"Kabuslar her zaman bilincimiz kapalıyken mi dönerdi zihnimizde?" Sanmıyordum,kabus hayatımın ta kendisiydi.Bir yıldır bu kabusu tadıyordum.
Buraya ilk geldiğimde beni getirten kişiyi sevmiştim.Keşke bu hep devam etseydi.Yaşadığım şeyler yüzünden kaldığım bu görkemli odanın pek bir anlamı kalmamıştı.
Kapı baskın sahnelerine taş çıkartacak şekilde açıldı. "Hâlâ saatinde düello salonuna inmeyi öğrenemedin Lenora" Yine Darrel ve mükemmel baskınları.
"En azından senin gibi kapıyı çalmayacak kadar kaba değilim D."
Darrel bu saraya geldikten sonra yanımda olan kişiydi. Aslında önceden çok başarılı bir muhafızdı fakat ben geldikten sonra Kral Abel onu benim korumam olarak göndermişti.
Fazla gıcık olsa da burada konuştuğum sınırlı kişilerden olduğh için onu seviyordum.
Yataktan çıktım Darrel kapının yanında beni bekliyordu. "Çıkarsan giyineceğim" dedim.Söylenerek kapıyı kapattı.
Pijamamı çıkardım ve yatağa attım. Zaten birileri topluyordu.Kralın gözünde nasıl biriydim hiçbir fikrim yoktu.Hem doğumgünümde beni ailemden alıp zorla sarayına getirtiyor hem de sanki bir saraylıymışım gibi bana iyi bbir ida veriyor,bana sarayında bakıyordu.
Üstüme beyaz bir pantolon ve beyaz bir bluz geçirdim.Beyaz bana annemi hatırlatıyordu.O hep beyaz giyinirdi.
Yarın tam bir yıl olacaktı.Ailemi özellikle de annemi çok özlemiştim.
Hepsinin masmavi gözleri aklıma geliyordu.Hep bu durumdan yakınırdım.Hepsinin gözleri maviyken benim gözlerim mor renkteydi.
Onlarsız geçireceğim yarınki 21. yaş günümü düşünerek odadan çıktım.
☆ 1. BÖLÜM DEVAM EDECEK☆
