Monster in me

Your Tenderness

იუნგი მას ელოდება. იცის რომ ნამჯუნი მოდის. ამიტომ, როცა კარის სახელური დაბლა იხრება, ომეგა არც კი ინძრევა და საწოლზე ზის და გაწბილებული უყურებს ტელევიზორის შავ ეკრანს. იუნგის არ უფიქრია, რომ ეს დღე ასე დასრულდებოდა. ნამჯუნთან კი საერთოდ ვერ აზროვნებს. ომეგამ არასოდეს იცის რას უნდა ელოდოს მისგან, ვარაუდი და ამ ფსიქოპათთან სცენარების შეთხზვა ცუდი იდეაა. კიმი საწოლის ბოლოში მიდის, ომეგის წინ დგება, იხრება და კოჭებით თავისკენ ექაჩება. წელზე ეხება და აიძულებს, ფეხები შემოხვიოს, საწოლზე ჯდება და ომეგას თავის მუხლებზე ითავსებს. იუნგი ნამჯუნის პერანგის საყელოს უყურებს, თავს იჭერს იმაზე ფიქრში, რომ  ბერგამოტის სუნით ტკბება, გრძნობს, როგორ მაგრად ეხუტება ალფა ზურგზე და ხმას არ იღებს. იუნგი უხერხულადაა ასეთი სიახლოვისგან, ნაზი და ამავდროულად უხეში ჩახუტებისგან. ამჩნევს ნამჯუნის მკერდი როგორ მოძრაობს ზემოთ და ქვემოთ  გახშირებული სუნთქვისგან, სახეზე რომ აკვირდება და თითქოს კანის ყოველ მილიმეტრს შეისწავლის, მაგრამ ომეგა თვალებს ზემოთ მაინც ვერ სწევს. იუნგი უკვე ხალებს ითვლის ალფის კისერზე, აღფრთოვანებულია პერანგის მოლურჯო ღილებით, ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ მაღლა არ აიხედოს და ალფის შავ თვალებს არ შეეჩეხოს. მაგრამ ნამჯუნი ომეგას ნიკაპზე ეხება და თავს მაღლა აწევინებს.

- ჩვენ ამჯერად ჩემი წესებით ვითამაშებთ,- იღიმის ალფა და თან მის კოცნას ცდილობს.

მაგრამ იუნგი სახეს აბრუნებს. იცის, ისეთ მდგომარეობაში არ არის წინააღმდეგობა რომ გაუწიოს და შეებრძოლოს, მაგრამ თავს ვერ შველის. როცა ნამჯუნი იუნგისკენ ხელს იწვდენს, ომეგის ქვეცნობიერში ღრმად ჩამალული მექანიზმი ირთვება და მაშინვე აღმართავს უზარმაზარ კედელს. ალფა იღიმის, ისევ იჭერს ნიკაპს და იხრება. იუნგი აღარ მოძრაობს. გრძნობს მისი ტუჩები როგორ აწვება თავისას, ტუჩებს აპობს, მის ენას უშვებს და თვალებსაც კი ხუჭავს. ნამჯუნი უფრო ძლიერად იზიდავს ომეგას, ფაქტობრივად, საკუთარ სხეულზე იკრავს და ნაზი კოცნა ვულგარულ, უხეშ კოცნად იქცევა. იუნგი ხელებს პლატინისფერ თმებში უცურებს, უკან იხევს, ალფის კალთაში უკეთესად თავსდება და უფლებას აძლევს მისმა ენამ ტუჩები დაისაკუთროს, ხოლო ხელებმა კი მისი სხეული. მისდა სამარცხვინოდ იღგზნება. ნამჯუნი ისე კოცნის, რომ იუნგის არ სურს მისი გაჩერება. მის მკლავებში მოქცეული დუნდება. ნამჯუნი ომეგას საწოლზე აწვენს და ზემოდან ექცევა. იუნგი ვერ ხვდება რა ხდება. საღი აზრის შერჩენილი ნაწილი ეუბნება, რომ ალფა თავიდან მოიშოროს, არ მისცეს შეხების უფლება, მაგრამ ეს შერჩენილი ნაწილი ექცევა მის ძლიერ ხელებში, რომლებიც მაისურს ხდიან, ტუჩებს, კისერს და ლავიწებს კოცნებით უფარავს. და სურნელში: მათრობელა და მაცდუნებელ სურნელში. „არ შეიძლება, რომ მომწონდეს. შეუძლებელია ასე იყოს. ნიშანის ბრალია. ეს ყველაფერი ამის გამოა", - არწმუნებს თავს იუნგ და ოდნავ იწევა რომ ნამჯუნმა კომფორტულად გახადოს შარვალი.იუნგი შინაგან უთანხმოებას ივიწყებს, ალფას ემორჩილება და მის ხელებში დნება. მაგრამ თავის თავს მაინც ებრძვის. დაარწმუნოს საკუთარი თავი, რომ ეს ყველაფერი არ მოსწონს: თავად ალფა, მისი ხელები, და არც კოცნა... ნამჯუნი ენას უსვამს ნიშანს, წოვს და ზემოდან მსუბუქად კბენს. იუნგი ტკივილისგან უცაბედად იკუნტება. თვალებს ახელს და იდაყვებზე აწეულ ალფას უყურებს. ნამჯუნი თითქოს ცდილობს მისი სახიდან ემოციები ამოიკითხოს.