြောလိုက်သော်လည်းအတည်ကြီးဟုတ်နေတာကြောင့်အမှန်အတိုင်းသာပြောလိုက်မိသည်။ မောင့်မိဘတွေနဲ့မောင်ဟာသူငယ်ချင်းလိုပေါင်းကြခြင်းပင်။ ကြောင်အနေသော ဒယ်ဒီနှင့် ဒယ်ဒီ့လက်မှရုန်းကန်နေသောမောင်တို့ကြောင့် အိမ်ထဲသို့လွယ်လွယ်နဲ့မရောက် မာမီကရှေ့မှဝင်သွားလေသည်။

"မြတ်ထိုက်မောင် !!! "

အိပ်ခန်းထဲမှမာမီံအော်သံကြောင့် ဒယ်ဒီရောမောင်ရောတယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်ကာ အမြန်ပြေးသွားကြသည်။ ထိုအခါမြင်သွားရတာက။ မာမီက စောင်ကြီးပွေ့ထားလျက်် ကုတင်ပေါ်မှြကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့ အန်တီ့ကိုကြောင်အစွာကြည့်နေခဲ့သည်။ မာမီ့အော်သံမှာအတော်ကျယ်သော်ငြား ပင်ပန်းနေသည့် အန်တီဟာမနိုးပေ။ မောင့်ရှပ်အကျီမှကြီးတာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကိုသေချာမမြင်ရသော်ငြား ပေါင်တံဖွေဖွေးလေးမှာထင်းလင်းလို့ပင်။ မောင်ပေးထားသည့် မာကင်ရာများမှြလည်းဟိုတကွက်ဒိတကွက်။ဒယ်ဒီဟာချက်ချင်း မျက်နှြကိုဘေးလှည့်လိုက်သည်။

"မာမီ လာခဲ့"

မာမီ့ကိုလက်မှဆွဲကာ ဧည့်ခန်းတွင်ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ အန်တီ့ကို စောင်သေချာပြန််ခြုံပေးပြီးနောက်အခန်းတံခါးကိုသေချာပြန်ပိတ်ပေးထားလိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်သည်နှင့်မာမီဟာ အံံ့သြနေသေးဟန်ဖြင် ငုတ်တုတ်ကလေးထိုင်နေသည်။ မောင်လည်းမာမီတို့ရှေ့တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်မိသည်။