Shadowed Hearts: A Race Against Demons

2. Debt-ridden Decisions

Rano obudziło mnie dyskretne światło, które przedzierało się przez zasłony w pokoju Lucasa. Otworzyłam oczy, czując lekkie pobolewanie głowy po wczorajszej imprezie. Nie pamiętałam zbyt wiele poza wyrazistymi obrazami tanecznej nocy, dymem klubowym i mężczyzną z tatuażami, który zniknął w mroku. Spojrzałam na zegarek na nocnym stoliku, była dopiero dziewiąta rano, ale w pomieszczeniu panowała cisza, co oznaczało, że mulat już dawno wstał. Postanowiłam podnieść się z łóżka i rozejrzeć się po pokoju, szukając jakichkolwiek wskazówek, co do tego, gdzie znajdował się mój przyjaciel. W miarę jak stawiałam pierwsze kroki, zauważyłam na stoliku kartkę z krótkim, charakterystycznym pismem chłopaka. "Yvie, musiałem pilnie wyjść, zostawiłem ci śniadanie w kuchni. Jak coś, zadzwoń."
Kiedy opuściłam sypialnię, rozejrzałam się po mieszkaniu Lucasa. W kuchni zastałam przygotowane śniadanie, czyli jego popisową jajecznicę z grzybami oraz Latte. Z łatwością ułożyłam w głowie poprzednią noc, choć pewne fragmenty były jak rozmyte puzzle. Zjadłam śniadanie, starając się zebrać myśli i zdecydować, co zrobić dalej. Zaczęłam zastanawiać się, co przyniesie mi nowy dzień w mieście, które nigdy nie zasypiało.

Przeszłam do łazienki, zaczynając proces powrotu do codziennej rzeczywistości. Długie, blond włosy zaczesałam w elegancki kucyk, próbując wygładzić zszargane przez noc loki. Zerknęłam na swoje odbicie w lustrze. Zmęczenie z poprzedniej nocy było jeszcze w moich oczach, ale musiałam zignorować je, jak wiele innych rzeczy, które w tej chwili nie miały znaczenia. Zrzuciłam ubranie, które nosiłam na imprezie. Sukienka, choć zachwycająca swoją elegancją, była teraz tylko wspomnieniem nocy pełnej tajemnic. Weszłam pod prysznic, czując, jak strumienie ciepłej wody zmywają resztki dymu i tańca z mojej skóry. Gdyby ktoś powiedział mi jeszcze kilka lat temu, że znajdę się w środku tego szalonego życia, pewnie bym się śmiała. Ale los potrafił zaskakiwać, a ja poznałam go lepiej niż większość. Po prysznicu wybrałam coś bardziej codziennego, z rzeczy które trzymałam u mulata. Czarne mom jeansy, biały wycięty top i wygodne buty – to było moje standardowe wyposażenie na dni, które wymagały zwykłej, codziennej Yviette. Wyszłam z mieszkania i szybko czmychnęłam w stronę moich drzwi, w międzyczasie szukając w torebce kluczy. Wróciłam do domu, który przez te kilka godzin zostawiłam samotnie. W miarę jak zamykałam drzwi, zastanawiałam się, co dzisiaj przyniesie mi ten dzień.

Gdyby ktoś zobaczył mnie teraz, pewnie by pomyślał, że jestem tylko jedną z wielu twarzy w tłumie tego wielkiego miasta. Ale za tą maską codzienności kryło się coś więcej – chęć przetrwania, tajemnice i pragnienie, które nieustannie popychało mnie do przodu.

Z kroplą niepewności w sercu, skierowałam się do drzwi gabinetu ojca. Na półce z książkami, stał stary sejf, którego od dnia jego śmierci nie byłam w stanie otworzyć. Drzwi skrzynki skrywały pewną część przeszłości, która dotąd była dla mnie jedynie abstrakcją. Kiedy klamka sejfu zaczęła się obracać pod moim dotykiem, poczułam dreszczyk emocji biegnący po moich ramionach. Wewnątrz, niczym skarb zakopany głęboko w ziemi, leżała broń.
Tego się tutaj nie spodziewałam.
Przez chwilę stałam zszokowana wpatrując się w to co znalazłam. Moja ręka się niesamowicie trzęsła, dzierżąc brzemię glocka. Z ostrożnością otworzyłam magazynek, patrząc czy w pistolecie znajdują się naboje. Jak się nie myliłam w środku było całe siedemnaście sztuk. Wypuściłam z ust powietrze, które nieświadomie wstrzymywałam od kiedy wzięłam do ręki przedmiot.

Trzymałam w ręce pistolet należący do mojego prywatnego diabła.

Niespodziewanie zadzwonił mój telefon, więc odłożyłam glocka, a następnie zamknęłam z powrotem sejf.

— Hej, Yvie! Dzisiaj mam wolne w pracy, więc myślałem, że możemy się razem gdzieś rozerwać. Co ty na to?- To była dokładnie ta propozycja, której teraz potrzebowałam.