Warmth Polaris

Six

I kicked some of the small stones at the ground, thinking about what happened inside.

Parang nagrereflect naman ako nito sa inasal ko, nakakainis talaga, naiinis din ako sa sarili ko.

Hindi naman masama na sumagot ako sa kaniya hindi ba? Galit kasi ang tono niya kaya medyo napapasigaw na din ako, hindi ko man lang makontrol sarili ko.

It was all my fault, he's nice kasi sinamahan niya nga naman akong kumuha ng tubig at nag offer na sabay kami kaso iniwan ko siya, kung nagpaalam nalang sana ako as a sign of respect.

Ginulo ko ang buhok ko sa frustration, nakokonsensiya naman ako.

Pero may mali din siya, he thought that I can be easily swayed by some girls. Hindi ba parang najudge na rin ako noon?

As much as I want to apologize, may mali rin siya, dapat i-acknowledge niya rin iyon.

"Aray!" I suddenly heard someone grunted.

Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses, it was a man?

No? Was he a she or a he? What? I'm confused.

He looks so good, wearing a beige trouser and white polo, he looks so clean and soft. If it wasn't for his fluffy hair, small adams apple and flat chest looking like a lost kid, I would really think that he is a girl.

Kung titignan, magkasing height lang naman kami, parehos maputi, mas manipis lang ng kaonti, unlike me, his hair is short black while I have a longer one that touches my shoulder.

He frowned. Mukhang masungit ah.

"I'm sorry, I didn't mean to hurt you..." I  apologized, baka magulat ako may sumapak sa akin dito dahil nasaktan ko siya eh.

"It's okay, I just thought you intentionally did it because you know about me." He smiled.

I didn't get what he said so I directed my attention to him.

"What do you mean? Who are you?" Umandar ang pagiging chismoso ko.

He laughed at me, ganda nito ah. Mukha naman siyang walang ibang lahi, baka maganda lang talaga genes nila.

"I'm gay," He said it lightly, hindi man lang nagdalawang isip.

I cutely smiled at him, he's brave for that, I mean confessing about that part is really hard especially in this generation? Kahit nga mga ibang henerasyon ay may opinyon tungkol sa ganiyan, mga closed minded pa ang iba.

"Nice...What's your name?"

"Shawn Agustin. Ikaw? At bakit nandito ka sa labas?" Tanong niya bago umupo sa tabi ko.

"Ah, hinihintay ko si Mommy. Nagpasundo ako, medyo may nakasagutan lang ako sa loob kaya napagdesisyunan kong umuwi nalang." Tawa ko, he seems so nice so I feel comfortable telling him about what happened. "I'm Akio Takahara."

Tumango siya sa akin, tumatawa.

"Halata sa'yong may foreign blood ka, nakikita mo ba ang kausap mo pag tumatawa ka?"

Hanep din ito ah.

"Oo naman," His presence is so light that I can even talk to him for more than hours. Gusto ko siyang maging kaibigan. "Ikaw nag papaturok ka ba ng gluta?"

Tumawa siya ng malakas, baka magising nito ang mga engkanto sa paligid, mahinhin sana ang itsura eh pero kung makatawa iba.

"NO, Why would I? Nasa lahi namin ito, artists din kasi ang parents ko kaya pati ako alaga sa skin."

"Ah, akala ko eh."

"Your dimples below your smile is so cute, sobrang liit lang pero malalim lalo pag tumatawa ka." Puri niya.

Ano ba, wala lang 'to.

"I know," I smirked. Matropa nga ito.

"Saan ka nag school?" He suddenly asked. "Doon ka rin ba sa pinapasukan nila Cyrus?"

Napakunot noo ko, nagtataka, sino ba 'yun? Hindi ko naman kilala sinasabi niyang Cyrus? Si North ba ang second name niya ay Cyrus? Baka siya nga.

"Si North Cyrus ba?" I curiously asked him while I am forcing myself to not kick any stones again.

