Sapphire Academy: The Long Lost Powerful Princess

2 : Lost

Hindi ko na alam ang gagawin ko sa mga oras na 'to. Am I really a Monster??

———————————————————
Nagsimulang tumakbo ang mga teachers na kasama ni Althea pati na rin sila Denise paalis ng rooftop habang sumisigaw.

"OMG A MONSTER"

"SHE BURNED MY HAIR, ELISSE IS A MONSTER"

ilan lamang yan sa mga narinig kong sigaw nila.

Nakatayo ako ngayon sa harap ng gulat na si Althea. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya dahil sa walang tigil na pagtulo ng mga luha ko.

Nang hahawakan ko na sana ang kamay ng bestfriend ko para magpaliwanag ay bigla nya itong tinabig.

"Don't you ever touch or go near me again Elisse. Wala akong kaibigan na HALIMAW" ramdam ko ang nginig at takot nya habang sinasabi nya ang mga katagang iyon bago sya tumakbo paalis.

Ako nalang mag isa ngayon dito sa rooftop at wala akong ibang magawa kundi umiyak nalang. I am alone... AGAIN.

Ano ba kasing kalokohan ang nangyari sa akin at may lumabas na apoy sa kamay ko, ngayon wala ng natira sa'kin kundi ang sarili ko nalang.

Sa kalagitnaan ng pag iyak ko ay biglang bumuhos ang ulan, wala na akong choice kung hindi sumilong.

Pagbaba ko sa hagdan ay makikita ko ang mga matang mapanghusga ang binibigay ng mga tao rito sa iskwelahan. Napayuko na lang ako dahil sa bulong bulungan na layuan daw ako dahil halimaw ako.

Habang lumalakad ako para sana umuwi nalang dahil alam kong lahat sila ay alam na ang nagawa ko ay may buglang may mga nambato sa'kin ng kung anu ano.

Papel..
Bato..
Maging mga kinakain at iniinom nila ay ibinabato na nila sa'kin.

Kaya't wala na akong nagawa kundi tumakbo palabas ng school.

Basang basa ako dahil sa ulan, patuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa hindi ko namalayan ay nasa kalagitnaan na ako ng gubat. Napahinto ako sa pagtakbo ng napansin kong hindi na masyadong malakas ang ulan.

Hindi ko na alam ang daan palabas. Omg I'm lost.

Naglalakad ako ngayon sa masukal na gubat at pilit hinahanap ang daan palabas ngunit parang umiikot lang ako. At napansin ko sa di kilayuan ay may parang treehouse. Nilakad ko iyon upang doon sana magpahinga. Pero ang taas nito at wala naman hagdaan.

"Ano ba naman yan hindi naman ako marunong umakyat ng puno" mahinang bulong ko sa aking sarili habang pilit na nag iisip ng paraan kung paano ko maakyat ang tree house.

Habang naghahanap ng pwedeng maakyatan ay napansin kong may maliit na parang parang button sa puno. Sa isipin ko ay iniisip ko na baka ito ang pinipindot para lumabas ay stairs upang makaayat. Ngunit pag pindot ko dito ay...

Nahulog ako... Mula sa kinatatayuan ko kanina.

Nagpaikot ikot ako sa pagkakahulog ko hanggang sa bumagsak ako sa lupa.

"Ano na naman bang katangahan ginawa ko?" Mahinang bulong ko sa sarili at tumayo ako para pagpagan ang sarili ko.

Pag angat ko ng tingin ay nagulat ako dahil nasa isang gubat ulit ako.

"Teka diba nasa gubat ako kanina? Tapos nahulog ako at ngayon nasa gubat ulit? Ang guloo baliw na yata ako" sabi ko sa sarili ko.

Mukhang nababaliw na nga yata ako, o baka naman nanaginip lang ako. "Sana nga sana nga" wiko ko sabay pikit at pakurot kurot pa sa aking sarili.

Pero pagdilat ko walang nagbago, nasa gubat pa din ako. Tumingin tingin ako sa paligid ko at ngayon ko lang napansin ang mga nagtataasang pader sa likod ko. Ano kaya to?

