O lanet alarm ile sabahın 6'sında kalkmıştım. Okuldan nefret ediyordum ancak evde de barınamazdım. Banyoya gittim ve günlük işlerimi yaptım.
Kimseye belli etmeden çantamı alıp evden çıktım. Ancak buna kaçmakta denebilirdi.
Burdan okula otobüsle 15 dakikalık bir mesafe vardı. Hızlıca otobüse yetiştim ve okula vardım. Minho ile anlaştığımız gibi okulun arkasında buluşacaktık. Ancak bilmiyordu bu gün son günüm olduğunu...
Artık çok geçti, bunu yapacaktım. Artık geri dönüşü yoktu bu çıkmaz yolun.
"Hey, jisungie!"
Minho beni çağırdığında yanına gitmiştim. Soğuk bir ifadeyle yüzüne bakıyordum sadece.
"Hannie... Ben cidden çok üzgünüm. Bunları sana yaptım ama cidden pişmanım..."
"Artık çok geç minho. Sen beni hayattan soğuttun, ben ise bu hayattan göçeceğim. Elveda Lee... "
Cebimden çıkardığım buçağı tam mühür yerime saplayarak onun gözü önünde ölmeyi bekledim...
Minho'dan
Şuan ne yaşadağımı hiç bilmiyordum ancak karşımdaki beden biraz sonra kan kaybından ölecekti.
Tam mühür yerinden sapladığı için kurtarılması imkansızdı. Çaresizce onu kollarımın arasına aldım.
Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. Bunu ben yapmıştım... Buna ben sebep olmuştum.
Ölüceğini anladığım o an çaresizce bir şey geldi aklıma.
"Seni seviyorum hannie"
Bir anda gelen cesaretle dudaklarına kapanmıştım. Küçük dudakları vardı ve çok yumuşaktı. Her ne kadar azalmışsa zamanı. Hayatı boşvermişliğe savurmuşum. Hiçbirşey umrumda değil, umrumda olan kolumdaki can veren melekti.
Son nefesini verdiğini elinin yana düşmesiyle anlamıştım. Ölüsünde bile bir mutluluk vardı. Artık özgürdü, artık gülüyordu, artık ona zarar veren yoktu.
Ona yaptıklarımdan dolayı pişman olmuştum ancak çok geçti.
Artık biliyordum. O mutluydu ve sonsuza kadar mutlu olacaktı. Benim kollarımda ölmüştü ve ben rahat edemezdim.
Jisung'un boynundaki buçağı çıkardım ve kendi mühürüme sapladım.
Madem ona bu hayatta acı çektirdim. Ona kendimi affettirmem gerekti.
Yavaşça gözlerim karardı ve kendimi ölümün kollarına bıraktım.
Gerçek hayatta ne oldu bilmiyorum. Ancak ben hannie ile beraberdim.
Hayat her zaman acımasızdır. Tabi bunun temeli ise insanlardır...
-S O N-
Off çok duygusal oldu bu
Ağlıcam🥹
Eğer fic için önerileriniz olursa
instagram'dan bana ulasın pls
İnstagram: hyunlix.vers
