Herseyin sorumlusu ailem

Sebepsiz titremeler

Lavinin ağzından*

Okula gitmek için zorda olsa yatağımdan kalkmıştım heryerim acıyordu çünkü dün babamdan dayak yemiştim heryerim çok morarmıştı sebebi ise beni lavaboda ağlarken yakalamasıydı babam beni duygusuz sanardı çünkü nefret ederdim duygularımı ortaya dökmekten bir baba nasıl olurda kıyardı evladına anlamıyorum sadece ağlıyorum diye miydi o kadar dayak oysa ki kötü bişe yapmamıştım ama doğru ben BEN BİR KIZDIM ? ağlayamazdım gülümezdim hizmet etmek zorundaydım erkekler gibi özgür olamazdım canım bir şey cekemezdi nefret ediyordu babaannemden babamdan hatta dedemden anlamıyordum neden gençliğimi elimden alıyorlardı neden dısarı çıkmama izin verilmiyordu 

 "Lavin bekle " arkamdan gelen sesle arkamı döndüm ve düşüncelerimden sıyrıldım.

bana doğru koşan alaraydı arkamdan seslenen  "lavin iki saattir bağırıyorum neden durmadın duymadın herhalde? " dedi tatlı bir sesle 

 "Evet duymamışım günaydın " dedim ve birlikte okula doğru yürümeye basladık.

Alara benden büyüktü ben 9.sınıftım o ise 10 aslında yeni tanışmış sayılırdık sürekli birbirimize okulda görür birbirimize diğer kızların aksine gülerdik sonra bir gün onun bizim mahallemizde oturdugunu gördüm sabah karsılasmıştık babamlarla kavga ettiğim için yemek yemiştim ve sabah da kahvaltı etmeden çıkmıştım evden onun elinde ise bir paket bisküvi vardı ve bana istermisin diye sordu bende evet olur dedim ve sohbet etmeye basladık özünde çok tatlı bir kızdı alara çok konuskan haraketli biriydi bir ortamda enerjisi düşşe hemen fark edilirdi.

okula geldiğimizde güvenlikçi formalarımıza baktı ve içeri aldı bizi ben genelde önce forma giyip okulda çıkaran tiplerdendim çünkü kendime bir türlü yakıştıramazdım formayı yavas yavas katları çıkmaya basladım ve en yakın arkadasım olan aselle karsılastım banktta oturuyordu telefonuna bakıyordu benim telefonum yoktu ama instagram hesabım vardı bazen arkadaslarımın telefonundan giriyordum hesapıma ama bazen kızıyorları bana  "cabuk lavin internetim bitiyor " diyip elimden cekerlerdi telefonu pek göstermeseme içten içe çok üzülürüm bu duruma asena beni farkedince basını kaldırı ve oturmam için çantasını yere indirdi  " Günaydin lavin  " dedi samimi bir sesle asenada tatlı bir kızdı sadece ara sıra itici olabiliyordu ama özünde iyi kalpliydi  "Günaydın  " dedim üzgün bir sesle neden sesim üzgün çıktı bilmiyordum ama kendimi iğrenç hissediyordum bu aralar boşlukta gibiydim hem ask hayatım hemde ailevi sorunlarım beni çok üzüyordu.

-bölümler çok mu kısa oluyor sizce ?-