Hinawakan ko ang pader at biglang hinigop ako nito papunta sa ibang dimension.. "grabe nakakahilo naman nagyayari sa'kin " wiko ko sa aking isipan. Nang maramdaman kong jindi na ako hinihigop sa mataas na pader ay nagmulat ako ng mata at nagulat ako sa aking nakita.

So magical.

May mga gusaling nagtatataasan na parang palasyo. May mga puno sa paligid at may mga paru-parong nagliliparan. Buhay na buhay at napakaganda ng paligid. Anong lugar ito?

In the midst of my admiration for the beauty of this place, a bell rang and I saw people coming out of rooms in uniforms. Iskwelahan yata itong pinasok ko.

I quickly hid among a cluster of plants to avoid being seen. Natatakot ako na baka pati sila ay tawagin rin akong halimaw.

While I was hiding among the plants, I was startled when I felt someone stand behind me and pull me up, kaya't napatayo ako. Ang sakit ng pagkakahila nya sa'kin parang matatanggal ang braso ko.

As I stood up, the students seemed to quiet down and looked at us, particularly to the guy who pulled me.

I felt worried about the looks they were giving me. Some seemed surprised, ang iba'y tila natuwa at may iba ring nagbigay ng emotionless stare.

Omg. Pano ba makaalis dito? Nakakahiya ang suot ko na uniporme na basang basa.

"What are you doing here? Who are you? And why are you wet and...... smelly?" Sunod sunod na tanong ni kuya na nanghila sa'kin. Ngayon ko lang natitigan ang mukha niya at ang gwapo nya. O to the M to the G. Matangkad siya feeling ko nasa 5'11 ang height niya, 5'2 lang kasi ako hehe. Yung buhok niya gulo gulo pero nakadagdag sa kagwapuhan niya. He has a color gray eyes, kissable lips. Maputi pero yung mga mata niya walang ka-emo-emosyon.

Habang pinupuri ko siya sa isip ko ay bigla nalang siyang nagsalita ulit

"Pipi kaba ha? O baka bingi?" Tanong niya ulit na kinainis ko. Bakit kaylangan nyang sumigaw?

Bago ako sumagot ay tinanggal ko muna ang mahigpit na pagkakahawak niya sa'kin.

"Wait lang kuya pogi este masungit. Pwede ba nagloloading pa po kasi ako" huminga muna ako ng malalim at sinagot ang tanong niya.

"First of all po kuya hindi ko po alam kung paano ako napunta dito, hinigop lang ako ng pader and bogsh andito na ako" with action pa yan ha.

"Second, I'm.... I'm" nagdadalawang isip pa ako kung sasabihin ko ba ang tunay kong pangalan nickname nalang siguro. "I'm Zandy po kuyang masungit" napakunot naman ang noo nya ng sinabi ko yung kuyang masungit.

"Pangatlo ho, basa ako at medyo SMELLY dahil nabasa ako ng ulan, bakit hindi ba umulan dito? Duhh" with irap. Nerd lang tingin sa'kin ng mga kaklase ko dati dahil sa salamin ko at sa pagiging tahimik ko sa klase. Pero may pagka-bitch din naman ako hehe. Kaso tinatago ko lang sa sarili ko. Mukhang mailalabas ko to dito kay kuyang masungit dahil nakakairita pagtatanong niya.

Huminga muna ulit ako ng malalim bago magsalita. "And lastly, I'm not deaf hano. Ang dami kasing tanong kaya nagloading ako. Tsaka isa pa pinagtitinginan kasi tayo"

After I said that, he looked around, and I was surprised when the students suddenly went back to what they were doing, as if they didn't see anything. Natakot yata sa tingin ng gwapong to.

"Tss. Come with me. I'll take you to the headmistress." Sabay hila sa'kin.

------------------

AN: Chapter 2 done huhu. Medyo natagalan wala kasing power dito sa'min hehe..

Later or tomorrow morning next chap. Tapusin ko lang hehe.

Pa vote pls thank youuu! Mwaa<3

#tintasya #SATLLPP