Dinmeyen Aşk

20. Bölüm

Yarım saat geçtikten sonra otele silahlı adamlar girmişti. Güvenlikler vurulmuştu.

Silah sesini duyunca herkes korkmaya başladı. Erkekler hızlıca kadınları bir odaya götürdüler.

Orhan; Bu odadan ben geldiğime kadar kimse çıkmasın!

Gülgün; O-orhan çok korkuyorum. Lütfen dikkatli olun

Orhan; Merak etme hayatım bize hiç bir şey olmayacak.

Diye Gülgün'u yanağından öpüp odadan çıktı.

Orhan; Ömer bana silah ver.

Ömer; Emin misin?

Orhan; Ömer zaman kaybetiyoruz hadi uzatmadan ver çabuk!

Sonra Ömer Orhan'a silah verdi. Herkes silahları hazırladılar. Düşmanları içeri girdikten sonra atışma başlandı.

Adam 1; Halis Ağa neredesin çık karşımıza sana selam getirdik.

Orhan; Şimdi ben çıkacağım senin karşına

Dedi ve o adamı vurdu. Vurulduğunu görünce yanındaki ikinci adam çok sinirlendi ve bir kenarda Halis Ağayı fark etti.

Adam 2; Halis Korhan Halit Ağa sana selam söyledi

Dedikten sonra Halis Ağayı vurdu. Halis Ağa yere düştü. Dedesini bu halde görünce Ferit o adamı vurdu. Korhanlar şok oldu ve artık hiç bir şey yapamadılar. Herkes Halis Ağa'nın yanına koştu. Kalan düşmanları ise yapmak istediği işi bitince kaçtılar.

Orhan; Hayır, hayır, hayır baba! Baba! Aç gözlerini.

Fuat&Ferit; Dede lütfen korkutma. Bizi yalnız bırakma!

Ömer ambulans aradı.

Orhan;(bağırarak) Baba!

Orhan'in sesini duyunca kadınlar da dayanamadılar ve odadan çıkıp erkeklerin yanına koştular.
Gülgün herşeyi görünce hızlıca ağlayan Orhan'a sarıldı.

Orhan; G-gülgün babam, babama bir şey olacak. Ben yaşayamam o yokken. Ne yapacağım ben?

Gülgün; Tşş! Hayır deme öyle. Sakın ol!Babama hiç bir şey olmayacak. Ben yanındayım tamam mı?

Orhan geri çekildi ve kafasını salladı. Asuman ve Seyran da Fuat ve Ferit'e sarılıp ''Korkma! Yanındayım'' gibi laflar söylüyordu. Misafirler yavaş yavaş gitmeye başladı.Sonra ambulans geldi. Halis Ağayı arabaya bindirdiler.Orhan ve Gülgün babasının yanında ambulans arabada, başkalar kendi arabasında hastaneye gittiler.

Hastaneye vardılar. Halis Ağayı hızlıca ameliyathaneye götürdüler. Tüm Korhanlar ameliyat bitmesini bekliyordu.

1 saat geçti ama doktordan haber yoktu. Bu güne kadar babasıyla olan kavgaları hatırlayan Orhan'in nefesi kesilmeye başladı. Eli yumruk halde, yüzü kırmızı olmuştu. Gülgün uzaktan onu fark etti ve hızlı adımlarla yanına gitti.

Gülgün;(ağlayarak)Orhan, Orhan nefes al Orhan bak aşkım bana, bana bak!

Orhan Gülgün'e baktı.

Gülgün; Evet, şöyle elini ver

Diye elini alıp yumruğunu açmaya çalıştı. Bu sırada tüm Korhanlar Orhan'in yanına toplanmıştı.