"Ha? Hindi ah," He denied. He even crossed his hands together to give an 'X'. "Si Cyrus ay friend ni North, hindi sila iisa."

Akala ko pa naman second name ni North iyon.

"Kalbo si Cyrus." Sabi niya.

Sinong kalbo? Pero parang mayroon nga sa couch kanina, may kandong atang babae.

"Ah, baka siya nga 'yung nasa couch kanina na may kasamang babae." Wala sa sariling sabi ko.

Natahimik naman siya, kaya akala ko din halos bulong lang ang pagkakasabi ko pero hindi na talaga siya kumibo kaya tinapik ko siya.

"Ayos ka lang?"

I gave me a smile. "I'm okay,"

"Sure?"

"Ang hirap lang na sa straight magkagusto," Biglang sabi niya.

Naguguluhan man ay tumango ako, sino bang gusto niya? Si Cyrus? O iba pa?

"Kung pwede nga lang na pilitin kong maging lalaki talaga ako eh para naman mawala feelings ko sa kaniya kaso hindi naman pwede, pag pinipigilan ko ang nararamdaman ko mas lalong kumakawala." His voice is now shaking.

Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil wala naman akong alam sa ganiyan pero kung iisipin parang ang sakit nga, dahil sa mga panghuhusga parang nawawalan kana rin ng layang maging ikaw, kahit pa sabihing 'wag bigyan ng pansin ang sinasabi ng iba eh, iba pa rin ang epekto ng salita sa tao lalo na kung masakit na at tatatak talaga sa'yo.

Sa sitwasyon niya, kung si Cyrus nga ang gusto niya, parang mahirap nga iyon dahil mukhang babaero pa.

"Malapit lang ang bahay namin dito kila North, konting lakad lang, nakita ko kasing nag MyDay sila about this party. Cyrus is here, he's got a high alcohol tolerance pero mapusok kaya pupuntahan ko sana siya kaso parang hindi naman na kailangan." Pagpapatuloy niya.

"Ah, If you don't mind me asking, Si Cyrus ba ang taong gusto mo?"

He chuckled and nodded.

"Sa lahat nga ng magugustuhan, hindi ko rin alam kung bakit siya? Ilang beses na akong tinaboy pero gustong-gusto ko pa rin."

Kahit na tumatawa siya ngayon, ramdam ko ang sakit sa mga salita niya.

Tangina kung ako din siguro eh, magkagusto sa babaeng hindi ako gusto at ilang beses na nareject baka lumipad ako pa-Japan.

"Have you tried to ask him why?" Oo na, gusto ko ng chismis.

"Ayaw niya lang daw, hindi niya sinasabi kung bakit pero sa tingin palang niya sa akin parang binabato na niya ako ng mga rason kung bakit hindi niya ako kailan magugustuhan eh, siguro dahil parehas kaming lalaki? O dahil nandidiri siya?" He heaved a sigh deeply, trying to control his emotions. "Ang hirap isipin, mapilit lang talaga ako."

"Alam mo, walang kahit sino ang dapat mong bigyan ng karapatang saktan ka. I might be clueless to your situation, feelings, and identity but one thing is for sure, you are deserving of more than this world could offer." I genuinely said. "I can sense your heart, I don't know why but if no one have said yet that you are brave, then you have me, kahit kakikilala palang natin, sa pag-amin mo palang sa kung sino ka talaga ay tanda na ng katapangan, hindi lahat ay tanggap na kung sino talaga sila dahil sa iba't-ibang sitwasyon at rason, mahirap pero nakakaya mo, kung hindi ka kayang mahalin ng iba edi mas mahalin mo ang sarili mo, hindi ba't mas maganda kung alam mo ang halaga mo?"

I suddenly hugged him as he sobbed, I longed for comfort of my mother for the years that we are separated due to distance, now that I feel like someone needs my warmth, I will gladly give it. He's hurting behind his sweet demeanor, he's doing his best hehind his softness. I found a friend within him, I feel like I have now a brother in heart.

I maybe got into a petty fight and wait outside for this reason, I'm glad that I was here.